Сәкен иманасов шығармашылығы туралы Өлеңдер ✍️

Кезімізде қызулана қыз құшар,құдайым-ау, дейтіндер кім бізді шал?Самайыма қарамасын қарындас,—қылаулаған қырау ғой ол күзгі сәл.Елуіңді — ердің жасы..

Ғашық болған жоқ шығармын,кешір мені, қылықтым,солқылдаған көк шынардыңсаясында тынықтым.Өмірдегі ұлы кінәм,осы десем —оңбаспын,тас бұлақтың..

Көзіңнен таса қылдың ба,қалқам-ай, мені қас қағым,—салмағын ішкі мұңның дасезіпті сенен басқа кім?Үндемей ғана отырып,түріме қарап тоясың.Айтайын..

Барарсың да батыл үдеп,түсер бір кез ой басқа,ар азабы ақыры кеп,өкіндірмей қоймас та.Барлығын да еске аларсың,біраз жылдар өткізіп.Амал қанша,кеш..

Бір сен деп қайда ғана бір кетпедім,бүрсеңдеп боранда да дірдектедім,Қаншама жырымды да саған жазғанқалтамда сақтай-сақтай кірлетпедім.Ерітіп өзіңді..

Балалық шақтай кешегібұлдырап барып жоқ болған,ол да бір ғажап кеш едіжаныма өшпес от қонған.Аймалай құшып тұрғанда,айнала балқып, түн ысып...Тірі..

Шегі бар өкініштің,өкпенің де,шырағым, шырылдаумен өткенім бе,—қойды ғой көкейіңе қонбай сенің,алданып,азабыңды шеккенім де.Еркімді билеп алып биыл..

Апыр-ау, сол бір шақ қайда,айнала тірлік — бәрі айқын,шашыңнан сыйпап мап-майда,мақтана жұртқа қарайтын?Қаланы кезіп кештетіп,қарамай жанға..

Қылығы бөлек көріктім едің,көргенім сол ғой елікті менің,құрбаның болып кетуге тегі,көніп тұр едім...өліп тұр едім.Асылдың құнын аңғармай..

Тамсантып күнде таңдайды еріткен,қандай әдемі, қандай көрікті-ең!Күні-түні қызып жүрсін деп мені.үмітімді үзік жалғай келіп пе ең?Алдай келіп пе..

Әрең өтіп ауыр күн,әлсіреген түн едіаулақтағы ауылдыңиті неге үреді?Не бір күбір,не басқа әнестілмейді таяуда,Түн жамылып,дөң асқанаттылы ма, жаяу..

Арнаған бір өзіңе бар ғұмырды,жанымның жарығысың таңғы нұрлы.Ұқсамай өзгелерге,сөзге де ерме,қалпында,қыздай болып,қал бұрынғы...Ести ме,естімей ме..

Тұнығым қайда деумен жетіп ішер,ындыным кебе-кебе — бекіді шөл,—біріміз-бірімізді табамыз ба,жол жатыр арамызда екі мүшел?!Кетесің сен ілгері,мен —..

Бұл өмірде бар-жоғыңды білместен,күндерім-ай, қызыл-жасыл гүл кешкен,шекесінен шертіп қойып шіріктің,арулармен ат үстінде тілдескен.Қойыныңнан..

Туа біткен қандай көрік,тамсанумен құрғады үн.Тамыздағы таңдай болып,тамылжып-ақ тұрғаның!Жыл бойына жұрт үкілепжеке баққан құлындай.Жанарыңа күлкі..

Сенен басқа,айтам енді наз кімге,көктем өтіп,келіп қапты-ау жаз мүлде,өтінерім осы-ақ тегі өзіңнен:бұғауыңнан босат мені аз күнге!Үдер үнді,күдерімді..

Ә дегенше елден озып енді иық,көтеріліп шыға келдің сен биік.Бақ-дәреже, абыройды, атақтыбір-ақ сәтте дарқан тағдыр берді үйіп.Ұмытылып кеше көрген..

Көзімін бе көненің,өзімін бе мықтының —бастық еді —алдымнанмашина алып шықты інім,сол-ақ екен ағайынаяғынан тік тұрып.төбесіне көтеріп,дүрлігісті..

Көңілің мәрт,қолың жомарт,жаның кең,арынды да,дарынды да,алымды ең,сенен ғана көруші едімкісілік,ерлік,кендік,кемелдіктің бәрін мен;Есіргенгеесе..

Қарсы алып мамыра-жай мамыр айын,тағы да қағынайын, сабылайын,есімнен жаңылайын, жамырайын,—сәулелі күндерімді сағынайын!..Білмейтін..

Маңайына ұнар бәлки, ұнамас,күні жетсе — құлар бәлки, құламас,жапан түздежапырағы жайқалып,жалғыз өсіп тұрушы еді бір ағаш.Туған жердің табан тіреп..

Жететіндей осы өлеңнің түбіне,неге сонша өліп-өштім бүліне?Менен басқа ақын құрып қалып па,азаптанып, арпалысқан күніге?Күні бойы көк түтінге..

Өзгермеді ештеңе, өзгермеді,ауыздыға арсыздар сөз бермеді.Ыңыршағы көрінген атты айдаумен,қақпайлаумен келеді ездер мені.Күш көрсетіп біріңе,біріңе..

Таза жерге тамса да кіндік қаның,қарағым-ай, қайтейін, тілді ұқпадың!Балалықпен, не керек, білмедің-ау,сұлулық бар тірлікте — сұмдық барын.Кеше ғана..

Қайғымды қалай ғана бүркемекпін,қарғам-ай, қарап тұрып діңкелеттің.Ықпаған жолбарыстан жүрегімдікөжектей асыранды үркек еттіңБір қырсық айналдырып..