Аманхан əлімұлы туралы Өлеңдер ✍️

Көктем өтіп кеудеде сызы қалған, Шығар əлі қаншама қызығы алдан, – Ала құйын күй кешіп тұр құбылып, Тыныштығын табиғат бұзып алған.Болмай қалың..

Еңсемді жүрсе де, өмір, басып қайғың, Алшы түскен қазақы асықтаймын. Төрт құбылам түгелдей түйсік түйді, Үйге неге сонда да асықпаймын.Көңілімнің..

Қолаң шашы төгілген тарама, Қыз, Бұлай мұңлы көзіме қарамаңыз. Жауынымен, сонан соң дауылымен, Күпініп келіп қалды сары ала Күз.Ымырттай қызыл қарын..

Қорықпай еркін алып көр тынысты, Бітірер көк бөрің де жортып істі.Тып-тыныш құлақ тұнды түнде үрейлі, Ай да тумай қойғаны қорқынышты.Көзіме ұялаған..

Анау бір кездегідей басынба Күз, Жалаңаш желең желмен қасынды аңыз. Жүгіртіп үшеуара бір кесені, Отырмыз бөтелкенің басында біз.Аңыз ба, аңыз жатыр..

Көк нөсер үшінші күн тиылмастан, Жатырмыз кезді өткізіп қиын бастан. Шелектей түбі тесік күйді кешкен, Қалаға жауын болып құйылды аспан.Күз деген..

Қақ көзін жылан қабық мұз басқанда, Қараймын күдікпенен күзгі аспанға. Қалайша қара қарға Алла жазып, Жасайды асқанынша жүз жастан да.

Анау-мынау жайларға көнбес тегін, Жастық шақтың сезініп өлмес демін, – Оралының барында ойнап-күлген, Мен он сегіз, сен онда он бесте едің.Тұлымыңа..

Бір түйір қандай жансыз қатқан көзге, Еріксіз жас үйірер татқан кезде, – Ұнатам жусанды мен кермек дəмді, Тағдырдың керегі жоқ жаттан да өзге.Жарық..

Жүрегімді шалдырып ыздай мұңға,Болмаса да от-жалын қыздай мұнда, – Тоңазыған жанымды жылытамын, Сəулесіне солғындау күзгі Айдың да.Көңіл күймен..

Сере, сере, сере тау сіреспелі, Мына тірлік бітпейтін күрес тегі, – Басыңды бұлт буып, күз шалғалы, Сеземін желің суық тұр ескелі.Тартылған күрең..

Мезгілсіз түскен ала қаспақ қардай, Соңында мың сан ізін тастап, барлай, Аспанды дүрілдетіп, дірілдетіп, Бұлттар өте шықты составтардай.Бастыға..

Қанжығаға алғандай Күз бөктерiп,Жұбын жазбай тырналар тiзбектелiп, –Iздеп кетiп барады жылы жақты,Жылы жақты сағына iздеп келiп.Осы ма едi о тiрлiк..

Мен кеттiм басқа қызға үйлендiм де,Сен қалдың өзгешелеу күйге ендiң де.Есiмде ұзақ бiр түн омырауыңдағы,Қойғаны ағытылмай түймең мүлде.Қымталып..

Сiреспе, сiреспегiн, сiреспе қар,Өлiара аман болса бiр естi алар.Үзiлсе атан жiбiң айып көрме,Ынсап ет Алла бердi үлеске бар.Шатылсам сағыныштан..

Деуге келмес шалғайын шалдырды, айқын,Салқын табын жанымда қалдырды ай, күн.Мен өтермiн, аман бол Қазақстан,Аспан биiк, жер терең алдырмайтын.

Теңселтiп əнтек самал естi қауды,Булығып бұлт буған кеш жылаулы.Елеусiз естен қашан шығып кеткен,Қуғаның ұят болды-ау ескi дауды.О кезде буыны босаң..

Тоғай тозып, реңi қашқан белдiң,Тұпнұсқасы секiлдi аспан көлдiң.Сарт-сұрт соғып тұр есiк қабырғаны,Ит қуғандай екпiнмен ашқан желдiң.Қызылқанат..

Ақ жалды төкпе бұлт, шөкпе бұлт,Көрсетпей қырыс қабақ көпке қылық, –Құйып бер нөсерiңдi созылмалы,Қысқандай қытық босқа өтпе күлiп.Келместей ыспа..

Туатын ат жақты Ай келдi кезiң,Түнгi аспан тұр аша алмай шелдi көзiн.Iшiн тартып ұлыған шибөрiдей,Көрсетедi келеңсiз жел мiнезiн.Кер төсiнде ойнаған..

Тып-тыныш тiршiлiкке ұласқан ба,Салқын күн сабыр басты тұр аспанда.Жамырап жапырағы жатқан талға,Мұндайда не жетедi сыр ашқанға.Жабыңқы-жұтаң жеген..

Уақыт құмға түстi iз бе кетпе,Жаз өтiп соқты желдi күз де бетке.Жалмауыз кемпiр болып қу тiршiлiк,Емес пе су бетiнде жүзген өкпе.Көз алдым көлбең..

Аяқ қолсыз қашалған тас түйiн бе,Қайыр тiлеп отыр ол жас күйiнде.Тиын түстес жапырақ түсiп жатыр,Алдындағы күн жеген бас киiмге.Тұнық жанар тұңғиық..

– Тұрлаусыз тiрлiк түзер көшiн келе,Сыр бойы, тозған тоғай есiңде ме?Сүйiсiп тұрдық жардың жағасында,Сол кезде дiр-дiр еттi төсiң неге?– Дiр-дiр етiп..

Көзiңнен көрдiм табын жасты мұңның,Сеземiн мысы қара басты түннiң.Мен сенен сұрамаймын ештеңе де,Болмаса шетi ғана жастығыңның.Отырмын ой орнықпай..