Орынғазы мәнбазарұлы өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Ойланам батам ыңғай толғанысқа,Ер салып қаракөк бір төл намысқа.Шаршаған шалдыққаным кірмейді еске,Түсіп ап жүргенімде қарманысқа.Басымда ойларым жүр..

Жүйріктер шүйіншімін озғаныңа,Қызғаныш жаудай менің өз қаныма.Күш-қуат дүбірлетіп шапқандарың,Меніңде қолтығымды жазғаныма.Мінседе сан қиялға ойында..

Тілейтін жатсам-тұрсам көпшіл едім,Мал-басын аман бол деп көршілердің.Алдына дастарқанмен қоса жайып,Құнарлы құт көңілдің кең сілемін.Көршің кеп..

Ой толғап оқығанда «гүл сараны» ,Жанымды тербетеді сыр самалы.Тұрады көңілімде көктеп үнем,Сол қайран гүл шынары сынсадағы.Алдымда «кешкен күндер»..

Бəрінен артық көрем ата мекен,Сұқтан сау сақтаған ақ батаң ба екен?Сыймаған кей көңілге ерке басым,Жеріңе алақандай бата кетем.Ыстықсың анам құсап..

Деп жүріп қай кетікке қаланамын,Еркіме жыр жазуды қалап алдым.Сол себеп сүйем маңғаз қасиетін,Қажымай жүк көтерген қара нардың.Арқау қып туған елдің..

Əр жылдың, əр айлардың, əр аптаның,Болады оты басқа, қарақтарым.Тынымсыз уақыттың қаламымен,Жазады талай тарих парақтарын.О, жастық, екенсің ғой ет..

Жан тірегім болған соң асыл шындық,Ажарымнан көргем жоқ жасып-сынып.Білмек болсаң ішімде не жатқанын,Өз кілтімен көңілдің ашып сырды ұқ.Килігіп кеп..

Мұздағанда шытынап көңіл əйнек,Өкінемін шытырман өмір-ай деп.Жақсы ойдың жарқ етсе бір ұшқыны,Жат қиялды жеңеді омбылай кеп.Тұрмыс қалай кірбеңсіз..

Аюлар апанында ақырса да,Не қылмақ бар адамға ақыл-сана.Тігісі адалдықтың сөгілмеген,Оқ болып арамзалар атылса да.Қай күні бас жарылып көз..

Алысып құлын-тайдай қасыныстық,Тоғысқан жанымыз бар басында үстіп.Баяғы үйлеріміз отыратын,Қоныстың тұрады əлі тасы да ыстық.Көргенде өзім деген ел..

Ақылға аял беріп бақсам тағы,Өмірдің кепті кейде жақсы атағы.Бірақта алыста екен мен жететін,Алдыма қойған арман мақсат əлі.Адам боп осы өмірге..

Ұстазбын ба? Жоқпын ба куəсіңдер,Қисаймайды адал іс тура сынар.Кешірмеңдер адамдық ардың жолын,Бере алмасам көрсетіп турасын дəл.Үздік болсаң өздерің..

Мен жаратқан болмасада көп үлгі,Өтсін өмір мағыналы, көңілді.Ең тамаша көңілділік мен үшін,Туған елге берсем көңіл көгімді.Өз үмітін артса туған ел..

Өтіп жатса жыл артынан жыл ауып,Баяны жоқ мезгіл-ай деп жыладық.Дəт шыдай ма сыңар қалса ғашықтар,Қызықтары жетпей жалғыз жылға анық.Қапылыста батыр..

Қай-қашан кісі күні кісіменен,Оны анық жүрегіммен түсінем мен.Достарсыз жоқ ешқандай тиянағым,Құлынмын үйір тайға кісінеген.Көрмеген жарқаш шығып..

Болардай көкке қожа қонып айға,Соқпайды аласа ұрған көңіл қайда.Бірақ сол жаға-жеңді түзеу үшін,Басыңнан өтіп жатқан өмір айна.Өтеді қос өкпеден..

Ақ ісін бір момынның арамдасаң,Қалады не қасиет адамда сəн.Алып күш адамшылық бойымдағы,Кетесің бəрін жеңіп алауласаң.Баққандар шықса мені, кірсе..

Білім қайда жел көрік ауыздама,Əмəлйəт жеңеді дау қызғанда.Нағыз білім қонады бейнеттеніп,Маңдайынан судай тер ағызғанда.Туған елге бердік біз не..

Тоқта, достар, асықпаңдар, қызбаңдар,Осындайдан дей салады бізді аңғал.Жетті бəрін қағатұғын уақыт,Сылтың тауып берекені бұзбаңдар.Бірлігі жоқ бордай..

Біз жетеміз тамаша келесі күн,Бəрі осы сөз екі адам кеңесінің.Қай қырда айқара өзі ашып тұр,Алты қанат ақ орда бізге есігін.Ентелеген біз деген бəйге..

Түсін, қалқам, əуелі нан үшін біз,Күрескеміз қысқанда намысымыз.Қонған сөйтіп қан-термен маңдайға кеп,Біздің бақыт өзіңе таныс жұлдыз.Жақсылығын жоқ..

Еркелеймін бауырыңда ботамын,Сенде тасып, сенде толқын атамын.Құшағыңда айдын көлмін, теңізбін,Құшағыңда асқар таумын, жотамын.Бөлінбеген өзіңде..

Өшіріп борап тұрған оқтар үнін,Сəулесі шашылғанда ақ таңының.Əнімен бейбіт күннің ояндым да,Азамат болар антпен атқа міндім.Бестідей белім онда..

Кезіккенде төгіліп,Айтылатын сыр қайда?Төкпе шабыт тебініп,Жазылатын жыр қайда?Табыстарды айтатын,Мақтан сүйер сөз қайда?Қараса ыстық..