Естелік туралы Өлеңдер ✍️

Ыстық көлде –ыстық сезім кештім мен,Дос болса да,бөлісе алмас ешкіммен.Көз алдыма елестетті дәуренді,Балауса шақ –бала шақта ес білген.Ыстық..

Еске алып ғажайыптайөткенімді,Аялап ұшырғандайкөкке күнді,Адасып қалғандайбір аққуымнан,Мен іздеп кеттім сол біркөктемімді...Тартқанда домбыраны..

Есімде, бәрі де есімде,Өмірдің керуен көшінде,Шомылды балалық шағымыз,Теңіздің толқынды төсінде.Айта алам сағынсам сыр кімге,Кіршіксіз күн шуақ..

Қанатымын жыр атты ақиықтың,Жаңа бетін ашатын тарихтың.Танысалық, кел бермен, келер ұрпақ,Ақыныңмын! Шөмішбай Сариевпын! —Деп егер шалқып-тассам..

Мәңгілік ұмыт дедің, биіктен құлатқанын ба?Жүрегім тұнық менің, шынымен жылатқаның ба?Өзгені ұнатқаның ба?!Басқаның бұлақтарында..

Бір Алатау жерленгенге ұксады,Халқым тауын қалай ғана қиды екен?Жұмыр жерді орап алған құшағы,Тар қабірге калай ғана сыйды екен?Қайран ұлын халқына..

Көп адамды атаушы едім: «Досым» депБолмас бірақ майдандағы досыңдай. Ол айнымас өлгенінше. Қосыл тек, Кім ұмытар шын достықты осындай!Сенің үшін от..

Жүректе жазылмас жарасың,Қайтейiн, қайран жоқ,көнем де.Деп едiң – ұлы ақын боларсың,... Құл болып кеттiм мен өлеңге.Сен маған жерiмдi сүюдi,Үйреттiң..

Құлын күндер өзіне тартады әлі,Жүрегімнен мөлдіреп ән тамады.Есіңде ме ерке қыз елік мүсін,Ең алғашқы махаббат партадағы.Білесің бе сенде еді бар..

1Балалығым қалды сонау арқада. Сұлулық-ай! Өзіне арбап тарта ма: Күндіз-түні Есенинді оқушы ем Үйде отырып, түкпірдегі партада –Сабақ қалып оқып..

 ІТұп-тұнық су бала шақтың көз жасындай тым кермек,Әйелдердің ақ тәндері ұмтылады күнді аңсап.Жалаулардың жібегіне торын сәуле құрған шақ,Жасырынған..

Қайғылы ауыр күлкі ұрды.Маятник тoқтады.Тарғыл барыс шөнжігін тығатын жeр таппады.Әбігeргe салды-ай кeп, қатты күлкі тoлқыны,Тыржалаңаш әлсіздік..

Сырлы әсeрдің тeңізінe шoмылған,Тұңғиыққа жасырынған тілeгі.Рамаға сурeт сынды салынған,Eстeліктeр түстeріңe кірeді.Баспалдағы мәрмәрмeнeн..

Болдың-ау, көктем маған енді естелік!Қалайын неңді санап, неңді ескеріп.Тұрғандай тар көпірдің аузына кеп,Мен жеккен он бес арба, он бес..

Ерке тамыздың бесі ме бүгін, Несіне, күнім, күрсіндің? Мен деген – ерте күйініп кектен, Қиылып кеткен қыршынмын... Біздің несібе – сағынышы көп..

Жан едің жібек мінез, майда қоңыр,Жан аға, сенен де өтті-ау қайран өмір.Сыздайды сыр алдырып жүрек, шіркін,Түскенде жақсы күндер ойға не бір.Шыдаған..

Қара қарға ақ қардың үстіндегі,Адам ойлап табатын ұсқын ба еді.Азынап тұрған суық ішін тартып,Мысалы, жайсыз тиген қыстың демі.Танытып созылмалы..

«Жазылар естеліктер мен туралы»,- деп кетті,«Біреулер жан еді дер өр тұлғалы»,- деп кетті.«Біреулер тұлпар еді, дер де мүмкін,Бүтінделмей кеткен бір..

Енді, міне, жүрек байғұс қалжырап,Сəби кезім, сəулелі шақ қалды ұзақ.Бір естелік – өксігім мен өкініш,Қалып қойған кеудемдегі жалғыз-ақ.Тал қалжырап..

  Өзге еркім жоқ.Жоқ менің өзге үмітім –Тым болмаса көрінші көзге бүгін.Бірақ бәрі бекердей...Босқа сүртемБұл айнаның шаң басқан..

(Ұлы Отан соғысында қаһармандықпен қаза тапқандар – Совет Одағының Батыры Мәншүк Мәметоваға және жас ақын досым Абдолла Жұмағалиевқа арналған..

Қарыса әлі сол соғыс ызғарлары,ол да сенен шығар-ау із қалғаны.Кеселер түгел сынып үлгірген жоқ,көнергенмен дастарқан сіз бардағы.Қыз-ойнаққа айналып..

Ардагердің БАМ-да инженер болып істейтін немересі Көшаманның хаты.Ізденіп жатса талпынып,Ізіңді басқан ізгі ұлан;Шыңдарға шықса шарқ ұрып,Шаттанбай..

Екінші дүниежүзілік соғыс жылдарындағы теміржолшы Дәулеттің қажырлы еңбегі.Осы жол сонда да көп сынға түсті,Серпуге елге түскен зұлмат істі;Күре жол..

Асыра сілтеушілер зардабы.Көсем жол көшін бастап соныға елдің,Көп жанның бірі болып соңына ердім;Асыра сілтеу болып, амал қанша,Келді бір ақ сирақ..