Орынғазы мәнбазарұлы өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Жанымда боран шабыт бөлеп əзір,Қаламым қар шаңғыдай қағады зыр.Қозғалған қопарылыс намысымның,Салмағы сүйегімді қабады зіл.Көңілім күйкі күйбің..

Адасқан арман дүбірі, естілед маған алыстан,Тілейді жаным тағы не қиялмен тынбай алысқан.Əттең-ай, əттең бəріне, кінəлі менің өзіммін,Күйіпте кетсем..

Басынан қиял бұлты тарқамаған,Мен саған асқар белмін қалқам балам.Сол себеп өр боп өстің ерке мінез,Тауындай туған жердің шалқалаған.Жолыңа торғын..

Ақ пейілді ағалар ақыл кені,Құшағыңа құлайын шақыр мені.Амансың ба? Ай маңдай жеңгелерім,Бір-бір үйдің аяулы нар тірегі,Сəулетіңе талатын аттың..

Есесі үшін түсейін тартысқа оның,Жылап жатса ақ көңіл байқұс момын.Іш күйеді көргенде кей есептен,Залымдардың астына тақ түскенін.Шындық құлап..

Мен отырмын ішімде ызақорланып,Қаламымның сабы суып қол қарып.Талай жылғы таныс болған елменен,Көрісуге шыға алмаймын қорғанып.Себебі оның нəрсіз..

Жаралған соң көгеріп, көктегенге,Қурап жүрсең өмірге өкпелеме.Алаулаған бір көктем болғаны артық,Аз береме, жемісін көп береме.Арманым боп келеді..

Көктемде өсіп тұрған оп-орнықты,Өзінен жоқтай болып өте мықты.Ал күзде тамырынан қопарылып,Басына жынды құйын көтеріпті.Қаншалық қалқайсада ол..

Үш жұртымның мен іздедім талайын,Туысқандық сезім билеп ақ айдын.Солар жақтан соғып тұрған самалдан,Бір жұтқанда ашылады сарайым.Ойлағанда сағынышқа..

Жүру үшін мен қайық, өмір айдын,Бір босаған винтімді он бұраймын.Көрінеді айдыннан арғы жаға,Сүт сəулесі кеудеме төгіп айдың.Жылдамырақ жетуге..

Түсіме биік-биік тау кіреді,Елестеп салтанатты таудың елі.Бөлеген қуанышты сезімге ыңғай,Түс қандай жанға рақат дəуір едің.Тас бұлақ, өрлей көшіп..

Иесің біз жетпейтін ертеңге сен,Еркеле соны біліп еркелесең.Бақытқа жету үшін суық қарып,Бола ма ыстығына өртенбесең.Адам боп қосылғалы санатқа..

Өмірде арқа тірек жанашырым,Əкенің жазу қиын дана сырын.Өмірде қолым көкке жетсе дағы,Мен соның бағып-қаққан баласымын.Асқан ер болмаса да ол ең..

Аунап жыл артынан жыл келгенінде,Селт еттім жайбарақат жүрген менде.Есептеп кəдесіне не тигенін,Бір жылды тағы ұзатып жібергенде.Бұл сұрау жан..

Иемін өзімнің ар-намысыма,Өмірде сенбегенің тағы сына.Ортадан өзім өскен куə табам,Еңбекпен берекеден табысыма.Дарытқан қасиетін халқым..

Санамыз сəулесінен оянған ту,Қанымен құрбандардың боялған ту.Еркіндік, теңдік үшін керек оны,Ұрпақтан ұрпаққа ерек баяндату.Сөйлесе тарих сырын..

Айна алдында қарап қырау самайға,Тебіреніп батам терең сан ойға.Өзімнен көп кейін туған інілер,Ойлы ағалар қатарына санай ма.Бағалайды үлкендер бар..

Қарай білген түкпірлеп кісі мені,Сірілігін жанымның түсінеді.Ұстап алғым келеді өңім түгіл,Жақсы ойдың сағымын түсімдегі.Менің жаным алғаны..

Өмір-өмір қайнаған қан базарсың,Біреу жырғап, біреу тартқан жазасын.Дүниені пəктік жеңіп болғанша,Құшағыңнан сұмдық қайтіп тазарсын.Өмір сенен таяқ..

Болдым ба бала күнгі ойлағандай,Ой! Арман жақын едік онда қандай.Бəріне ойдағының жетпесем де,Жетем деп шауып келем жолда қалмай.Таңдадым намысы бар..

Мүмкін бұл бақытты өткен өз күнімнен,Ішінен талай елдің көзге ілінем.Тұрмыста жайбарақат жүрсемдағы,Қорқам мен уақыттың тездігінен.Жыр жазсам сия..

Меніңде жүгім емес алып көрген,Мүмкін ол бақыт шығар халық берген.Йəки борыш шығар мойныңдағы,Əрең бір ақталатын қанды термен.Талғайтын адамдардың..

Құрбылар тату өскен қайдасыңдар,Іздесу адамдық бір майдан шығар.Тілеңдер түк бермей-ақ маған ақ жол,Түйетін соның үлкен пайдасы бар.Серіксіз таппас..

Жазбады деп маған арнап өлең бір,Ақ көңілің болып жүрме соған кір.Жазып-жазып бəрін жыртып тастадым,Сен туралы жазбау үшін жаман жыр.Жар жүрегін..

(Сабырбай Қауызбайұлына арнаймын)Көтерісер жүгімнің ауырларын,Бар ғой тағы ағалар, бауырларым.Ойламаппын апыр-ай қапияда,Иық сүйер өзіңдей тау..