Бурабай туралы Өлеңдер ✍️

Нуға да бай,Суға да бай,Бурабай,Қайталанбас ол ғажайып тумадай.Күндіз Күні шомылса келіп көліне,Алтын балық – шомылар түнде тулап Ай. Осында..

Арнасынан асырмай,Аялап бір суды арай,Сағыныштың жасындайМөлтілдейді Бурабай.Кеудесінен түсі аппақ,Көтеріліп сынап бу,Толқындарды құшақтап,Сауық..

Мен бардым сексен көлдің саясына,Сексен көл ала кетті аясына.Оқжетпес Жұмбақтаспен тамсандырды,Өр Көкше әуеніндей ансамбльдің.Сәкеннің жолдарымен..

Бурабайдың аспаны тамыздағы,Бұйра бұлттар бір тамшы тамызбады.Оқжетпес пен Жұмбақтас, Айнакөлі, Тұрғандай сырды бүгіп аңыздағы.Адамдар аспан жақтан..

Басында жүрдің ұзақ Бурабайдың,Серпіліп,сәулесімен туған айдың,Тартты ма бірте-бірте құшағынаЖұмбақ тас,Жұмбақ өмір,Жұмбақ айдын...Сол күні көпке..

Мүжілгенін көңілдің кім қалайды,Қарап тұрсам өзім де мұңға баймын.Өте беріп алыстан көз тастасам,Бауырында қар жатыр Бурабайдың.Жартысындай жазықсыз..

Арман-қиял ешкімді тыңдамайды,Көзге ілмейді «Негеңді», «Бұл қалайды».Табиғатты жырлаған тамсандырып,Абай көрсе қайтер ед, Бурабайды?Көл үстінен..

(Қайыргелді Құрмановқа)Құлагердің көз салғандай шаңынаАқан сері құлақ түрсем зарына,Ары таза, қаны қызу,ТебірендімЖер бетінде нар қазақтың..

(Қайырлы Құрмановқа)Ескісі өтіп, Қанат жайса тың ғасыр, Қайырлы інім, Елді емдегіш мырзасың. Сарыарқаның ақ халатты алыбы, Оқжетпестей арда, кербез..

Бурабайда жартастар бар,Неткен шебер тас қалас.Құламастан тік қалған,Жазық маңдай, қасқа басАйнымаған МұхтарданБурабайда жартастар бар.Сездіргендей..

– Арманың бар ма, Бурабай? – Деп ақын одан сұрайды, – Көгіңде жаңа туған айКөліңе келіп құлайды.Сыңсиды орман түнімен,Шолпылдап суың тынбайды.Не..

Бурабай – елдің сұлу өлкесіндей,Бурабай – табиғаттың еркесіндей.Тұлғасы тұнып тұрған сырға толы,Бурабай – тарихымның өркешіндей.Бурабай – Абылайдың..

Бурабайдың мың бұралған аққуы,Жанарыңда жаныңның бар пәктiгi:Сезiм бе едiң шүпiлдеген кемерде,Өзiң бе едiң iңкәр жанның шаттығы?!Бұлқынады, құлпырады..

Армысың, ардагер жер, ардақты шың,Сен сері – сымбаттысың, салмақтысың;Рахатқа батырасың келген жанды,Сіміртіп самал – саумал, шәрбат – шырын.Сепкенде..

Зəмзəмдайын сарқыраған бұлағы,Абылайдың ақ ордасы, тұрағы.Өлеңіне арқау болған Сəкеннің,Бурабайым – жер бетінің жұмағы.Бір қарашы өркеш-өркеш..

1973 ж.Келінге:Соңғы күні келін кетті көрінбей,Жүруші еді сан адамға берілмей.Аш қасқырдай анталаған құрғырлар,Жабысты ма әлде бірі..

(Ғаббас Жұмабаевқа)Түбіне Оқжетпестің бір түнедім,Көз жасым жаңбыр болып жыр тіледімКүмбірлеп көкірегімде керемет күйАспандай аласұрып..

Тағы бір ақбас бура, - емес атан,Жүріпті Көкшетауды қылып Отан.Мұны да "көзі көрген" қартайтады,Тыңдаған әлеуметке алқа-қотан.Тағы екен жанға..

Арқада Бурабайға жер жетпейді,Басқа жер ойды ондай тербетпейді.Бурабайдың көлі мен КөкшетаудыКөрмесең, көкіректен шер кетпейді.Қиясымен бұлт құшқан..