Хамит есеман өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Періштеден естігендей бір ізгі үн,Оңашада жүрегімнен жыр үздім.Айналған соң әуеніме әдемі,Сені аңсайды сезім дейтін сыбызғым.Көздерімнен күліп атты..

Өлең десем – Өмір еске түседі,Өлең десем – Көңіл еске түседі.Өлең дейтін пернелері көңілдің,Өлең дейтін өмірдің қос ішегі.Өлең оқып жатыр менің бұл..

Түнімен мұң ұялап келбетіңе,Жұлдыздар жанарыңда тербетіле.Сол түні жаны ауырып бір ақынның,Ақ өлең түсіп жатты жер бетіне.Ақтамақ гүлді сүйген өлең..

Құтқара алмаспын өзімді жердің бетінен,Ақ қанатымды қойсам да байлап ғарышқа.Өткенім жайлы ән сала көрме өтінем,Мұң шалығынан кетпесін құстар..

Есімде көне күн, ескі сәт,Барлығы өтпелі десе де;Бір сұлу ұнады кешкі шақ,Гүл сатып тұратын көшеде.Әдемі атыңды жаттадым,Жаныма аяулы дерт..

Жан болсаң да қаншалық өкпелеген,Өтінемін, ешқайда кетпе менен.Көз алдымда тағдырым адасқанда,Адасқақ сол тағдырдан шеттеп өлем.Өртеп едің, енді кеп..

Күрең кеші қарашаның,Құшағымда қылымсыдың.Сен екенсің болашағым,Айналайын Гүлімшырын.Көңілімді босатқаны,Сол кездесу бір күндегі.Өлеңге әкеп..

Болғанмен менде ақ арман,Жүректі жатыр жаншып от.Сағыныш толы жанардан,Үзіліп түстің тамшы боп.Жоғалтып асыл моншақты,Елес боп қалды сырлы күн.Өзіңді..

Сыртыңнан көрдім бүгін,Екенсің қайың мүсін,Көзімде мөлдірейсің ұқпастан жайымды шын.Қос бұрым аш беліңді еркелеп аймалайды,Жердегі жұлдызым ба ең..

Қатар өскен құрбыдай ен даламен,Кербез ғана керілген кермарал ең.Ай жүзі келбетіңнен солғын деуші ем,Деуші едім ғой саған жыр арнап өлем.Шыға келген..

Жүректен шыққан жазайын жырды қаламмен,Сергелдең ойды тек кешкенімше санаммен.Ай дидарынан өлең көшіріп түнімен,Күн өткен сайын айналып мұңға барам..

Маған да әлі келеді сыналар күн,Мұңаярмын, ал мүмкін жұбанармын.Ал әзірше ештеңе көрмей жатып,Тағдырдан баз кешкендей жылап алдым.Қара түске боялған..

Мен арымның көз алдында ақ келем,Кім келсе де осы сөзім хақ дер ем!Жүсіп сынды мың бір өлең жазармын,Бірақ мендік болмайсың ғой, әттеген.Сезім тәтті..

Қиғаштап қар жауып тұр кең далаға,Ақ ұлпа сезім жатыр, жерге қара.Сол бір күні ақ құрбым ұнатқанмын,Ол ұнату болатын менде ғана.Сезіміме ешқашан..

Болжапты алдын кім біліп,Жүрекке содан жүк арттым.Өзімді – өзім мұңды ғып,Өзімді – өзім жұбаттым.Бұлай күн кешкен құрысын,Мағына қалмас бес..

Көктем еді. Айлы кеші мамырдың,Құшағымда ай қабақты үр қыз бар.Ақ тілегі орындалып жанымның,Бізге куә болып жатты жұлдыздар.Сол кеш менің жүрегімді..

Мен сенімен неге ғана таныстым,Сен менімен неге ғана таныстың...Бір қалада тұрғанменен арамыз – Екі қала арасындай алыс тым.Сендей жанның болып кетіп..

Көк өзен жатыр тепкіге қалып кемері,Үстімен оның шағала ұшып келеді.Шағала кенет қарады маған жәудіреп,Өзен жанында мен оны күттім, себебі.Жүргендей..

Сезім атты құдіретке сенбес кім,Мен де өмірге екінші рет келмеспін.Әлі күнге арыла алмай келемін,Әсерінен сен қатысқан сол кештің.Ділбар кеште діріл..

Сырыңды ашып сұлу қыз,Хат жазыпсың,Жүрген шақта көңілім көзін ілмей.Құдай-ау өзің неткен нәп-нәзіксің,Менің алғаш оянған сезімімдей.Алқынған бұл..

Қызыл нұрға малшынып күз келеді,Ақын болар алдымен іздегені.Күзгі бақта отырам өлең оқып,Есіме алып сол күнгі қызды әдемі.Өртеніп кететіндей тұрған..

1Білесің ғой сен, ол кезде көктем болатын, Құстар келетін сәуірге малып қанатын.Үлбегей гүлдер қауыз жаратын сол шақта,Сол ақын саған жырынан жүзік..

Перзентімін сөз дейтін сұрапылдың,Өзегіме от түсіп бұратылдым.Өлең боп өліп кетсем өкінбеймін,Тағдырын кешіп барып шын ақынның.Шайырдың тағдырын бер..

Келбетінен гүл өрген жалын көктем,Аңсатты ғой өзіңді жаным көптен.Жүрегімде жұмбақ боп қалып қойған,Ақ шағалам, аяулы әнің неткен.Маржан сүздім..

Ауыл жаққа барғанмын жаз алдында,Тамырымда тулады ғазал мұнда.Әрідегі өткенім еске түсіп,Сұлу сурет көлбеді көз алдымда.Аңсап жаттым оралмас..