Жоқ туралы Өлеңдер ✍️

Жалғыздық жанымның жабығын жұлқиды,Санамда сағыныш сағымы мың қилы.Сол сағымдардан сұлбаңды таба алмай,Аңсаудың жүзімді жалыны бүркиді.Қайдасың менің..

Барды «жоқ» деу дəстүр боп алды бүгін,Жоқты «бар» деу көңілге салды жүгін.Жаны аяулы жақсыны былғау оңай,Сол боп кетті кəсібі барлығының.

«Жоқпын» деп өлең болса, айтпас ақын,Өзгедей бақыт жолын бақпас ақын.Бақыты өлеңі боп қоса туған,Зардабын жалғыздықтың тартпас ақын.Тамаша айтып..

Жоқпын деме, өзіңді барға сана,Дұрыс көзбен қарамақ сонда саған.«Машина бар ма?» – деп сұрар əдет болды,«Болған» – деймін, ол, сірə, болмаса да.

«Бар» қасында қашанда «жоқ» тұрады,«Бардың» оны көрсетпес көк тұманы.«Мың асқанға – бір тосқан» содан қалған,Кезек дүние оған да соқтырады.

Жоқ болса да «бар» дегін, бар дегендер оңалар,Бар боп тұрып «жоқ» деме, жоқ дегендер жоғалар.Кім келсе де түнермей тұз-дәміңді татырғын,Түгі де жоқ..

Жоқшыдай жоғын іздеген,Жолаушы жанбыз біз деген.Қалмады орман сүзбеген,Қалмады сулар жүзбеген.Жалыны қайтты, жаз өтті,Жақындап қалды-ау күз..

(жеті буынды жыр)Бір күн бармын, бір күн жоқ,Бір күн ашпын, бір күн тоқ,Шүкір,шүкір... қанағат,Қалар артта дүние-боқ.

Есім жоқ па, білмеймін, есім бар ма? Қу тірлікке зығырдан өшім бар ма? Сылқа тойып шарапқа ұйықтап қалам, Кейбір сұлу десе де кешінді арна!Әлде тойып..

Келін сүймей өтер болып өмірі,Кемпір-шалдың кемшін күні кеміді.“Қарағым-ау, қашан енді?..” дей қалса:“Ештеңе жоқ, Қыз жетеді”, – деді ұлы.Болмай..

Жадырау жоқ, мәз-мейрам шаттану да,Қыс-пойызда бал тамған шақ қалуда.Найза-аяздан қорғаған сезім гүлдерАяусыз тапталуда...Кешегіні жоқ енді өткенді..

Жоқтығымызды білген соң,Жасты қайтеміз сығылған?Менсіз дүние сізге тән – Басқа гүлдермен құбылған.Мен болсам...мен де...мен гүлмінБасқа қолдармен..

Оу, менің мұңды елесім, қайдасың?Менің жалғыз жақыным жалғандағы,Көңілімнің сайрандар арман бағы.Арман-бақтың алмасын кім ұрлады,Жанымның тұнығын..

Жоқ болсам да,бар болсам да– шыдаймын,қуансам да,қор болсам да– шыдаймын,басыбайлы болмасаң сен болғаны,Қазақстан дейтін менің шырайлым.Артық-ауыс..

Өмір сүру «бар» мен «жоқтың» арасы,Кең дүниеге ғашық көзбен қарашы.Тағдыр маған сырт бермесе де жотасын,Көңілімді жібітеді бір жанардың қарасы.Өмір..

Балпитқан аса байлығым да жоқ,Бір жанға жетер айлығым да жоқ.Астымда жүйрік темірім де жоқ,Қызық қуатын көңілім де жоқ!Ғаріп басымда баспаным да..

Діні бар адам – діңі бар адам.Діні жоқ адам – діңі жоқ адам.Діңі бар адам тұратын адам,Білетін анық мұратын адам.Діңі жоқ адам тұрмайтын адам,Мұратын..

Өтірігімді шындықтарым жаба алмай,Жалған көңіл қанаттарын қаға алмай,Хақты нақтап танымаған хар сәттер,Көзін жұмып көкке сіңіп жоғалды-ай...

Хақ жолымен тәу етіп жүрмегені –Хақ дініне адамның кірмегені.Хақ дініне адамның кірмегені –Хақ өмірін иманмен сүрмегені!Хақ өмірін иманмен сүрмесе..

Хақ, Сен бермей хақтық жоқ!Хақтанудың қиыны-ай.Тауысатын нәпсі жеп,Пенделік қу дүние-ай!Балам «хақ болса» екен деп,Бар күшіңді салғанмен,Кетіп босқа..

Қолына ұстағаны алтын қалам,Жыры жоқ жалғыз ауыз алтындаған.Әуелі Хаққын танып,Хақты жырлап,Болмай ма ақын ақын қалпында адам.Нәпсісін нәжістерден..

Əкесінің мазасы жоқЖарақат – осколкасынантұманды,бұлтты күндері.Баласының мазасы жоқҚарақат көз қалқашынан,күмəнді,күпті жүрегі.Баланың басындағысы..

Тәкаппарсыған кеуденің іші-ай жылу жоқ,Сезімге серттей тұрақты көңіл тұру жоқ.Өшпестей болып көрінген сонау күндерде,Ажырамастай сенісіп алып жүру..

Күмəнім жоқ –Асады күнə бастан!Кімді көрдің Құдайға құлақ асқан?Өзегіме өрімтал құрт түскеліӨзіме-өзім келемін ұнамастан.Өзімді-өзім тап басып..

Қызық қуған қызыр күнім жоқ қазір,Қызға ұсынған қызыл гүлім жоқ қазір.Таңды таңға ұластырып ұзартпай,Тарқамайтын қызулығым жоқ қазір.Ақ боранмен..