Ұласу туралы Өлеңдер ✍️

Көктемнiң соңы жазға ұласқанда,Қарлығаш ұшып келгенде.Төңiрек толып сазды дастанға,Қонғанда аққу көлдерге.Сүйкiмдi жапырақ сүзiлiп талдарға,Сұлулық..

Ұласар арты дауылға,Күміс жал жел-ай ысқырған.Қымтанған тонды ауылға,Келеді түсіп қыс қырдан.Қалғиды қатпа тау, сілем,Қытымыр қыстың бар табы.Ұлыған..

Тып-тыныш тiршiлiкке ұласқан ба,Салқын күн сабыр басты тұр аспанда.Жамырап жапырағы жатқан талға,Мұндайда не жетедi сыр ашқанға.Жабыңқы-жұтаң жеген..

Сарыала сағынышқа ұласқан мұң,Белгiсi емес пе екен бұл асқанның, – Шелектеп қаран суды құйды-ай келiп,Тесiлiп кеткендей-ақ түбi аспанның.Өткелсiз күй..

Белең жоқ тағат таппай біз өтпеген,Кетті ғой жылдар жылдам тізбекпенен.Мазасыз қиялдармен аптыққанда,Сабырын тұңғиықтың іздеп келем.Теңіз бір құдірет..

Қараңғыны әр сәуле тесіп кіріп,Жол ашады жарыққа несіп қылып.Жалған менен мәңгілік парқын білген,Өлімге өзін алмайды өшіктіріп.Өшіктіріп алмайды..