Нұрлан мәукен туралы Өлеңдер ✍️

Биылғы түскен қар қалың,Алатау, бар ма арманың?Кiршiксiз аппақ – салғаның,Қылаусыз түбiт – шалғаның.Алатау, сенде бар ма мұң?Биылғы түскен қар..

Жаңбыр мен қары араласҚабарған аспан, қабақ аш.Су сiңдi салмақ шыдатпай,Қақырап түстi қарағаш.(Жарамас, мұның жарамас)Жаңбыр мен қары..

Алты аяқты аламенен ағызған,Жетi аяқты жиренменен жел қуғанБабам шығып келе жатыр аңыздан – Басқан iзiн уақыт деген сел жуған.Алты аяқты аласы əлi..

Дүнияда менiң мiнiм жоқ,Дүрия көйлек кигенiм.Дүнияда сенсiз күнiм жоқ,Дүр сезiмiммен сүйгенiм.Тұла бойың толған наз,Еркелерсiң, айтарсың.Бұла мiнез..

Өкшемдi ғана жалағанЖадағай су – жайылма.Шықпай-ақ қойды ойымнан,Шырмап та бердi уайымға…Кеткен де жолым – күнбатыс…Келген де жолым –..

Сұңқарбұлақ, соқпақты сайымдығым,Сайғағыңды санаммен уайымдадым.Қабақтан қылтыңдаған таяқты жау,Қанаттым болар сенiң ойыңдағы…Сұңқарбұлақ, бұлағым..

Таңда бар да, кеште жоқ,Ажал бары есте жоқ – Өзiң үрлеп тұтатқанӨшпептi əлi пештегi от…Жанып кеттi жас ғұмыр,Қызыл көзiн ашты iңiр.Байғыз қонған..

Бұлттарды бұлттар қуады,Бұлттарды бұлттар буады.Бусанып алып бəсiмен,Биiктiң басын жуады.Алматы тəнiн кiм жусын…Күн ғана көктен нұр құйсын.Көкшуда..

Жер бетiнен құрыды,Желкiлдеген тұлымы,Жау болса да жоңғарым – Қоңсы болып қонғаным,Сығырайып жүргенiм,Сырмiнез деп бiлгенiм,Найза бiлеп..

Сəуле мiнген самолет,Жүрегiмдi ала кет.Жұлдыздарын құлаттыАлқара аспан қаракөк.Сəуле сiңген түнгi аспан,Сенiмен кiм мұңдасқан?Көре алмадым..

Қорқам кейде: мен осы көпке барман,Алып жейдi-ау кеудемде кеткен арман…Өмiрiмнiң өзегiн жалмаған отЖүрегiмдi жарылған өтке малған.Iшiмде толған удан..

Киiктер-ай,ежелден дала төсiн мекендеп,Көкiрегiн күйдiрген көкжиекке жетем деп.Күйiк иiсi шыққанда көңiрсiген даладан,Топылдаған тұяқтар – тыншымаған..

Қанатымның астында Алтай жатыр,Қара түнiм, қасымда қалқай да тұр.Шатынаған аяздан шабыт алып,Шырқау көкте, жарты Айым, шалқай да тұр…Құс қанатты..

Қайран ата-бабам-ай!Ат жалында кеткен арманы,От-жалында кеткен орманы,Iшiнде кеткен құсасы,Құлаумен болған қорғаны…Қайран ата-бабам-ай!Қара жер..

Бiр көздерден жас шықты,Бiр қойыннан тас шықты.Бiр жеңнен қол көрiнiп,Бiр жағадан бас шықты.«Жер астынан жiк шықты,Екi құлақ тiк шықтыңАсығымды көп..

Саған деген махаббатым өлген бе?Сенiң көзiң көре алмадым көлден де.Тұңғиыққа батып кеттiм тұнжырап,Тыраулаған таңғажайып келгенде.Көз алдыма келмей..

Табаным жерге тиген күн – Тəй-тəй басуды үйрендiм.Маңдайым тасқа тиген күн – Байқай басуды үйрендiм.Қабырғада қаяу жоқ – Қалың жұртқа..

Күннен құдiрет қашқаны – Қара бұлттың басқаны,Қамырыққан көңiлдiңҚұлағаны аспаны…Айдан айбын қашқаны – Айдын көлдiң тасқаны,Айдай аппақ көңiлдiАуыр..

Құймыр көзден құйылып нұр,Қара шашы жиылып тұр.Бəденi мен əдемi меңБағы барға бұйырып тұр…Қылығыңа құлап түстiм,Құрығыңа бiр-ақ түстiм.Күрсiнген көк..

Алаң көңiл ауаны,Жыртық аспан жауады.Қарны ашқан қара жерҚара бұлтты сауады.Қара бұлтты қақтай сау,Қайырымын мақтай сау.Қарны ашқан қара..

Ойлан, ойлан, ойың бақ,Ой бақпасаң, қойың бақ.Ойсырадым он ұлдыңОйсыздығын уайымдап.Ойлан, ойлан, ой қашыр,Бола көрме жай тасыр.Басың пiсiп..

Сiздi көрдiм,Түсiмде Сiзді көрдiм – Төбеме кеп түнерген күздi көрдiм.Аспан жаққа алаңдап, аңқам кеуiп,Бəлкiм, тағы бiр ғасыр үздiгермiн…«Не айтасың..

Тасқын, тасқын, тасқын суТастақ толды томарға.Қара өзекке қашқын, су,Жер таппадық қонарға.Отар, отар, отар қой…Отықпады, ойпырмай!Құр қарайған қотан..

Есен бол, қарақ, есен бол,Есiрiп қалай кесем қол? – Есенғұл бабам жебесiн,Көкжиек тартсын көсем жол…Сау болғын, қарақ, сау болғын,Бiлмеймiн, кiмдi..

Iсiрiбi – қара тас,Iсмер салған үй едi.Сiлкiнiске жарамас,Сынып түстi сүйегi.Қабырғасы саманнан,Қазандығы – меш қалып.Суық өттi табаннан,Қара күзге..