Бекен әбдіразақов өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Үміттің соңғы сәулесі Әлсіреп барып өшкесін, Көк тиын Құдай тәубесі, Түкірдім, кешсін, кешпесін!Шығармай дымын жалғыздың,Бақ қонса-ақ жастай жазалап..

Келді тағы жаздағы ең ұзақ күн! Қызымдай, қызығымдай мен ұзаттым. Жастықтың жағалауы, жүрек тойы Алыс қой, абайламай мен ұзаппын.Алматы аспанының ала..

Қонақтады қарақұс қабағыма, Жұмыртқалап сұр жылан тамағыма.Көз алдымда – дүние абағы да, Көмейімде – қаћар сөз ала-құла.Жақсылықты жүректе буындырып..

Шымырлатып күн сайын, ұлғайды арман, Сан құбылып, орамал бұлғайды алдан.Кешегінді көзіңе бір уыс қып, Әкеп тұрған, құдай-ау, бұ қай жалған?Ойларымды..

Көшкен өмір – көрген түс, Тірлікте жоқ санаты. Өшкен көңіл – өлген құс, Қайырылып қанаты.Ой қаңғыбас – басы ауған Жаққа қарай жөңкіген. Құсалықтан..

Қалжырадым, қажыдым бостан бүгін, Аңсай-аңсай басымның бостандығын. Сыртта торғай сайрайды май таңында, Күйігімді мен соған айтамын ба? Арманымды..

Басқа қонған бақыттың құсын атып, Бір бәлеге жаныңды ұшыратып, Жер шұқылап қалғаның жаман екен, Кеудендегі күйіңді пышыратып.Бірі қонып, бірі ұшып..

Жосықсыз ғұмырыма Налимын, наразымын. Жұтқаным жұмырыма Болды ғой бар азығым.Дүние парқын білмей, Шараппен шөлім қанды. Дәуренім жарқын күндей Сан..

Жүрегің ше?Жүрек те жаңылады,Жаңылғасын, көз жұмбай, таң ұрады.Таң ұрғасын, талықсып тұла бойы, Қайғы қамап, қарасын жамылады.Қарадай-ақ тозады..

Ет үйренді, көңілім де көндікті, Аласұрып аңсамайды кеңдікті. Қалжырасаң, қайрат берер кімің бар, Бос жіберсең, біттің, Бекен, белдікті!Сен ғана ма..

Көктемің де шатасқан-ау салтынан, Жауыны бар, жұпары жоқ аңқыған. Тамшылар да тартыншақтап тамады Терезеге жүзінде мұң қалқыған.Жаңартатын көкіректің..

Өлеңім, сен болмасаң қайтер едім? Есігін қағар едім қай төренің?Елу жыл емінбестен Құдайға да, Сенімен суардым жан бәйтерегін.Сарғаймай, желге де..

Өлімге мені қимайсың, жақсы білемін, Сезеді айқын, шымырлап кәрі жүрегім. Тәңірім тыңдап, тояттап, тойса тілегім, Жүз жасқа шейін жайраңдап жасап..

От едім өшкен, лебіңнен сенің түтедім, Тымықта соққан самалдай неткен құт едің. Жаутандап қарап жолыңа жетім баладай, Рақат бір сәтті жұмақтай аңсап..

Жүрегің сұмдық сезімтал,Буғандай мені керімсал. Тұншығып барам, демің сал, Соғар ма салқын желің сөл!Әлде сен жойқын лапылдап, Өршіген көзсіз өртке..

Бұлаң қағып өткенде әдемі қыз, От тигендей лап етіп әлеміміз, Жүрегіміз бұлқынып, неменеге Шығады екен, япырм-ай, әлегіміз?!Әлде жігіт дәуреннің..

Адасып қалған киіктей жалғыз Нарында, Адасып жанған күйіктей қайта жанымда, Қарағым, қайдан кездестің шалғай Нарында, Тып-тыныш жатқан жүректі орап..

Құдыққа құлан құласа, Құрбақа мыжып құлағын, Құрылдап жатса, бұл аса Жақсылық емес, шырағым!Шаңына жел де ілеспес Жануар көзі мөлдіреп, Мылжыңды..

Жазғаным жалғыз өлең күндіккелі, Жанымның бар-ау, сірә, бір бүккені.Бауырын жаза алмастан шабан шабыт, Жүректің байқалмады дњрліккені.Дүние..

Бәрін де тарих шешеді, Қайтесің, досым, қамықпа! «Көсемің» ит боп кешегі, Шығады шындық жарыққа.Шіренді шырттай ол немең, Басында салқын саяжай. Сен..

Кім шыдайды тағдырдың тепкініне, Дос-жарандар қараса тек мініңе?! Жаутаңдайсың жасқана алдыңдағы Сыры жұмбақ күткен сен көп күніңе.Салмасыншы басына..

Шексіз де түпсіз ғарышта Жүректей ғана жұмыр жер, Телміре қарап алысқа, Күтеді нені бүгіндер?!Жұлдыздар жымың қақса да, О жағы маған мәлімсіз...

Төрт құбыласы тең ғой деп сенбейсіңдер, Жанымдағы жараны көрмейсіңдер. Тіршіліктен тұңілдім деп жыласам, Жасты сүртер орамал бермейсіндер.Айтшы..

Есім жоқ па, білмеймін, есім бар ма? Қу тірлікке зығырдан өшім бар ма? Сылқа тойып шарапқа ұйықтап қалам, Кейбір сұлу десе де кешінді арна!Әлде тойып..

Бауларды басты тұмандай Сары аптап мұң. Мезгілдің сырын ұға алмай, Қарап қаппын. Мәуесін кеше үзіп жеп, Тойлағамын.Күтпеген бүгін күзім кеп..