Жабығу туралы Өлеңдер ✍️

Дым бітірмей астық-ау қырықтан да,Көрсететін түгім жоқ, қызыққанға.Бес-алты өлең жазыппын шалажансар,Жүз шақтысы әзірге суық қолда.Не үйім жоқ, ел..

(1802)Мұнша неге жабықтың,Жүрегімде не сыр бар?Қапалықпен зарықтым,Үйім мұнша неге тар?Кетейінші аулаққа,Бұлттар көшіп жел кезген.Барайыншы тау..

Тозаңда да ішкі қуат болады,Тамшының да салмағы ауыр білгенге...Көлеңке де күш көрсетер ол да әлі,Жаның мұздап қоя берер бір демде.Әжем жүнін, мен..

Алматының кірбің тартып қабағы,Алатаудың жасаурайды жанары.Өр сенімін мазақ еткен қу үшін,Өлең кетті өне-бойы жаралы.Шер жұтады жүрек кейде..

Жабығып жаным жапанда жалғыз сырымды ұғар ешкім жоқ,Өзіңсіз жалған елесті күндер зарығып бастан кештім көп,Осынау күйкі мылқау тірліктің құны жоқ..

Кей күні көңілім жабығып,Басса бір тұман еңсені.Тордағы құстай сабылып,Іздеймін, анам, мен сені.Алысып ауру түнімен,Жатса да көзім ілінбей.Мен сені..

Жалған-ай! Жабықтырдың, жабықтырдың,Қайғыға қара басты қарық қылдың.Жер басып жүруге де зар болармын,Құрбанға жіберерсің шылып бір күн.Тапалып күн..

Жалғызбын деп жабықпа, замандасым,Сен о баста жалғыз боп жаралғансың.Жалғыз ғана тамшыдан қан боп құйып,Алпыс екi тамыр боп таралғансың.Жаратқаннан..

Жабықтым қалқам, бірдемде,Жұбатқан мені, күлкіңнен.Сенімсіздігіңді білгенде,Сыр айтпас па едім, мүмкін мен.Ақ таңның мөлдір шығындай, Тамшыға теліп..

Сиқысыз күндер етуде,Біріне-бірі тізіліп.Санаулы жылдар кетуде,Өстік деп жүрміз, қызығып.Барады сырғып өмірім,Сағатпен, аймен, жылдармен.Құлазып..

Ер кісі жыламайды, жабығады, Жүреді қабақ солып, жабық әрі.Әйелдер мұңын сығып көз жасымен Өлшейді бар дүниені өз басымен.Сенің де көзің түсіп..

Отырмын үнсіз ойланып,меңіреу бақтай,Көкірек – кеудем қойды ғойқоңырау қақпай. Тереңге неге телмірем,(колымды байлап)Отырмын неге самалға омырауды..

Жабықтырып күрең тiрлiк, күрең күн,Таба алмадым сезiмiмнiң бiр емiн.Аспан жақта болғаннан соң тiлегiм,Солай қарай сандалады жұдырықтай жүрегiм.Алайда..

Билігі барды батыр ғып,ақшасы барды ақын ғып,жарамсақтарды жақын ғып,жаны жақынды жатың ғыпөтуде күндер... Жалықтым.Сұмдығы көпті сұңқар ғып,тұяғы..

(1802)Мұнша неге жабықтым,Жүрегімде не сыр бар?Қапалықпен зарықтым,Үйім мұнша неге тар?Кетейінші аулаққа,Бұлттар көшіп жел кезген.Барайыншы тау..

Отырам дәйім мен сеніңҚоңыруыңды тосумен.Кетуін түсіп еңсеніңТүсінемісің осы сен?Хабарласпасаң кезінде,Қоярға жанды таппаймын.Салынып сұрқай..

Аңсаушы ем бір кез таңды арай,Шайқаса мені көп түнгі ой...Сағынып көрген, қарғам-ай,Сағымға сіңіп кеттің ғой.Көкжиектерге көз қадапТұрамын кейде..

Сенсіз қалып жабықтым,Қараңғы боп жарық күн.Ертегіге сол кез айналды ма?Бар бағым – сен,Ардағым ең –Зарықтым,Қадіріңді сан ұқтым.Саған ғашық..

Жағада жалғыз қап, жабықтым,Сен болсаң, мұң білмей күлер ем.Өмірім өзіңсіз бос екен, жаңа ұқтым.Сол жайлы бұл өлең.Құшардай сен кенет мені..

Билігі барды батыр ғып,ақшасы барды ақын ғып,жарамсақтарды жақын ғып,жаны жақынды жатың ғыпөтуде күндер… Жалықтым.Сұмдығы көпті сұңқар..

Көңіл-күйде тыншу жоқ:әлденені аңсай ма, жабыға ма,өрт кешкендей тынысым тарыла ма,әлде дауыл тілеген теңіз сындыбір бұрқаныс сәттерді сағына..

Жабыға берме, жан сәулем,Жарқылда гауһар тасындай,Қамыққанмен қайтпаспын,Қанды майдан басылмай.

(Исатайдың атынан)Күн жадына қарасам,Жеддінің оны - құралай.Аспаннан борап қар жауып,Аштырмайды көзімді,Қақтырмайды кірпікті,Соғады боран..