Дәуітәлі стамбекұлы өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Мың сан тамыр жер қойнына енеді,Енеді де мың сан гүл болып өнеді.Бірақ соны білмейміз-ау, аяулым,Мезгілінен қайсы ертерек семеді.Жарқ етсе егер көк..

Жұрт айтатын,Кең дейтін жаны ақынның.Сол кеңдіктен бір ғажап табатын мұң.Маңдайында жазуы бар дегендеАузымды ашып,Аң-таң болып қалатынмын.Бір қиялға..

Отырардың тұрмын мен орынында,Бір өкініш құрсады мені мұнда.Әдейі арнап алыстан келіп едімРухыменен бабамның жолығуға.Не деп айтам,Тып-типыл жатыр..

Жұмбақтас сынды өмір деЖұмбақ көп, не бар айтатын.Жұмысым бітіп менің деЖол түсті үйге қайтатын.Қош дейді мені қия алмай,Толықсып тұрып туған..

– Арманың бар ма, Бурабай? – Деп ақын одан сұрайды, – Көгіңде жаңа туған айКөліңе келіп құлайды.Сыңсиды орман түнімен,Шолпылдап суың тынбайды.Не..

Көрмедім мұндай түсті мен,Ояна келсем ұйқымнан,Тұп-тура көлдің үстіненЕстілді ғажып сиқырлы ән.Ән бар ма сондай бұл маңда,Әлгі әуен ұзақ төгілді.Ақан..

Қасымда орман сыңсиды,Алдымда айдын дөңбекшіп.Қабылдап алып бұл сыйды,Туласам деймін мен де өстіп.Алдымды кесіп көлеңдей,Аңғартып және сақ күйін,«Сен..

Мына қысқа ғұмырды-ай,Бере алмаппын онша мән.Еш нәрсеге бұрылмай,Телміремін мен саған.Қарадың сен күлімдеп,Наз қылықпен аялы.Бір мезгілде Күнің..

Көгілдірі Көкшенің,Көркің қандай келіскен?Атың керек тек сенің,Айта салшы,Періштем.Жанымды бір менің деТүсін енді, Жұмбаққыз.Келгеннен соң..

Ғашықпын мен осынау жұмыр жерге,Құстар ән сап,Жылғалар жүгіргенде,Үміт болып, көктем, сен жақындайсың,Аязынан ақпанның түңілгенде.Қандай сұлу,Жұмыр..

Пері ме әлде шаштары бұрқыраған,Сырқат па әлде сүйегі сырқыраған.Қара түннің ішінен қалтырап кеп,Шығады бір ащы үн шырқыраған.Тынысынан айрылып ғұмыр..

Ертек депті,Ел оны аңыз депті,Шындықтан да күдерін сәл үзбепті.Ақиқатты аңсаған ата-баба Аңыздан да керемет мән іздепті.Түнде құсы тоғайдың..

Мөлдіреп жатқан көлдерім, көгім.Селдіреп жатқан шөлдерім, жерім.Шашымнан сипап бетімнен сүйген,Желбіреп жеткен желдерім менің.Ойларға батқан орманым..

Қыр мекенін қыс келіп ұйытқандай,Кең дала да тарылды суық тордай.Қимай туған ұясынЖылы жаққа Ұшпай қалды кішкентай суық торғай.Ақ бораннан ештеңе..

Көп еді өлең,Көбі соның солды да,Бізге жетпей тынды талай мол мұра.Екі-ақ жырым қалды:Оның біреуі – Төрде ілулі тұрған қара домбыра!Жұлдыздарды..

Күрестік талай ғасыр азаппенен,Тірестік мазақпенен,Тозақпенен.Қаншама сыр ашады, қарап тұрсаң,Бір ғана сөздің өзі – Қазақ деген.Біз – берікБіз..

Бір заманда сертке ұсталған алдаспан,Қабырғада тұр ілулі, шаң басқан.Сескендеріп өтсе-дағы талайды,Бұл күндері тыныштықты қалайды.Жүзі де оның..

Мазасызбын.Аңсады жаным қырды,Сағындырды балалық шағым нұрлы.Желіктірді жастығым аздап-аздап,Бұраң-бұраң жолдармен сабылдырды,Мазасызбын.Аңсады жаным..

Кіп-кішкене бөлтірікті ұраданАлып келді біздің үйге бір адам.Сыйға тартты шын қызықты біздерге,Сол сыйлығы бәрімізге ұнаған.Бірте-бірте бөлтірік те..

Үнсіздікке келеді бір үндегім,Үндемейді, ойлайды жырым менің.Үндемеймін өзім де – Мазмұны жоқБос сөздерден ол менің түңілгенім.Үндемейтін қауымды..