Сыншы туралы Өлеңдер ✍️

Сынады Абай, тұсында заманды да,Кесапатты би-болыс, наданды да,Қылмыңдап қысқа күнде қырық құбылған,Түлкі мінез, тұрпайы адамды да.Сынады Абай..

Жатыпты бір күн сыншы өз бағында,Сынына сықап алар сөз қамында,Құлағын құп тербетіп сыршыл бұлақ,Сыбдырап жапырақтар өр жағында.Көз жұма, ойланыпты..

Жүремін кейде жаншылып,Сенсем де жырға сенудей.Тағамы тақа таусылып,Тізімі қалған – «менюдей».Шоқпар – сын баста ойнайды,Жүректі жейді –..

Поэзия – не тронутая красавицаБлок.Елең қақты айнала,бұғып бұта, шөп қашты.Бұлақ қалды аймалап,Жағадағы көк тасты.Аймалайды жел еппен,«Кет әрі» емес..

Мен сыншымын досқа да, дұшпанға да,Опасыз қыз, опалы мыстанға да.Бұлаңдатар құйрығын шабынған ит,Қылышқа ұқсап қыли көз сұстанғанда.Көп ішінде өстім..

(Жазушы – ғалым Серік Қирабаевқа)Сақтайды абзал ақынабырой, арын,Жеткізер өлеңімен өр ойларын.Сыншы дос,көрмейсің бе көбік сөзбенЛепірген кей ақынның..

Кім дейсің ғой сыншыны?Сыншы деген міншіні?Ол адамның мінін айтады,Жасырмай шынан айтады.Айтқанда, ашық айтады,Қотырын қасып айтады.Тас кенедей..

Отырып Сыншы моншадаСыпырғыменен сырласты:– Өлеңі нашар болса да,Сынармын қалай құрдасты?Сыпырғы айтты:– Әй, аға,Сынауда менен сабақ ал.Әкең де болса..

Сыншы деген мамандарға таңданам,Өзі жазып көрмегенін үйреткен.Теңіз сөзге терең бойлай алмағанШақта, ылғи «сирақ шығар бүйректен».Сыншы деген..

Демен-ау сенің жоқ тiciң,(Тістеген емес, сынаған...)Ертерек піскен жоқпысың?..Шамданып қалма сен оған.Ақынға күпсіп күлгенше,Ақылдан о да құр..

(Ілияс Жансүгіровке еліктеп)«Ей қосаяқ, шара бас,Жарғақ құлақ жаңалаш»—Алдыңда қалам, қарындаш,Қабағын, түйіп жалан, бас.Отырсыңдар қинап жан.«Сын»..

Құстар қанша баққа көрік болатын!Бұлбұл анау,Қадірлейді ол атын.Шырыны үшін,Шекері үшін,Нәрі үшінБал арасы гүл іздейді қонатын.Шіркейіңе керек малдың..

Өзің айтшы, сыншым менің қырағы,Суға тойған қашан шөлдің мұрабы?!Он қызы бар ата-анаға, білесің,Қай кезде де бір ұл жетпей тұрады.Байи беру болса..

Жаны жүдеу, жүрегі әлсіз біреуге,Күнде әзірмін жақсы тілек тілеуге,Бірақ тілім тартып кете береді,Әдетімен сыншылықтың мінеуге.Болғаннан соң бар..

Оқимын да жазғаныңды қорқамын,Бұл не қылған мүсәпір деп аяймын.Айнымады - ау баяғы бір жортағың,Танымайсың таңбасын да бояудың.Я құлақ жоқ еститұғын..