Сыйлау туралы Өлеңдер ✍️

Жаулап «сен» деп өзегімді өр сезім,Адал құсың бола білем мен сенің.Саған сыйлар сый таба алмай әлемненҚиналамын, бөлінбейтін бөлшегім. Алаулансын..

Сүй де өмірді, өмірді сыйла.Өмірмен ойнау ағаттық.Мысалы, тиін бұтақтарда ойнайды тұрмай тағат қып,Барлық ісің ойыңды билеп, өмірмен жатсын..

Жеткізбей-ақ қой жер бетіндегі қымбатым,Алдыма келсең айни саларым мұнда тұр.Сондықтан, жаным, жеткізбей маған биік ұш,Басылмай өтсін өзіңе деген..

Сүрем өмір қос мезгілде: күз бен қыс,Сен жақта ғой көк аспанда жүзген құс.Суық сүйген төсімдегі сұңқарым,Қарлығаштың жұпары бар ізбен ұш.Өртеп өтед..

Көңіліңе мұң сыйласам, кеш, жаным,Елгезек үн естіртеді ескі әнін.Болымсыздан жасай берме босқа мұң,Бәлкім мұным аңсауға аңсау қосқаным.Қамықпашы..

Мен саған сыйға тартқан, Күз еді бұл,Қарасудың бетінде жүзеді жыл.Ұшырып қоңыр үнді қоңыр қазын,Біз барған қызғалдақты жүдеді қыр.Көктем жүр, сен..

Сыйладың өзің ақылды ой,Қалайша ақын болмайын.Өзіңді жырлап жатыр ғой,Мен түгіл, құйттай торғайың.Сыйладын өзің ақылды ой,Бар шығар зейін..

Алдың-ау қылығыңмен есімді, айым,Кем соқсам,Артық кетсем, кешір дəйім.Көз жауын көрген жанның алатындайМен саған, құралайым, не сыйлайын?Күн нұрын,Ай..

Сол күндер жүрегіме сыйлайтын мұң, Өзегімді өртең ғып қинайтын мың.Өмірде біз мәңгілік егіз сынды,Шынымен сені өзгеге қимайтынмын.Құстай боп қатар..

Саған бүгін гүл сыйлайын алқызыл,Тағдырымда жолықтырған жалғызым.Саған теңеп әуре болып қайтемін,Жан көрмеген жұмақтағы хор қызын.Сен мен үшін..

Қуаныш саған сыйлағамҚайғы ғып оны қайтардың.Тағдыр ма қызық қимағанМұңымды кімге айтармын?Күлкіге сені кенелткемЖасым боп ақты бұл кейін.Мәжнүн..

Сайрамым, жұмақ Сайрамым,Тұранның туы, айдарым.Ауасы шипа, суы ем,Қасиетіңе қайранмын.Ханқорған мен Мәртөбем,Түйінін шешкен айланың.Сайрамнан мін..

Қаларым сенен жоқ бүгіп,Көңілден жүрсің бір кетпей.Сыйлар ем бақыт көп қылып,Ол өзі маған жүр жетпей.Cыйлықта жатыр қанша мән,Ашады бетін бір..

Бақыт «сыйлап» соңына шекпенді ағам,Беріп кетті қолыма кетпен маған.Ойланбады темірде заһар барын, Үстемдігін жүргізді өктем ғалам.Кетпен келді –..

Қазақ – қызық халық...Мінезін болсақ милаған, «Сыйға – сый, сыраға – балын» тыймаған. Келіспей кетсе келінімен өз ұлы, «Мың жылдық» деп құдасын қатты..

Сыйла, қазақ, ардақта ақыныңды, Одан артық таппайсың жақыныңды. Сатылуды білмейді, түлкілікті, Білсе-дағы жазасыз атылуды. Ақынды сүй, сүйгендей кең..

Сыйлады тағдыр ақындық ғұмыр,Жанымды мәңгi қинады.Арадағы бұл жақындықты бiл,Маңдайға бақыт сыймады.Ақындық ғұмыр сор менен бақыт,Көктем мен күздей..

Жиектелген,Теңіздің жиегіндей,Жұмсақтығы қытайдың жібегіндей.Қыз сыйлаған орамал,Сәуле шашқан,Батар күннің реңіндей.Өрнектері,Биші қыз..

Ана сыйлай білмегенЕнесін барып тілдейді,Әке қадірін білмегенАтасын залым, сұм дейді.Сезімсіз әйел ерініңКөзіне шөп сап күндейді,Қонақ келсе..

Сыйламаушы ең. Таң қаламын, бұл жолы Сияпатың өтіп кетті тым қатты. Үздіктің де, үлбіредің гүл болып,Дірілдедің «Күнім – дедің – қымбатты!»Ашуыңнан..

Ақ шаттық сыйлаған ақ патшамСұр күнде ұсындың аппақ шам.Арқаңда меңіреу күй бұздым,Лезде ақ бақыт кигіздің.Ақ құба сәуегей сезім кеп,Таратты тал..

Тағдыр маған қайта сыйлап алыс кеткен күлкіні,Таныстым мен сеніменен, бірге отырдым сол күні.Қара көздер қарайтындай үмітпенен нұрланып,Менің мұңлы..

«Махаббат, махаббат» деп жыр жазатын,Сыйлаған жүректерге жыр лəззатын.Махаббат жырларының майталманы,Махаббат майданында жүр Лəззəтің.Тауысқан..

Не сыйлайды тағдыр деген жол алдан,Жапырағы күз желіне тоналған.Қайың тұрды теңселіп,Құдіретіне жел сеніп.Кімге опа беріп едің О, жалған,Дәрияда..

Жанды көрсең жадау тартып, мұң басқан,Жақын келiп жан досыңдай сырласқан;Абзал жандар, дәрігерлер, өздерiң, –Адам үшін өбек қаққан тынбастан.Заман..