Өлеңдер ✍️

Жүргенде бейғам ғана іздеп бақты,
боқырау —
боз қыраулы күз кеп қапты.
Достан да, дұшпанынан да қалған көңіл
ақыры айсберг-мұз боп қатты...
Тарығып,
талқан түйіп — тәттіміз деп,
сабылып, жоқ ұшпақты, шаптық, іздеп.
Көрсетпей күнесті де, сірестіре
көңілді көкала мұң жапты мұз боп.
Бұйырмай өзің буған теңнен үлес,
тұзың сор болды бүгін, еңбегің еш.
Ағадан, ініден де қалған көңіл
мұз болып бара жатты енді ерімес.
Таптырмай ыңылдауға лайықты ән,
қайғыдан қапелімде кім айыққан? —
Естіні есігіне телміртеді
құл-құтан
қабағынан құдай ыққан!
Барады билеп-төстеп елді ұрылар,
жол бере қоймас, сірә, енді бұлар,
Жабысып балағыңа
жүргізбейді
жүн-жұрқа,
қыл-қыбыры,
кендірі бар.
Пұл болып бұлдырақ қыз бұрымы ескі,
біржола үрейлінің үні де өшті.
Тынарсың Сен де, көке, түбі терлеп,
қайтерсің жібітем деп жібіместі!.