Қасымхан бегманов туралы Өлеңдер ✍️

Өзiң жайлы ойлаймын бүгiнде мен,Жабықсам да өмiрден, түңiлмегем.Бар өмiрiм тұрады сағыныштан,Ғашық жандар жоқ шығар сүрiнбеген.Сағыныштан тұрады..

Жалғандағы армандаған асылым,Мұңымды айтам мен өзiңе жасырын.Асау өткел өткiзбедi,Қашқан жолдар жеткiзбедi, жанымАйлар өттi кездеспедiң,Сырларымды..

IКеудемде сан арман,Оятты-ау көз iлсем.Үзiлген жанардан,Сағыныш едiң сен.Жасырған сырларым,Ұйқымды ұрладың.Қайда алып барасың,Жылдарым.Боталап..

Есiмнен мәңгi шықпай да қойған бiр елiк,Елiкке сол бiр көңiлi құрғыр тұр ерiп.Болмағанмененай маңдай, алтын айдарлы,Адал сүт емiп ауылдан шыққан ұл..

Гүл терген асыл еркем Бөкейiңнен,Кетпейдi бала бейнең көкейiмнен.Аруын Күреңбелдiң ұмытпасын,Жыр жазып кейiнгiге кетейiн мен.Бөкей тау, сұлу Сүңгi..

Неге алыстап кеттiңдер сол бiр жылдар-ай,Жүрегiмнен төгiлген жаңбыр жырлар-ай. Көзiмдi iлместен армандап бiрге,Таң атқанша шертiлген мөлдiр..

Ғашық боп тұрған өзiңе үзiле жалған, Сағынар кейiн сонда мен күзiме барғам.Аспаннан ағып қос жұлдыз құлаған едi-ау,Көзiңнiң жасы секiлдi жүзiме..

Жақсының табанында,Қызыл гүл ашылса екен.Колчактың вагонында,Қиналды-ау асыл Сәкен.Жаратқан құрыш қылып,Танылды кейiн көпке.Өлген жоқ Рысқұлов,Өлген..

Үрiкпей ерке киiктер,Даланың барлық сал-серiлерiн жиып кел.Өзенге қонған үйректер,Жиналған жұртқа әуелей ұшып билеп бер.Тұрайын қарап мен..

Жалған сезiм,жалған достық,жалғандық...Шемен болып көкiрегiмде қалған дақ.Жетпiс сегiз,сексендегi алаңсыз,Тазалықты жүрген жай бар арман ғып.Қайда..

Сыйлады тағдыр ақындық ғұмыр,Жанымды мәңгi қинады.Арадағы бұл жақындықты бiл,Маңдайға бақыт сыймады.Ақындық ғұмыр сор менен бақыт,Көктем мен күздей..

Маңдайыма сезбеппiн сыймасын-ай,Сөз қадiрiн сезiнген, сыйласым-ай.Қоңыр кеште мен сенi есiме алдым,Суық қырда қап қойған, қимасым-ай.Топырақты..

Бейiттерге қонды тағы кептерлер,Кептерлерiм, алысқа ұшып кетпеңдер.Төмпешiктер деп қарама жай ғана,Бұның бәрi кеше өмiрден өткендер,Айналайын..

Шыққан күнмен шуақ болып шашылдым,Атқан таңмен қырда гүл боп ашылдым.Жүрегiмдi ауыртады мұңдары,Қалып бара жатқан ата ғасырдың.Мен кеткенде қалар..

Өткiзе алмай қор ғып жүрген өмiрiн,Бiреулерге жiбiмейдi көңiлiм.Бес-алты ауыз сөз қалсын деп соңымда,Мұңаятын, түсiнеді менi кiм.Бұрынғылар бiр күнi..

Пана болмай кеңселер,Қалды сонау жолымда.Бес-алты ауыз ел сенер,Сөз қалсын деп соңымда.Мен де жүрмiн мұрат қып,Ойшылдайын толғанып.Жазықсызды..

Таң атады,күн батады,Қара жерде айналар.Қатал тағдыр тiл қатады,Көкiректi қайғы алар.Бақыт сенiң қолдарыңда,Күндер келер арайлы.Жүрiп өткен..

Шеттегi көше,жүретiн ойнап бiр бала,Шалқаңнан жатып қараушы ең ұшқан тырнаға.Кешiр сен, досым, жасы емес көздiң, басқа емес,Көтерiп сенi тұрғызып..

Дүние қызыл-жасылды,Сан ұрпақ саған бас ұрды.Толқын да толқын қазақтың,Топырақ жүзiн жасырды.Өткiзiп қилы ғасырды,Ырысым жатқа шашылды.Тау менен..

Жайсаңы көп қауым мынау зиялы,Маған ертең бiр биiктi қияды.Күлiмсiреп бас изейдi барлығы,Тұлпар ғой деп мұқалмаған тұяғы.Нұрғиса ағам күй арнайды..

Сыймай аққан арнаға түбiөзендей толармын,Үзiлетiн жанардан бiр тамшы жас болармын.Мән бердiм де бiр күнi жауларымның сөзiне,Өзiм шығып өзiмнен қарап..

Анау, әлде мынау маған дос па екен,Осыларға кімдер мені қосты екен?Кезек өтіп, бұл дүниеден баз кештім,Қадыр менен Тұманбайдай қос көкем.Көңілімде..

Мен өзiмнен бөле алмадым Тұранды,Дос екен деп жақын тарттым жыланды.Сұлу құштым, шарап та iштiм, ат мiндiм,Ессiз сүйдiм Мұхаммедтi, Құранды.Жер..

Иесi қазақ,Киесi ғажап!Даналардың данасы!Адамы алтын,Қадамы жарқын,Түркiстанның қаласы.Астанам едiң,Асқақ ән едiң.Сүйген түркi баласыАруағым..

О, Түркiстан, шапағат бер,cабыр бер,Сары даладан бақыт iздеп сабылды ел.Сағым басқан қырда жатқан елеусiз,Менi мұңға батырады..