Жұмекен нәжімеденов өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Мезгіл жақсы: көрші тыныш, біз аман,Жаман жырды өңдей де алам, сыза алам.Гүл суарған қызды сұлу деседі,Сұлуырақ нан көтерген қыз одан....Сол бір..

Бір жақсы жыр оқышы жатқа, бұлақ,Сарышымшық, сен де шырқа ақпа-құлақ,Тоқылдақ, таңдайыңды қақпа бірақ.Оятшы шыңдарды анау, бала бүркіт,Бір тоқты қозы..

Тұрмыс – өзге,талғам бірге өзгерді,Өзгерді енді ұғымдар да, сөздер де:«Құдай» деген сөзді сызып,Орнына«тағдыр», «табиғатты» жаздық.Көр, міне:Кеңсем –..

Табиғатқа – шеберлікке дау бар ма:Сұстылық тек жарасады тауларға.Тәкаппарлық таудан шықса бастапқы –Жаса, жаса тәкаппарлық, асқақтық!Мұз бен қардай..

Өлең жоқта – әсер етер жұмбақ та,Жұлдыздар да жанады ғой күн жоқта.Аспанда Ай жоқ – жұлдыздар жүр тырмысып,арыстан жоқ, орынында жүр мысық.Ұшқындар..

Жырым менің!Қасқа шыңды жарып ақ,ашыққа шық,ал, аңырат, аңырат!Көбік-жалды айналайын арғымақ,Қарауытқан жартастардан қарғып ақ!Ескі ұғымнан әркім..

– Әй, Дуадақ, Дуадақ,аңшы біткен аулап, атып, қуалапМәз болсын деп Құдай кескен үкімін –айтшы, қалай құрымай жүр тұқымың?Етің семіз,Өзің аңқау;толы..

Жалғыз едім бөлмедеЖалғыз едім; әйдемдеСөлкебайдай дөңгелепТереземе Ай келді.Сасқаным ба, білмедім:Шын көңілден айтамын,есік анау, кір дедім,–басын..

Шашты ағартып, жапырақты сарғайтып,Жылдар өтіп бара жатыр жылыстап.Мысық табан – мезгіл, рас, жымысқы-ақ:аңғармайсың келгенін, не кеткенін.Бірақ..

Мен онымен көріскемҰмытқанда сақтықты;Ұйықтағанда періштем,Жастық етіп ақ бұлтты.Мен онымен танысқамбір мақталып ішкенде;басы айналып..

Жұрт айтады, масқараШайқор бопты ұлы атам.Содан ба, әлде, басқа ма,Шайды мен де ұнатам...Тұйық қыздың сіңлісі –Қулық екен күллі ісі:«аға,– деді..

Бұлтқа кірді байқатпай Ай жылыстап.Қарт сөйледі тағы бір қайғыны ұстап:тірлік етіп қалт-құлт боп жүрсің, міне,–деді қария терең бір күрсінді де,бұл..

Жыртық-жыртық жапырақты бүркеніпбұта біткен дірдек қағып тұр тоңып.Дірілдейтін секілді ме қайыңның да тізесі,–Қорқақтау жұрт емеспіз бе біз осы?Қарт..

Махаббат деп бастасаң – елең қағып құлағыЖұрттың бәрі қыз жайлы жыр екен деп ұғады.Бояу да көп бұл сөзде,Мағына бар әр басқаКемпір қосақ секілді сан..

Сурет емес бұл тегі,басқа мағына бар мұнда:Қызыл бұзау үркедіарқандалған шалғынға.Қара еменнің басында аспан қалғыды,Жапырақтар жалбақтауын..

– Неткен ауыз әлгі ауыз?– Ауыз емес, жалмауыз!Ерін екеу, тісі отыз –аз байлық па бір бетке.Қорқу – жатса құрметке,Уа, дірдекте, дірдекте!Ауыз емес..

Жапырағыңды бер деп едім қайыңға,Қайың айтты:топырағыңды дайында!Іс болды ешкім қолдамаған –Күрек салдым, жер қатты екен, өтпеді,Жер сөйледі сонда..

Тас –бұлақтың ақ жолына жатып апқарайды құр суық, көзбен бақылап.Ал, бұлақ ше?Жағынумен, жалаументасты жібітемін дейді, ақымақ!

Місе тұтпай гүлдің исін және олар:Көбелектер,адамдар мен араларталап жатыр –қарақшыға бара-бар.Құрсын бүйтіп сұлулықты сүйгені:Райхан гүлді тамағынан..

«Таңда депті, екі асыл бар, жас жігіт!ыстығына темір балқыр, тас жібіп –Махаббат деп атапты оны қас қылып,Әлемдегі жамандық пен жақсылық.Ал, біреуі..

«Ақөзектің» ар жағына күн батты,Күн батқан соң кел деп еді қымбаттым.«Бармай-ақ қой» деп ақырын тіл қатты –ауру анам айтқанын бір..

Ақ қағазға жосылып түспей жатыр жол деген,жол түспей тұр жырыма,тумас білем енді өлеңКүнде жүрген жолыма тас түсіпті көлденең,Сары қалам сұлапты ақ..

Қошалақта,Сол баяғы біздің ата-мекендебір соқыр мен бір саңырау сапар шыққан екен де.Соқыр айтты саңырауға:– Жол қысқартып жолдасқаКөзің сау ғой –..

Поэзия – не тронутая красавицаБлок.Елең қақты айнала,бұғып бұта, шөп қашты.Бұлақ қалды аймалап,Жағадағы көк тасты.Аймалайды жел еппен,«Кет әрі» емес..

Таулар тұр асқақ,Осынау дала, мына алапТұрғанда аман талай тауларды туар-ақ.О, титтей менің төбешіктерім, не керек,асқарлар бізді менсінбейді деп..