Ұшақ туралы Өлеңдер ✍️

Сапарлар...Сан тағдырды сыйлапты алдан,Сапарлар...Сан тағдырлы күйді ақтарған,Тарихи теңіздердің толқынында,Қаншама корабльдер қирап..

Теңіз...Дауыл...Корабль...Толғатты АНА...«Тұңғыш ұлды тәңірім жолдап маған,Алыс сапар аттанған кеме үстіндеСенсің, балам, Өмірге жолды аттаған»,—Деді..

Шофердің,Ұшқыштың да тасқаны ма?Көңілдер кемерінен асқаны ма?Құдірет пе?Қайғы ма?Адамдарға,Тарлық қылса Жер түгіл,Аспаны да!

Ұшағыңа бүгін түнде мінерсің,Бұлттар сені алып қалмай, жіберсін.Қауышудың қандай бақыт екенінДүрия жүрек дүрсілінен білерсің.Бір күн сыртта, бір күн..

Əр адамның өмірі бір жыр-аңыз,Бірақ, оның бəрін қалай ұғамыз?Көңіл кірін алу үшін тазалап,Жиі-жиі сапарға біз шығамыз.Аңшыдаймыз ізді кескен..

Сəуле мiнген самолет,Жүрегiмдi ала кет.Жұлдыздарын құлаттыАлқара аспан қаракөк.Сəуле сiңген түнгi аспан,Сенiмен кiм мұңдасқан?Көре алмадым..

Көп адам айтқан да жоқ оған өкпе,Мұндайда сөз де шығын қарабетке.Итеріп балалы әйел, қарт ананы,Жас жігіт көтерілді самолетке.Басқалар дегендей-ақ..

«Ей, самолет, самолет!Алматыға ала кет!» –деп жүгіріп жүргенде,Осы біздер бала ма ек?...Күндер сырғып, бір жыл, бір ай, бір күнненКездер қалды..

Ұшып барам үстіңнен, туған ауыл,Сенде жайма-шуақ па?Мұнда– дауыл.Мамыражай қалпыңда сен жатасың,Қуға– жолдас,Болдым мен сұмға– бауыр.Жүрегімді..

Самолет тұрып мақтанды:– Аялы жолым аспаным.Қалдырып белең, бақтарды,Баратын жерім қас-қағым.Алматы – Ташкент арасынСағатта-ақ ұшып өтемін.Тәулік сен..

Беу, мақта төс, боз кілем бұлттар,Сен – ақ періштелердің мекені,Мен де бір жан едім қайғыға кіріптар,Жоқ емі!Жанымды емдесең не етеді!?Періште..

Келем дедің.Содан бастап сен жаққа елеңдедім.Бақытты өмір тағы да басталмақ па,Ұшақ аңдып, телмірдім аспан жаққа.Іздесеңіз табасыз мені..

...ұзақ түн...салоны ұшақтыңалқынған көңілді тұсап мыңсезімді жасаулап асыққа ұзаттым,ұзақ түнсалоныұшақтың, әлеміаспанның түннен де әдемі!сыңсуын..

Шаңқай түсте,Яки нұрлы ақ таңда,Нән ұшақпен самғап бара жатқанда,Көз салсаңыз төменге:Біртегіс боп көрінеді жыралар,Тереңінде жыланы бар..