Құралай туралы Өлеңдер ✍️

Күн бұлттанып келе ме, қарағым-ау, Көзім алды түп-түгел қара қылау.Желбегейлеу шығып ем пəтерімнен, Суық тиіп ауырып қаламын-ау.Түгете алмас қиялмен..

Құралайым!Жүрегі жыр, көңілі ақ бұл ағайың.Аялдашы, сәл ғана аялдашы,Атыңды да басқаны сұрамайын.Сұрамаймын ештеңе, расым бұлСенің күндей жүзіңнен..

Мына күннің алды – жаңбыр, арты – қар,Тоңған жаным торғайдайын қалтырар.Ғұмыр сірә қызыл шақа құралай,Туа сала сан жығылып, сан тұрар.Мына түннің..

Адасып қалдың енеден,Еліктің титтей лағы-ай.Сүйкімді едің не деген,Көз жауын алған құралай.Бұлақтан орғып аса алмай,Жағалай тасты жүгірдің.Үрейден..

Көңілдерде жаңылып ән ырғағы,қан да салқын тартқандай тамырдағы.Қан жылады жүрегім...Үсік ұрғантабиғатты көргенде мамырдағы.Қатал қандай?!Апыр-ай..

(Соғыс үзген үміт туралы баллада)Айтылмаған әні бұл әз ананың,Жазылмаған дастаны әкенің де.Жылдар бойы кетірген мазаларын,Айырылған..

Он сегіз жасар қыз едіңОн сегіз жасар өрімдей.Ойда жоқта бой түзедің,Қайда жүр едің көрінбей?..Махаббат дейтін ауылғаСалған жоқ па едің..

Желден де желгір ақбөкенОзса да орғып көлденең,Құралайына қарайлап,Оққа ұшпай ма сол үшін?!Ұялы бүркіт күн ұзынҚалықтай самғар шөже үшін.О да бір..