Өкініш туралы Өлеңдер ✍️

Біз кездескен жер осы Есіл ме еді.Есіл суға шақырдың несін мені?!Есіл сыйып кеткенмен жанарыма,Сен сыймадың қымбаттым, кешір мені! Біз кездескен жер..

Өкінемін аға жоқ інім дейтін,Өкінемін іні жоқ аға дейтін.Бұл өмір – жұтқан ауа білінбейтін,Жылдар легі жоқ қылды әке бейтін.Батысқа бұлт ілінді, әкем..

Ақын Зейнолла Шүкіровтің достарынаТуған жер топырағы — құмға асыққан,Арал келсе, сағынып Сырға асыққан.Сырға келсе, Алатау шыңға асыққан,Шүкіров..

Шаршы төрде шалжия сұлап жатып,Әңгімені әр тұстан-қылаулатып.Шай ішкенде шал-шауқан шежіреніШертер болар төбеден күн аунатып.Қағытып қалжың сөзбен..

Өткен кіл өкінішпен күнімді аяп,Қойды ғой жаным суып, жалынбай-ақ.Жан екем сорым қалың қара жердей,Бақытым кеседегі жұғындай-ақ. Тауып ап мың қасиет..

Өкініш, өксік, өмірдің ащы дәмі,Болып қалған менімен жақсы бәрі.Сен келгелі маңыма жуи алмай,Жасырынып жанымнан қашты бәрі! Сен қайтадан оралтып..

Көңілсіздік-ай!Жанымды неге жауладың,Қайда кеткенсің, қуаныш атты тауларым?!Қайда кеткенсің, шаттығым, күлкім, мерекем,Қамап алды ғой қайғы, мұң атты..

(Бұрынғы бір досқа)Албырт шақта өлең дестік, жыр дестік,Адал достың арманымен бірге өстік.Өмір жолы екі айырды біздерді,Өтті бізден бір беймәлім..

Өткен уақыт жеткізбейді қусам да,Өксік қалар, көз жасыммен жусам да...Меншігі боп кете бардың өзгенің,Бұл Өмірде сен мен үшін тусаң да.Жайлы болса..

(1797)БозбалаЖоғал, аулақ! Кет деген соң, кет бірден!Ар алдында өзіме серт еттім мен.Хауа апаның жатырына тартқансың,Бір-біріңнен еш айырмаң жоқ..

Бәрінен де жасырған!Бірін бірімен ұрыстырған!Тек қана даналардың құпиясына сеніңдер:Өлімнің от жалынына барып түссе егер,Бар тіршілікті дәріптеп мен..

Дүние-байлық боп тұмарым,Іздедім тән от-құмарын.Ей, Жалғаншы, соқтырарыңОйран екенін білмеппін.Төктім қанша беттің арын,Баянсызға кетті..

 О, адамдар!Көңіліңнен бүгінде көшкен күн көп,Бір-біріңе қайтесің өшпенді боп?Сағат түгілі, сикунттың сәті жұмбақ,Өкінбестей, өмір сүр, көшпен гүл..

Өкпелемейм,ешкімге өкпем де жоқ,Өтті өмір , бекерге, айтары жоқЖетпеген мақсатыма ұлым жетер , Болашақтан күтетін үмітім сол Жалған өмір,өтеді ..

  Атадан алтау тусаң дабір жалғыздық.Бір кем дүние.

ӨКІНІШ Бір іс көрдім түсімде өткен түні, Ұмыт болған еске алмай көптен бұны.Маңыраған бір дауыс еткізді елең,Қыр астынан әлсіздеу жеткен үні.Талай..

 Жүрегімнің ішінде сабылыс бар,Өкпе-реніш, қуаныш, сағыныштар.Қанша сырлар, ойыма тіл қатқанмен,Бір өкініш жоқ екен, жалын ұшқан.Қалауына көңілдің..

 Ерме болдым, жанымды тыңдамадым,Ащы сумен арымды былғап алдым.Жігер барда, жайратып, жан-жағымды,Жігерсіз боп, жапанда жұлмаландым.Жігіт едім..

Өмір қызық екенін көре алмадым,Шынайы махаббатты сезе алмадым.Құдайдың бөліп берер несібесін,Төккенім жоқ, бірақ та тере алмадым.Жұртпен бірдей..

Жоқ ешқандай өкініш те, өкпем де,Талай дүние ұмыт болып кеткен бе?Ол бəрібір өшпек емес санамнан,Тұр жадымда іздер,Таныс көп пенде.Туған жерге..

КӨРМЕЙМІЗ:Күннің қалай қырдан асып батқанын,Өз енесін бұзау қалай тапқанын.КӨРМЕЙМІЗ:Көлдің суы тірелгенін жағаға,Қалай балық аулайтынын..

Тыңдамадым,(өкіндім),Апам:«Ерте жат», — десе.Қалғып-шұлғып отырмын,«Ұйықтасамшы,қап,кеше!..»Кеттім ойнап,секіріп,Апам:«Үйге жет», — десе.Алған бағам..

Өкінбеске бекіндім мен,Өкіндірсең,лажым не?!Жарты жаным секілдім бе ең,Шала жаным жүр әзірге?!Ешкімге де мұң шақпаймын,Дәметпеймін, сірә, жүлде.Өлең..

Өтініп қон дегенде, қона алмадым,Өтірік шын тілеуің бола алмадым.Өртенгенде көңіліңе бой суытпай,Өкінем, әлі күнге сол – арманым.Болғандай топ ішінен..

Сылқым едім сылаңдаған жасымнан,Қиын болар өткен істі жасырған.Елде жоқ бір сұлу алсам деп жүріп,Жастық шағым кетіпті өтіп басымнан.Айлар алдап..