Үміт шәріпова өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Жыл өтіпті жүзіңді көрмегелі,Суық сөзге «жоқ» деген сенбегелі.Хабарыңды жел айтты жылап тұрып,Жүрек шіркін «жалған» деп сенбеп еді... Сол баяғы сіз..

Көңілім-ау, қайтесің күдік теріп,Қуаныш та жоғалды күліп келіп.Аппақ әлем алдымнан қарсы алғанда,Жақсылықтан, шіркін-ай, үмітті едік.Жоғалды ма..

Еріксіз қимай батты күн,Түн келді үнсіз қарсы алдым.Ұзатып салып жолдарды,Шамдары жанды вокзалдың.Қараңғы жүзін жасырды,Сағыныш, сағым..

Аппақ екен, жарығым, жанымыз да,Өлең екен таңдаған барымыз да.Сүйіп тұрып мәпелеп жүрек гүлін,Өсіріппіз аялап бағымызда.Жүрек шіркін соғады үндесіп..

Көңіл қалай ұмытады...білмедім,Түсіп еді отқа, суға, күйге мың..Ұмытамын дегенімен жүректіңҰмытуға дәрмені жоқ сүйгенін.Жаттың сөзі аямады..

Тәкаппарсыған кеуденің іші-ай жылу жоқ,Сезімге серттей тұрақты көңіл тұру жоқ.Өшпестей болып көрінген сонау күндерде,Ажырамастай сенісіп алып жүру..

Жапырақтың жанарынан жас тамды,Нені сезді, неге жаны жасқанды?Жарқыраған күн сәулесін сағынды-ау,Пана тұтып келіп еді аспанды!..Жасыл еді, жарқын еді..

Жұбатшы гүлді сүйгені үшін кешіріп,Қателесіпті, отыр ғой енді кеш ұғып.Қиылған гүлдің сабағы қалды өзі жоқ,Аялап едім өсіріп.Аялап едім, жайнаған..

Жазайық дейсің өлеңге айтып бар сырды,Сағыныш, аңсау күн менен түнге жаншылды.Ақ арман сағым жеткізбей қойды қуғанмен,Сәйгүлік мініп бассам да талай..

Тағы келдім Ертістің жағасына,Пана болған Алаштың баласынаЕл көшкендей көңілім құлазып тұр,Ем табылмай жанымның жарасына.Ертіс, Ертіс, барасың жылдам..

Таңдайыма дәмі келсе өлеңнің,Жанарымның сәулелері төгер мұң.Сезімімнің еліктерін үркітсем,Мен өзімнен көрермін.Ғарыштағы тылсым күйді аралап,Пана..

Несін мені мазалайсың, құлын жыр,Жүрегімде онсыз дағы мұңым жүр.Сенсіз өткен есебі жоқ күндердіңКөтерісіп кетсең етті жүгін бір.Көңілсіздеу күндер..