Сағи жиенбаев өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Кей күні көңілім жабығып,Басса бір тұман еңсені.Тордағы құстай сабылып,Іздеймін, анам, мен сені.Алысып ауру түнімен,Жатса да көзім ілінбей.Мен сені..

Көктем зулап өтіп жатыр төбемнен,Көкшіл булар көшіп жатыр белеңнен...Белді буып, бір жұлдызды бетке алып,Бір сиқырлы жолға түсіп келем мен.Осы жолда..

Бейкүнә момын балғын кез –Балалық бойдан қалмаған,Қадалып өткен жаудыр көзҚайыра жауап алмаған.Ойыннан өзге жоқ ойда,Болмаған әлі ес кіріп.Алаңға..

Өмір бойы өлексені жеп жүріп...Қара қарға көп жасайды, дейді – жұрт,Не сыры бар? –Деп сұрадым бір қарттан– Рас, – деді,Миығынан ол күліп.– Бұл..

Көктемде –Құрғап беткейлер,Құлпырған кезде көк жайнап.Мұнда да –Егін еккендейТастайды жыртып, жерді айдап.Түскен жоқ оған түрен құр,Шекара –Туған жер..

Солдат үшін бір сәлем хат –бір дастан,келсе және ол күтіп жүрген қимастан.Оқиды оны –Көзі ұйқыға кеткенше,Оқиды оны –Төсегінен тұрмастан.Не кінә бар..

Ұяң едім,Мен қазір батылмын,Теңізбенен бірге тұрып жатырмын.Теңізде де жүрегі бар адамның,Теңізде де мінезі бар ақынның.Сүйеді ол ақын құсап,Ер..

Көзінде күлкі, көңілді,Келеді жайнап бойжеткен,Көктемге сәйкес,Жеңіл бірКөк теңіз түстес көйлекпен.Толқынын албырт тежемей,Жел үрген сайын..

Оранып дала шалғынға,Толқыды тасып қанша көл, –Оянып таңның алдындаАттанды жолға өңшең Ер.Орманды басып,Белді асып,Мұхитқа дейін барса жол, –Омырауын..

Жиылған жақын, алыстарЖүзінен самал жел есіп...Жөн сұрап, Жаңа таныстарЖатады шүйіркелесіп.Таныспақ енді дұрыстап,Келгендер кілең жан-жақтан..

...Күрсінді жұрт көздеріне жас тұнып,Көк аспанның көкірегін басты бұлт...Көппен бірге кете барды майданғаОн сегізге жаңа толған жас жігіт.Кейбіреудің..

Дүние қалдырмады көштен мені,Талпынып бала қиял төске өрледі.Өмірге келгенім жоқ күйеу болып,Ол маған тегешке сап төс бермеді.О кезде мен өмірден сыр..

Алғашқы нұрдың ынтығып,Қай жерге тұңғыш барғанын,Алғашқы гүлдің құлпырып,Қай жерде бүршік жарғанын.Білсем-ау, өзім егер де,Айтсам-ау, жұртқа жар..

Оңаша оймен алысып,Отырам сыртқа елеңдеп.Бірімен-бірі жарысып,Келеді бұлттар төмендеп.Тұрмайды менен именіп,Будақтап бастан асады.Жабыла бәрі үйге..

Мен де атандым сері жігіт,Түстім талай тартысқа...Анау-мынау деп жүріп,Келіп қаппын алпысқа.Оқу қайда, шаш тарап,Ойын қуып, доп тептім...Қырық жылдай..

Құрбыға назын айтып қырда жігіт,Қыздары билейді екен суда жүріп.Балбырап бар денесі күндіз-түні,Бұл өлке тұрады екен жыр жамылып.Баласы домбыраны..

Амалсыз қош айтысып гүлді бақпен,Айдын көл, асау дария, мың бұлақпен,Аттанып келем бүгін Алматыма,Аспанның ақ төсінде құлдырап мен.Кеудеме күн..

Теңізде келем,Толқынмен бірге тербелем,Жеп-жеңіл денем,Ойнаймын ерке желменен...Сонау бір жағаКүтіп тұр бүгін алдымнан,Сонда бір балаКүтіп жүр бұрын..

Жыл сайын – қырда гүл жүзіп,Жайнаған кезде дүние,Кеудемді желге сүйгізіп,Келемін туған үйіме.Сүйгізіп беттен, мұрыннан,Жарысып, иық қағысып,Артымнан..

Қабдыкәрім ЫдырысовқаБолған жоқ бізде көп ағаАлдынан шығар еркелеп...Ертерек түстік додаға,Есейдік содан ертерек.Күттік біз мейірім әр жаннан,Зәру..

Дүниеге келер бір рет,Дария–кеуде,Тау–мүсін,Құрыштан құйған құдірет –Қарттарым,аман-саумысың?Өздерің болсаң жанында,Ел іші жомарт,Еңселі,–Дән иісі..

Тал-шыбық әкеп тау жақтан,Сан рет жонып,сан қашап,Сұр жібек баулы қармаққаСырықтай сұлу сап жасап,Тастадым мен де айдынғаБалықшы қарттай..

Ол екеуіажырамайды екі елі,Екеуіне бір-ақ орын жетеді.Екеуі де бір-ақ жолмен оралып,Екеуі де бір-ақ жолмен кетеді.Екеуінің барар жері–бір көше,Қайда..

АташқаЕкі гүлміз бір кеудеде қаулаған,Екі жүрек бір бесікте аунаған.Екеуміздің үніміз де ұқсайды,Екеуміздің түріміз де аумаған.Екеумізде болған емес..

Теңселіп жүрген сабылып,Теңізде болдым неше күн.Үстіме толқын жамылып,Астыма толқын төседім.Бұлт болып бір кез түйіліп,Бұрқанды бір күш..