Леп туралы Өлеңдер ✍️

Сүп-сүйкiмдi дүниеПаң аруша жымиып,Таңның ғажап күйiнеТамсанған Жер тұр ұйып.Тау өзгертпей ойлы өңiнМаңғаз күйде тұр сұлық.Киiп жатыр көйлегiнАру..

Таң көрінді көкжиекпен арайлы,Күлгін сəуле тереземнен тарайды.«Бүгін ұйықтап қалыппыз», – деп бұртиып,Қолсағатқа қызым селсоқ қарайды.Шағаладай аппақ..

Сүйіктім-ау, келген бұл көктем бе еді,Сезіле ме көңілден көктем лебі?Қимас сәтті есіме жиі аламынШуақ шашқан сонау бір көктемдегі.Аяулым-ау..

Киелі өлке лебі –Ақындар жазған сонаттар,Ауаны сызып,Сусылдап күміс қанаттар.Шабыт боп шырқап,Ән болып келіп құйылып,Көкірегіңе қонақтар.Маңғыстау..

От едім өшкен, лебіңнен сенің түтедім, Тымықта соққан самалдай неткен құт едің. Жаутандап қарап жолыңа жетім баладай, Рақат бір сәтті жұмақтай аңсап..

Жапыраққа жаудай тиіп күз лебі, Жас қайыңның әні үзілді, сәні ұшты. Тырау-тырау тырналардың тізбегі Алқа түзіп, бетке алысты алысты.Жыладың..

Көңілімнен көктем боп жыр ескенде,Өрт жүрегім бақ қуып күресті елде.Өлді деуге болатын шығар мені,Жарық күннің көзімнен нұры өшкенде.Жұлдыз жанып..

Еміл əні(Бұл өлеңнің əнін К. Шалқардың өзі жазған)Шағалаң боп шабағыңдыШарлаған бір бала күнгі, шіркін-ай!Еске түсіп сол күндерім,Арнап жүрмін сөз..

Қарындасым Мейреш ҚаженқызынаIАлыстан ауыл,АтаданЖүргенде үрлеп сөз отын.«Ағалап» мені атағанСөзіңе сенің не жетсін!Жаңбырыңды алып көзіме,Жанымның..

Сəкен ИманасовқаТарқады құсбазары алып тыным,Далиып жатты Алакөл жарықтығым.Шопанның жолыменен қайтты ауылғаШофері, жүгі ауыр балықшының.Өлең боп..

Демалып талай,Көп көрдім,Қапталың қамыс, көгілдір.Айналаң айдынКөк толқын,Алмайды тыныш демін бір.Шағалаң бейне жауған қар,Шаңқылдап ұшқан..

– Болады қашан саған ес кіретін,Бұлжытпай айтқанымды ескеретін.Ойнасаң сол күйіңмен жоғаласың,Осынша неге үйге кеш келесің? Жабағы тілін шайнап тұр..

Ауыл қысы тамаша,Қоңды атым,Тоным барда емес бұл тоңдыратын.Босаңсыған борпылдақ борбас жерді,Аязы бар қатырып, тоңдыратын.Келтірмек боп ауылдың..

Мен бір бақ,Алқабымда көктегем көп,Арманым!Боларыңды шектегем жоқ.Жылына бір-ақ рет келетұғынКүз емес, жүрші менің көктемім боп.Гүлім бар,Көктем..

ЖəмилағаЕмілдің гүлі жүзіңде,Ерте кеп көктем құлпырған.Ізгілік бітіп ізіңе,Ілтипат қылам сыртыңнан.Толқыны бота көзінде,Тұп-тұнық болып тұратын.Жан..

Емілім, менің, Емілім!Еншіме сендей бақ бардай.Жақұты жастық кезімнің,Жағаңды жайлап жатқандай.Емілім, менің Емілім!Ыстықсың маған жанымдай!Өзіңе..

Өзеннің бойы көкпеңбек,Елімнің көсегесіндей. Топшысы бекіп көкке өрлеп,Толқындай толқып көсілді ой.Өзеннің бойы жап-жасыл,Еркелеп көктем..

Атамен де ақсақал,Анамен де,Ақ қайыңды ат қылған баламен де,Сырлас болған, Емілім,Ежелден-ақАғын болып қосылған Алакөлге.Алакөл де бассалды бауырына..

Бауырынан жаратып Алшағырды,Барқыт жолмен барладым қанша қырды.Қараймын да жағаңнан Еміл, саған,Кеудемдегі басамын аңсарымды.Ақша бұлтың қалқыған..

Тебіндеп,Бойлап өсіп бірТеңселіп жасыл тұр құрақ.Емілден самал есіп тұр,Ерменнің иісі бұрқырап.Қой мен түйе күйісі,Тартқандай күйін өмірдің.Жусан мен..

Жаздың лебі бір ессе,Жүректі тербеп оятар,Алдыңнан үміт елестеп,Келер күн бейне тіл қатар.Жел мамықтай үлбіреп,Ызыңдамай есілер.Жайдарлы жаз келді..