Сен туралы Өлеңдер ✍️

«Ия, Аллаһ!» десем, жарқылдапЖүрегім нұрға толады.Аллаһты құлдың артында,Бір іздеушісі болады!«Аллаһ!» деп өткен Абай да,«Аллаһ!» деп өткен..

Мен өзіңе жетсе, деп ем, өлеңім – əнім,Сен өзіңмен биле, десең, көнемін, жаным.Ең əуелі тыңда мені, жайдарлана,Көңілімде, көкейімде, сүйіктім, сен..

Ұйқас үшін, ырғақ үшінМен қиналып көрген емен.Келеді өзі зырлап ұшып,Сен секілді көркем өлең.Ала салып қаламды бір,Зырылдатсам жыр ұршықтай;Ширатылып..

СЕН ПЕРІШТЕ, МЕН ПЕНДЕ,СЕН ПЕЙІШТЕ, МЕН ЖЕРДЕ.МЕН ПЕРІМІН, СЕН АДАМ,МЕН БӘРІМІН.СЕН АДАЛ!СЕН ЖҰМАҚ ТА, МЕН ТАМҰҚ,СЕН ШУАҚ ТА, МЕН ҚАУІП.МЕН АҚЫНМЫН..

Сен кімсің, өзі?- Мен, Қазақпын – жұлдызы жарқыраған,Бастау алған шындықтан сарқырамам.Қыйын-қыстау заманды бастан кешіп,Жоқ болатын сәттерден бар..

Несін мені мазалайсың, құлын жыр,Жүрегімде онсыз дағы мұңым жүр.Сенсіз өткен есебі жоқ күндердіңКөтерісіп кетсең етті жүгін бір.Көңілсіздеу күндер..

Қарқараның суынанҚанып ішпей шөлдедім.Жат жандай боп суығанУәдеңді бермедің.Мән қоймадың тілеккеКөкірекпен ұғынып.Қаяу салдың жүрекке,Қырық мәрте..

Арқау етіп өлеңге,Сезіміңмен үйлестім.Сен кетеді дегендеСең соққандай күй кештім.Көңіл нілдей бұзылды,Күрсіндім де мұңайдым.Күміс нұрдай..

Апа, сен ерте қартайма,Қарқара жаулық салынып,Апа, сен ерте қартайма,Қара шалыңды ойлап сағынып.Сағынба деп те айта алманОтасқан отыз жылыңды.Қара..

Іште қалып тылсым әнім,Қанша жетер бұл шыдамым.Күйіп-жанып түсінбестен,От сезімге тұншығамын.Арайым таңым,Алауым бағымКел, кел гүл-әнім,Сен, сен..

– Махаббатты неге көктемге теңейді?(Бір бойжеткеннің сұрағы)Өлеңіне өзек етіп көп пенде,Өр сезімді жыр ғып төгіп өткендеМахаббатты қысқа, күзге..

Ақиқаттан аулаққа алыстағасын,Надан десем өлердей намыстанасың.Саналы деп санаймын қалайша сені,Алла ұсынған заңменен таныспағасынШариғатқа сай етіп..

Сен маған қарамағын мұнар көзбен,Өткенмiн сылқым бикеш сынар кезден.Ақшулан Алатаудың аңғарындайМенiң де көкiрегiмдi тұман кезген...Одан да тұнжыр..

Сен менiң көңiлiмдi таба алмадың,Табамын деп таусылды амалдарың.Көлгiрсiп, масаң күлiп, майысқанмен,Көрсеттi жасандылық жанарларың.Сенделiп келген..

Сен болмасаң, қайтер ем?Əй, бiлмеймiн...Жарығы кем, жылусыз жай күндеймiн,Түнде тұман торлаған айдындаймын,Өз кесемде мұң болып мəймiлдеймiн.Сен..

Ернiң қандай!Ернiңдi дермiн балдай.Сенi көрсем кетедi есiм шығып,Ебелектi елсiзде жел қуғандай.Көзiң қандай!Көзiңе көп үңiлем төзiм қалмай.Қарай..

Сен өзiң түрлi-түрлi-түрлi екенсiң,Мiнездi түрлi-түрлi кiм көтерсiн.Ақынды ақылынан адастырып,бiр күнi бұл күйiңмен жынды етерсiң.Сен өзiң..

Сенсiз менiң өмiрiм өлең бе едi,Жаңармалы тiрлiкте, көнермелi?Көңiл шiркiн сен жаққа елеңдеулiҚоңыр мiнез қозыдай көгендегi.Саған ауса ынтығым..

Сен – Бойжеткен, Мен – Жiгiт,Сен Ай болсаң, Мен бiр Күн.Жақсыларша жөн бiлiпТанысайық, кел, құрбым.Көз – көңiлдiң өлшемi,Көзiң сенiң тұнық..

Сен кiм едiң?Жаным-ай, неге сонша мөлдiредiң?Жасырған жан бiткеннен құпияңдыБiлем деп өзiмдi-өзiм сендiремiн.Бiлем деп өзiмдi-өзiм сендiрем..

Сен сөзсің.Жұрнағы кетіп, түбірі қалған.Сен әнсің.Әуені кетіп күбірі қалған.Сен құссың.Дәрмені кетіп шыбыны қалған.Сен өлеңсің.Жазылмай мида тынығып..

Сансырайсың, құр босқа сенделесің,Өткен күннің қумаймын енді елесін.Ақбоз аттың жалынан жел естіріп,Шығыс жақтан, бір күні сен келесің! Сен келесің..

Сағыну ма мендегі?Тек көну ме?Апатиялық күйді ойым өткеруде.Ұнатайын, іздейін...Түсінгенім:Сені мүлде болмайды жек көруге...Мені аңсап сен қанша рет..

Ұнаттың ба сен де мені ес-түссіз?Жанарыңнан моншақ жасың төгіліп.Төлеген мен Жібек күйін кештік біз,Сағыныштан жүрек сыздап егіліп.Іздедің бе сен де..

Отаным неткен кең едің,Шалқып бір жатқан шартарап!Шаршамай мен де келемінЖүгіңді сенің арқалап.Шалдығу сірә жөн бе екен,Болдыртар менің шағым..