Мағиза құнапияқызы туралы Өлеңдер ✍️

Өзге түгіл өз өзімнен қашам деп,Ұйқылы-ояу жүргенімде масаң боп,Мұң тозаңын айнасындағы көңілдің,Кірпігіңмен сүртіп кеттің қашан кеп? Сол сезімнің..

Көшесі алыппен аталатұғын,Бақтары гүлмен жасанатұғын.Қыраны көкке көтерілерде,Алатау қарттан бата алатұғын.  Жүзімді желге сүйдірмейін деп,Тәнімді..

Естілетін сирек күйдің күмбірі,Ысы қою нән қаланың тұрғыны.Сөзіңізде керуеннің сыңғыры,Сіз де өлеңге айналарсыз бір күні…  Құмға аунаған баладайын..

Оңаша қалдық екеуден екеу, жанға айналдық па армансыз,Суша сапырар сөзің таусылып тосылып неден қалғансыз?Көз тоқтатуға келмеді шамам қараған дұрыс..

Сен сөзсің.Жұрнағы кетіп, түбірі қалған.Сен әнсің.Әуені кетіп күбірі қалған.Сен құссың.Дәрмені кетіп шыбыны қалған.Сен өлеңсің.Жазылмай мида тынығып..

Сезім тұнық, сыр тұнық, тұнық бәрі,Көздеріңде қалған ед тұнып нәрі.Неше ғасыр өткенін біле алмадым,Сен кездесіп өзімді ұмытқалы.  Мені бірақ басқалар..

Тиегін сырдың ағытармын мен,Қалжың мен ептеп қағытармын мен.Көкірегің кілтін таппаспын бірақ,Жүрегің сенің бос емес.  Құбылып қанша..

Ерте ме кеш бір айтар арман әнімсің,Үмітімді үзілген жалғағанымсың.Көктем сыйлар көңілге шаттық күлкімсің,Жиі тартқан сен менің оң..

Сансырайсың, құр босқа сенделесің,Өткен күннің қумаймын енді елесін.Ақбоз аттың жалынан жел естіріп,Шығыс жақтан, бір күні сен келесің! Сен келесің..

Болсам ба екен жаныңның құрбандығы,Көркін ашып бағыңның тұрған гүлі.Саған айтқан сөздерім жазған жырым,Айтылмаған сөзімнің мыңнан бірі. Ұмытам деп..

Қия алмай зорға қаласың дағы,Аласың көзден мұң ұрлап.Екі кездесу арасындағы,Үзіліс неге тым ұзақ? Екі кездесу арасындағы,Болмайды бостық тым..

Қара түнге қадалғаным- ғанибет.Айна алдында таранғаным-ғанибет.Бірде ойға,бірде мұңға батырып,Сүю үшін жаралғаным- ғанибет. Қас-қағым сәт,бақыт..