Қару туралы Өлеңдер ✍️

(Ләйлі қызға)Шақырып шабытымды алыстағы,Жөн екен жыр жазғаның танысқалы.Ризамыз гүлбудаңа, осындайданЖезденің балдызға ептеп жабыспағы…Сен өзі..

Күттім сені. Уақыт тоқтады ма?Жан-жүрегім жылуын жоқтады ма?Дидарыңды сығалап көру үшін,Үзер едім кісен мен ноқтаны да.Жанға батты келем деп..

Қару алмас қамалды сөз алады,Оған жаны мықтылар төзе алады.«Маған бақыт қонды», – деп, мəз болмаңдар –Өз бергенін дүние өзі алады.

Ер қаруы болса егер де бес қару, Аузымдағы тілден басқа қолымда жоқ еш қару. Жақсы лебіз – жүрегімнің қалқаны. Ар-намысым шойын шоқпарШығаратын қас..

Зіл жинаған бойына, сес сіміріп,ессізді де келеді ол естіні ұрып.Сөз үйірсе қамшыдай ана аузыменекпінінен соның-ақ өстім ығып.Қамшы, дүре дегенді..

МамбетовкеҚайың да сапты қаракөкБолаттан соққан Орақ ед.Менің момын әкемніңБар қаруы сол-ақ ед.Шілденің күні туғанда-ақШалғындар балқып..

Қайыңға құлақ түрсең үн шығады,
Қол созып арай таңға ол құлшынады.
Қаптаса айналасы улы газға,
Қиналып жапырағы тұншығады.
Адамның бағы жансын..