Шырын мамасерікова өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Жалған десе дүние жалған екен,
Адам Ата, Нұқтан да қалған екен.
Таусылғанда дәм-тұзы Мұхаммет те,
Жер бесікке жамбасын салған екен.
Көрінеміз..

Цығандардай отансыз көшіп жүрген,
Жандайшап бар арада бөсіп жүрген.
Қолтығына су бүркіп мүйіздінің,
Бір-біріне айдап сап өшіктірген.
Оң сөзіңді..

Қызығып Жамилаға бала күннен,
Аққудай перизатқа балайтын ем.
Ағамыз Алматыдан әкелгенде,
Аумайтын нұр бейнесі лала гүлден.
Сыңғырлап күміс күлкі..

Әдемі әсем дауыс еліктіріп,
Жіберді жүрегімді желіктіріп.
Қиялмен алты қабат аспанға ұштым,
Қуаныш құшағына еніп тұрып.
Естимін Роза әнінен бұлақ..

Ұя салған хош айтып күллі баққа,
Құстар қайтып барады жылы жаққа.
Жалбарына қиқулап медет сұрар,
Өз тілінде олар да ұлы Хаққа.
Жылуын ап аялы..

Қызы едің Сүгірәлі молданың,
Жастайыңнан шариғатты қолдадың.
Жыласаң да жетімдіктен, Шәмша әпке,
Жігеріңнің көргенім жоқ солғанын.
Қиналсаң да..

От жанар шашып жүрек шұғыласын,
Жеткізер махаббатын, ықыласын.
Бұралған тал шыбықтай сұлу мүсін,
Бойынан тектілігін ұғынасың.
Әйелсің ойға озық..

Қойылмайтын соңғы нүкте, байламы,
Зұлымдық бар тоқсан тоғыз айлалы.
Біткенімен қанды шайқас соғыстар,
Толастамас тіршіліктің майданы.
Ақ пен..

Біздің Рая - досы жас пен кәрінің,
Көңілін тапқан ағайын-жұрт, бәрінің.
Жас қалса да бота көзі жәудіреп,
Құлатқан жоқ шаңырағын..

Бабамның шындық қасиетті өлке дегені,
Алашқа аян Баянның киелі екені.
Сұлтанмахмұт, Қаныш, Марғұлан, Шокин туылған,
Той жасап жатыр данышпандардың..

Кешір мені, сүйіктім, кешіре алсаң,
Алаулаған өкпе отын өшіре алсаң.
Басымдағы бағымды теуіппін мен,
Бармағымды тістеймін есіме алсам.
Ар-ұяттың..

Айтатын бесік жырын баяу ғана,
Кетпейді көз алдымнан аяулы ана.
Сұм ажал ажыратты-ау бес жасымда,
Бүлдіршін жүрегіме қаяу сала.
Ай тұлға, нұр..

Ата салт жайлауында көш табысып,
Мың жылдық құда болдық төс қағысып.
Ат мініп, киіт киіп, сөз байласты,
Әулеті екі жақтың қозғалысып.
Шақырып..

Аққуы өр Қордайдың инабатты,
Советтей жігіт туған сүйді алапты.
Қырық жыл қызмет қып Меркіде Алтын
Көркейтті кітап толы ғимаратты.
От кешіп өтті..

Шат өмірдің үңіліп сан қырына,
Шүкір айтар бүгінгі тағдырына.
Шын бақытты достықтың шарапаты,
Шаңырақты бөлеп тұр таң нұрына.
Тал бойына жиғандай..

Қашан да жан сырымды түсінетін,
Қақпайтын қатты сөзбен кісі бетін.
Сара әкпе, ұстаз едің ұлағатты,
Сәулесін күн сияқты түсіретін.
Шәкіртін шалыс..

Туған жердің ырысы шалқуы үшін,
Абыройы ауданның артуы үшін,
Он жігіттің жұмысын атқарып жүр,
Емхананың бақылап бар тынысын.
Сертке берік..

Жүректегі сағыныш сарқылар ма,
Шағала боп бұл күнде шарқ ұра ма.
Туған жердің төсінен тұрақ тапты,
Он бір ұл-қыз өсірген батыр ана.
Табиғаттың..

Жазар дәйім сырқат-дертті меңдеген,
Жалпақсаздың барша жұртын емдеген.
Қанайлардың келінісің қадірлі,
Қамшы үйірген қыңыр сөзге..

Жас шағынан тазалықты сүйетін,
Санасызға жаны ауырып күйетін.
Ұлжан атты ұлағатты ұстаз ең,
Әділет пен шындыққа бас иетін.
Институтта ғылымға..

Етердей халқы үшін барын құрбан,
Жан-жағын мәрттігімен табындырған.
Кисін деп жарқыратып Ерсін інім,
Арнайы шапан тіктім жақұт жырдан.
Бос өтпей..

Ақылымен асқар шыңды билеген,
Құшағынан қуат табар күйреген.
Өрен көрдім ел деп Соққан жүрегі,
Өнерліні демеп өрге сүйреген.
Үзіп тастап..

Еңбегімен ырыс табар, бақ табар,
Ер есімі мәңгі есте сақталар.
Елдің жүгін алғыс алып көтерген,
Ертең ізгі жақсылардан ат қалар.
Бар атырап..

Имандылықты алынбайтын қамал ғып,
Барша жұртқа тілейтіні - амандық.
Нәрестені жарық дүниеге әкелер,
Кіндік шеше-ең құрметті мамандық.
Шалқытатын..

Қанатын қыран құстай талдырмаған,
Қарттыққа үзеңгісін салдырмаған.
Аяулы аналар бар арамызда,
Алпысқа аяғынан шалдырмаған.
Куәсі жастық шақтың..