Көшу туралы Өлеңдер ✍️

Қалада ма?Қалада бәрі басқа!Қарамайды жұрт онша кәрі, жасқа.Орын беру жоқ мұнда көліктерде,Сәлем беру жоқ мұнда танымасқа. Үлкендерге аз мұнда төрін..

(Мақшар Азизовке)Жарысушы ек құла түздеқұлынындай құланның, Қайырмасы секілді едік екеуміз де бір әннің. Айрыларда еңіз-теңіз, ағыл-тегіл жыладым..

Көшіп кеттік, көшіп кеттік сол жақтан,Неге екенін білмеймін.Жүрегіммен жырға күнде толғатқанСодан бері күлмеймін.Хан-Тәңірі-ау! Сені қалай..

Бір-ақ күнде бар ел көшіп кеткендей,Қу жалғыздық маған келіп жеткендей.Жырға толы, сырға толы кең жайлауТыныш бүгін, ызғар соғып өткендей.Естілмейді..

Көш, керуенiм, көш алға! Үре берсiн ит деген. Қапы қалмас қашанда Қара басын күйттеген.Қара бастың қамы үшiн Қан жаудырып қағазға, Ар, ұятын, намысын..

Көшеді күз! Атан-атан шоң тиеп,Сағыныштан ағытылар ой тиек.Арман болған, Айқыз күзде қоштасты,Бағытымнан адастырмас жол тілеп!..Бақыт Гүлі..

Шошқаның басы, қалқиып екі құлағы,Желінбей қалды...Тамам жұрт іштен тынады,Көңілі босап, ананы еске ап, мынаны,Көршіміз Миша көшерде өксіп..

Ғасырлардан-ғасырларға көшкен ел,Өз тағдырын көшіп жүріп шешкен ел.Ырғалады қоға, қамыс жағада,Теңіз беттен тербеткенде еспе жел.Өтіпті атам жақсы..

Қазақтар неге көшеді,Туылған жерден кешеді?!.Иелеп жатыр басқалар,Қаңырап қалған көшені...“Көшпелі халық – бұ халық!”..Жүргелі қашан..

Қайран, Төке, көшпейсің бе, қалаға,Деп сөгеді дос, жаран да, бала да.Сол қалаға бара қалсам, таң ата,Қарауылға қайтып келем қонаға.Туған жердің саф..

Көшіп жатыр, дос-жаран кетіп жатыр,Көшуге де, кетуге жету де ақыл.Көшкен, кеткен достарын шығарып сап,«Аһ» ұрып төсегінде ақын жатыр!Көшуге мұның..

Сопайып жұртта қалса ел көшкенде,Немесе мықтылармен белдескенде,Жазықсыз жапа шексе жалғыздықтан,Бәрібір, күні бітпей өлмес пенде.Болғанмен бір күн..

Қазақтан көшу кеткен соң,Дала да қалды далада.Тарихты аздап зерттесең,Даласыз қазақ бола ма?Дала деп өлең жазғанмен.Даланы білмей қартайдық.Алданып..

Күнінде дүниеден кетер көшіп,Қарт Кавказ – өлеңіне əсем бесік,Ат ерттеп аралады көк шыңдарды,Бестаудың бес ұлымен есендесіп.Қарады көзін алмай..

«Ауылым көшіп келеді таудан асып»,Таудың қызы, тауда өскен,Тауға ғашық.Қатар өскен кешегі, қайран құрбы,Көшкен жұртта көз жазып,Қалды адасып...Ауылым..

Сайрамнан көшкен сағымдар,Қанатты құстай қағыңдар!Қанатыңды қақтырар –Жанымда менің жалын бар,Сайрамнан көшкен сағымдар!Сайрамнан көшкен..

Ойын өмір. Теріс көштік... Оң көштік...Миымызды қырқып түсті соңғы өштік.Қарашірік қаймағы май сайда емес,Қайдағы бір қасат-қасат тоңда өстік.Аязға..

Үйірі бұғы мүйіз сексеуілдің,Бауырында күйсеп жатыр көшпе құмның.Көрігін көктегі ұста басқан сайын,Бауырынан ұшқын шашты төстемір – күн.Көзінен..

Көшкен өмір – көрген түс, Тірлікте жоқ санаты. Өшкен көңіл – өлген құс, Қайырылып қанаты.Ой қаңғыбас – басы ауған Жаққа қарай жөңкіген. Құсалықтан..

Көшпейді тіршіліктен көгілдір шақ, Көтереді мәңгілік өмір құрсақ. Адамзаттың дәмі де таусылмайды, Ақиқатқа ден қойып, көңіл бұрсақ.Жаратылыс заңынан..

Қыс көшіп барады...Қар жылап...Қимастың әніне сал құлақ. Сен солай кеткенсің ҚайрылмайЕр-тұрман көрмеген арғымақ. Енші алдым мол мұңнан...Алда..

Бақ көшсе ақылыңа қарамайды, Жаман ойың дұшпаның боп табалайды. Жамандық қылсаң егер басқаларға, Басыңа түсер бір күн қара кайғы. Бұл дүние..

Кеудеңнен керуен көшіп, ит үргенде, Алдыңнан албасты жел итергенде. Тәубаңа бір келерсің сонда, шырақ, Қосыңа қоңыр аю сүйкенгенде.Қалқиған..

Ғұмыр кешем дүниеге елеңдей,жүрсем дағы өзiм оған еленбей.Белеңдей ме алынбаған бел-асу,Көлеңдей ме әлде алдымнан менен дөй.Тылсым әлем… шайқалмаған..

Кешегімде қалмаймын, өткенімде,әне қалды қарайып өткелім де.Таусылған жоқ дәм-тұзым, көрер күнім,шарпиды жүз, өшкен жоқ от демім де.Келешекке көшемін..