Мұқағали мақатаев өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Бірінші өлең
Ол өмірге келгенде көктем еді,
Жер гүлін, көк те нұрын төккен еді.
Саялатып сал-самал өпкен еді,
Сол өмірге несіне өкпеледі?!
Сол..

Кезімде қадірімді сезбес мынау,
Бекер-ақ, қарғам, маған кездестің-ау
Келмеске әлдеқашан аттандырған,
Керемет күндеріммен кездестім-ау!..
Жаныма..

Бүгін де, кеше де, өткенде
Іздесең қателік көп менде.
Қауғадай басыма барлығы
Сірә да соқпай бір өткен бе...
Іздесен, қателік көп менде,
Сен..

Көше лайсаң, күн тұман.
Ағаштар тұр арса-арса.
Мен біреуге ұмтылам,
Біреу мені қарсы алса.
Кең көшенің шетінде,
Жолы міне, жаяудың.
Сол біреуге..

Көңілде ән, көгімдегі Күн көруші ем,
Барғанда маған ылғи гүл беруші ең.
Жалт етіп жай отындай көкжиектен
Әттең-ай, маған енді бір көрінсең!
Кетер..

Көңілде дауыл.
Көңілде оттар жанады.
Қуаныш-қайғы бірін-бірі жабады.
Жүрегім сонда жадырап, сергіп қалады,
Дауыл мен оттан рақат, дамыл..

Мен жолымды берейін, өт қарағым,
Несін күттің, несіне көп қарадың?
Анасының бергенін саған берген,
Аруағынан айналдым текті..

Көрмеймін! - дейсің,
Көрмесең, мейлің, көрмегін!
Көретін көктен тәңірім емес сен менің.
Көрмедің,
мейлің,
көңлінді маған бөлмегін,
Мен-дағы..

Қарыздармыз біз Отанға, барымызды берерміз.
Қарыздармыз біз Отанға, қарыздар боп өлерміз.
Есеп берер күн де болар ұрпақтардың алдында,
Мықтымсыған..

Жарық дүние-ай!
Жарығың неткен жақсы еді?
Жаңылыспаспын,жарым деп айтсам нақ сені.
Құшаққа сыйсаң,құшырым қанып,өбер ем,
Құшақтап тұрып, өлер..

Жалғыз аяқ соқпақ жатыр іргесінде үйімнің,
Соған шығу қиыны екен өмірдегі қиынның.
Жалғыз аяқ соқпақ әкеп жолға салды шытырман,
Шимай-шимай..

Түспесін десең, егер сезімге кір,
Жанарым, менің ылғи кезімде жүрі
Жамандық көрсең менің қабағымнан,
Жас болып төгіліп кет жанарымнан.
Шұғыла боп..

Топсасы жұмыр тобылғы томсарып алып келеді,
Толайым мына тірлікті тобылғы таяқ көреді.
Толғанып жүрген бейбаққа,тобылғы таяқ тіл бітсе:
- Алдыңда..

Бәрібір қарауылға ілінгенсің,
Білгіштің айтуынша «бүлінгенсің»
Жаман өлең жазайын Петефише
Жамандасын білгішім, күнін көрсін.
Жаман өлең жазайын..

Жетімсіреп, жем іздеп балапанға,
Жалғыз көкек жүретін жаға талда.
Әлдекімді жоқтайтын күн батарда,
Әлдекімді жоқтайтын таң атарда.
Иесіз қалған..

Төпеп тұрған нөсерге қарамай-ақ,
Бір қыз кетіп барады жалаң аяқ.
Жалтыраған әдемі топылиын,
Кім біледі, жауыннан барады аяп.
Ойнақтаған далада..

Жазғырма мені, жан-аға,
Жаманға мені балама.
Жалғыз түп емен көріп пе ең,
Жабырқап тұрған далада?
Емен деп мені бағала.
Еменде..

Жазылар естеліктер мен туралы,
Біреулер жан еді дер өр тұлғалы.
Біреулер тұлпар еді дер де мүмкін,
Бүтінделмей кеткен бір ер-тұрманы.
Аңыз ғып..

Бөрікті аспанға атып, аттан салып,
Жігіттер, мақтанбалық, мақтанбалық!
Қашаннан қазақ деген сырмінезді,
Мақтаусыз да, мақтансыз жатқан..

Еш нәрсенің керегі жоқ!
Керегі жоқ, шаршадым!
Басымда ұйып тұрып алды әлемдегі бар сағым,
Өніп-өскен топырағыма..

...Келсең, кел.
Ұятыңмен, арыңмен кел.
Бойыңдағы жақсылық, барыңмен кел.
Биік бол, мендегінің бәрін меңгер,
Жабырқаған жанымды жаныңмен көр
Бірі..

Босқанда - ел-жұрт боздаған!
Ескі әнді, шеше, қозғама!
Елестеп маған өтеді:
Кұлазып жатқан боз дала,
Ескі әнді, шеше, қозғама?!
Қызда да, қыршын..

Айтсаңшы, көке-ау, қай маңда,
Орны менің үйімнің?
Қанып ең талай айранға,
Қолынан әжем Тиынның.
Орны қайда үйімнің?
Айтсайшы, көке-ау, қай..

Есіңде ме?
Екеуміз де елде едік.
Екеуміз де жоқ нәрсеге шөлдедік.
Ағайынның айтқанына көнбедік,
Ойлап тұрсам...
Жасаппыз ғой пенделік.
Нені..

Жасың бар, жігіт-желең, шалдарың бар.
Ертең біз жол жүреміз, қамданыңдар.
Жол ұзақ, биік асу, сапар алыс,
Жаз өтер, күз де кетер, тақалар..