Ұлу туралы Өлеңдер ✍️

Төрт түлігі қоңданған күйістеніп елбайлығын елеуге тиісті ері. Арқарларжоқ, тұяғын тұман жуған. Бар қалғаны –шаңырақ-мүйіздері.Әй, жұртым-ай..

Күңгірт тартты құбылып күнім арда,Жыр ойнайды жасындай жылы қанда.Аруағы асып Алаштың кете барған Ай астынан көк бөрі ұлығанда.Ай астында көк бөрі.....

Есқуат – Дүйсен жылқы өсірген бай еді,Ықтасыны. Қаңбақтының сайы еді.Тайғыр келіп етек жеңін жинақтапШаруасы биыл тәуір жәй еді...Қаншасы оның..

Мен кетермін, қаларсың көбің ұлып,Жылай да аларсыңдар нені біліп.Құр жасыңа қуланған шырт түкірер,Құдай да түстеріне өзі кіріп!Бақайының басына қатты..

«Әділетсіздікке шамаң келсе қолдап күрес,ол мүмкін болмаса сөзбен күрес,сірә болмаса, іштей наразылығыңмен күрес»Құран-Кәрім.Айтар жерде айта..

Жылы самал алдымнан ескен еді,Көшті аспанның көзіме кестелері.Жазылса да жүректің дерті айығып,Жазылмады жүректің есті өлеңі.Даусы естіліп иттердің..

Айнала үнсіз мүлгидіЖелсіз түнде орманда,Ай да баяу жылжиды,Сәулесін төгіп сол маңға.Жұлдызы жусап аспандаҮнсіз дала, жер жым-жырт.Арқасын төсеп..