Қорқыныш туралы Өлеңдер ✍️

Мен қорықтым,Тағдырдың қысымдарынан,Жанымның қысылғанынан.Бал беріп, балдай адамым— «У» қосып ұсынғанынан. Мен қорықтым,Кінəсіз жазалы..

Уа, ағайын, дос-жаран, мен қорқамын өлімнен,Арқалаған күнəм көп, көрім жақын төрімнен.Барлық күнəм өлгенде, көз алдыма тартылар,Ақыретті ойласам –..

Өткiзбейтiн жал-құмғаҚалған-сынды тiрелiп, –Отыр адам алдымдаҮндемейтiн түнерiп.Жай бiр нәрсе сұраңыз, –Бiле тұра бiлмейдi.Сөз айтпайды бiр ауыз.Жұрт..

Өлетініңнен қорыққан жоқпын бәрібір,Тағдырың басқа салған соң.Жоқтайтындардың, жоқтағандардың әні бір,Жүрегің тоқтап қалған соң.Өмірге деген..

Қорқам кейде: мен осы көпке барман,Алып жейдi-ау кеудемде кеткен арман…Өмiрiмнiң өзегiн жалмаған отЖүрегiмдi жарылған өтке малған.Iшiмде толған удан..

Ерте өскен гүлден қорқамын –Аязға ұрынады-ау деп,Мезгілсіз жұлынады-ау деп.Меңіреу түннен қорқамын – Жанарлар жұмылады-ау деп,Аңқаулар жығылады-ау..

Қорықпай еркін алып көр тынысты, Бітірер көк бөрің де жортып істі.Тып-тыныш құлақ тұнды түнде үрейлі, Ай да тумай қойғаны қорқынышты.Көзіме ұялаған..

Мен қорқамын қашанда содырлардан,Одан бетер жемеңгер-обырлардан.Шірітетін қоғамды солар болмақ,Билік, байлық басына шоғырланған.Мен қорқамын қашанда..

Солай шығар... Соны мен де біліп ем,Айла қашып құтылған ба тіріден.Жаз-жапырақ сарғайыпты күз келіп,Дірілдейді бірі қорқып бірінен.Тіл берсеңіз..

Ей, Аллам, бергенің бе бұл,Ей, Аллам, бермегенің бе?Көк езу көлдің шетінде,Кезеріп шөлдегенімдеТаңдайы кеуіп талыққанҚұлыңа берген суың ба?!Кісәпір..

Мүмкін бұл бақытты өткен өз күнімнен,Ішінен талай елдің көзге ілінем.Тұрмыста жайбарақат жүрсемдағы,Қорқам мен уақыттың тездігінен.Жыр жазсам сия..

Қоғамда ұят жетілмейҰлассын қалай жырға әні.Өз жұрты өгей жетімдейҚаласа шалар құрбаны.Алаңсыз жүрген бекінбейАсыл ер болып құрбаны, –Сұр дала бетпақ..

Қала барсаң қаптаған қайыршы көп,Ақ-қарасын сөзімнің айыршы дөп.Нық сезіммен мақтанып айта аламын,Дала барсаң қазақта қайыршы жоқ.Қарық болмас..

Экран алды,Отырдың көзіңді алмай,Алай-түлей түтеген оқ-бораннан.Шырқырады бір сәби төзім қалмай,Қар үстінде анасы отқа оранған...Алай- түлей оқ боран..

Көлеңкеңнен қорқасың құр бекерге,Адам деген бірде адам, бірде пенде.Бірде тұрып жүрмей ме, бір сүрініп,Бір қатерден кездесіп бір қатерге.Бірде өкініп..

Ажалдан қорқып, өмірден қорғалақтама,Қорғалақтама, бекерге қалбалақтама!Қорыққаныңмен қоймайды тура келсе Ажал,Қарамайды Ажал ешқашан сорға, баққа..

Бiр өлеңдi жазып тастап марқайып,Көңiл өсiп жатырғанда шалқайып –Күдiк итiң түрте-түрте оятты,Қорқыныш қой.. Тұр алдымда талтайып.Қорқынышым ..

Теңіз де жиі ойланып,Атады көкке көбігін.Астыңда жатқан айналып,Естисің кейде жер үнін.Аспан да ойға батқандайАлады демін күрілдеп.Өлеңін жазып..

Қорқамын, жан сүйетін  адамымнан,Ала ма деп ажалын қадамынан.Қорқамын, ұшқан ұям шайқалар деп,Өмірдің зұлым залал жаманынан.Қорқамын өмір жынды ете..

Мен қорқамын:екеуімізге арманның да,таңдардың да ортағын;қуаныштың,жұбаныштың ортағын;жолдардың да,ор-жардың да ортағын;бізге атылған оқтардың..

(Мектебміздің аты бар, заты жоқ. Мектеп саламыз деп жиналған қойды қулар жеп кетті. Мұғалім шала молда алдынан әлі бір бала шыққан жоқ,. Оқытпайды..

Жүрген соң тірі, жер басып мына тірлікте,Ұғамыз дағы есесі қандай "жоқ", "бардың"Бір күдік бірақ, ұялап алған кеудемдеӨзгерген мына заманнан жаман..