Ескі туралы Өлеңдер ✍️

Қалай түспей тұрады жолым мұнда,Қазығым да осы еді, қорығым да.Құлап қапты біздің үй...Төмпешік тұр–Менің тұрған жұртымның орынында.Ақын болып..

Ағайын берген арғымақ болар астында,Алқына шауып, ақ адырлардан астың ба?!Айналаң сонда ақ шулан толқынбоп кеткен шығар, қарағым,Ұқсап бір үлкен..

Не ескінің соңы емес, Не жаңаның алды емес. Көрсеткені құр өңеш, Аңдығаны мəңгі егес.Ауылдастың тайына, Бəйгі тіккен ақымақ, Жүре алмайды жайына, Екі..

Не сезінсең, сол жайлыашық айту – болмайды.о, болмайды, болмайды.Емен болып біт, мейлі,қағаз етіп бүктейді.ой, бүктейді-ау, бүктейді.Аузын сүртіп..

Ақ Ертістің жағасында кеште бірКезіп жүр ем,Кезіктірді ескі өмір…Қызыл шоқтан суырып ап қамырдайИлеп жатыр екен балға-төс темір.Солқылдатып соққан..

Таусылмастай көрінетін қызығы,Сыңғырлаған күмістейін қыз үні…Елес болып есте қапты бүгінде,Жібек жіктей жас дәуреннің үзігі.Сайдан құлап аққан асау..

Батар Күннің көзінен қан шүмектеп,Қырық жамау жүрегім шаншып өтпек...Дұғасымен дуалап қызыл іңір,Құбылаға қарадым әлсіреп тек.Бұлдырайды алыстан..

Жебей сауып тəніңді, төсті тырнап,Талай дəурен басыңнан көшті шулап. Келбетіне Мақаттың қарап тұрсам,Көз алдыма келеді ескі тулақ.Мұнарлар басында..

Балалықтың кеттік-ау қиып төрін, Ыстыққа да, суыққа тиіпті ерін. Біздер үшін бір кезде клуб пененБазар еді Сағызда сүйікті орын.Ішпей-жемей сол кезге..

Алматы тұр басына бұлт үйірген,Алма ағаш тұр қардан көйлек киінген.Аласұрып аңсаймын да тұрамын,Сызылта тартқан қайршының күйін мен.Төбемдегі жыртық..

(Тамұқ дүние, даңғазаңда ісім не?)Сен биледің өткінші өмір үшін де.Алды жаулап алқызыл сол ақшамды,Балғын тəнің ескі көйлек ішінде.Жанарыңды..

Жылдар бойы қасқая тұрып алып,Сол ескі қабырғада сызат жүрген.Жаңылмай əр сəтіңнен жылжып ағып,Қаншама ғұмырларды ұзаттың сен?!Балалық мұжық тамды..

Біздің ескі үй...Маңайына шөп өскен.Ауласы да көрінбейді тезектен. Мұңаяды моп-монтаны мұржасы:“Осылай біз өлісеміз кезекпен”.О! Бұл үйдін тасып еді..

Ескі сурет түсті қайдан қолыма,Шырмалдым кеп, естеліктер торына.Сыртындағы оқыдым да жазуды,Мұңға баттым, жиырма бесті сағына.Жүруші едік шайқалып..

Қырғыз ақыны Омар СұлтановтанҚаңсыған ескі қайық жағада тұр,Қаусаған шалдай шөгіп бара жатыр.Қасынан өткендерге күңіренеді,Басына орнағандай..

Біздер үшін əрбірі дара шыңдар.Өтті-ау мына өмірден сан асылдар. Бір-бір үзік өткеннің белгісі боп,Ескі достар кездесіп қаласыңдар.Қажытса да өмірдің..

Өзегімді өткен күн өртеді де, Естелігім айналды ертегіге. Туған үйдің жұртына келгенімде Сағынышым шерлі әуен шертеді ме?.. Малы қайтар кешкілік..

Елден хабар көп болды естімедім,Елең-алаң көңілім...кешкіремін.Қобыз шалып жатыр ма қоңырқырдаЕскі қыстау қасында ескі қорым.Ақ дүниеге ұмтылдым..

Қармен қымтап қой қораның іргесін,Кенебай шал малын жайлап келгесін,Қара тонға қара балдар бір аунапШай ішіліп, сақал сипап, күлгесін,Ақ жаулығы..

Екі дүние– ескі, көне дау, етпеген жан көп бірін төр. Өлген соң– біреу көмер-ау, кім іздеп, бірақ, тірілтер?!

Домбыраң – тағдырласың, жан серігің,Сыйқыр бар уілінде әр шегінің,Сен маған сарқытындай көрінесіңҚазақта қалған ақын, сал–серінің.Өзің де көне дыбыс..

Ойылған көздің жасы дүр,Ой жеген ердің басы бұл.Қашаған1 айтқан асылдың –«Өл-тіріде бəсі бір»Көшкен жұртта қазық тұр,Көргенін жерге жазып тұр.Іздеген..

Жазуға телмірем көмескі,Ойларды парақтап мен ескі.Шимайға толы бұл маңдайды,Сүйіп бір жел есті.Бір әуен жетеді үздігіп,Шақыра береді күз күліп.Шағала..

Жерінен безген құлан –Құрық сап ұстап мінгенім.Елінен безген ұлан –Қасыма ертіп жүргенім.Тауынан безген қыран –Түлетіп аңға салғаным.Інінен безген..

Сараңсың дер, ал бірі береген дер, Ту сыртымнан сөйлейді көрегендер. Ар—ұжданды жанынан қымбат көрген, Мін іздемес пендеден Ерен ерлер!.  Адал дейді..