Сөну туралы Өлеңдер ✍️

Жер ошақта лаулап жанған от, сөнбе!Бар үмiтiм, қуанышым – тек сенде.Сен сөнбесең, ұшқыныңда мен бармын,Кеңiстiкке мəңгi сiңiп кетсем де.Уа, жұртым..

Сөнген сəуле секiлдi – өшкен сөздер...Өшкен сөздер – бастан бiр көшкен кездер.Бiр көшкендi, бəрiбiр, көрмек емес,Қиял бұлтын бұрғылап тескен..

Сөнеді жалғыздық,Сөнгені естелік.Тағы да кешіктім,Тағы да кеш келіп.Ұйықтауға тырысты,Ұйқысы болмады.Қайтадан түн ұшты,Қайта бір қонбады.Тым қатты..

Ақ кездіктей жалтырап,Жұлдыздар көкте сөнбейді.Жарқырап сансыз шамшырақ,Өшіргенге көнбейді.Шарт сынды аспап күркіреп,Жұлдыздар бұлтқа ықтады.Толастап..

Тез сөнген əлсіз шырақты,Ебі бар адам жандырар.Көзін ашсаң бұлақтың,Сусынын жұрттың қандырар.Аямас күйген жерді кім,Кейдейсоқ оттан өртенген.Қайғыға..

Жанды– сөнді,Сезім өлді.Жоғалды...Түйір тамшыЖанарымаНеге үйір боп алды?Тамшы тамып,Суық қарып,Есімді алып барады.Мұздатады,СыздатадыІште бітеу..

Сен сөнбеші, жарық күн, сәулелі Ай,Бір нүктемен бітетін дәуренім ай?!Бастан өтіп барады оралымыз,Майдан көрмей, оқ тимей жаралымыз...Көк аттыға тоқым..

Сөніп қалған секілденді жүректе от,Көрінеді бүкіл дүние түнек боп.Мені қойып, құйып жатыр бұл өмір,Өлеңімнің өзегіне мұң ептеп.Өлім жайлы жиі айтады..

Арманнан арман туындап, Алқынып алға ұмтылды. Құлағы бітіп шуылдап, Жетем деп шыңға жұлқынды.Көздерін қара тер басып, Табаны тастан сырғанап, Қолға..

Аздан соң ғана сөнетұғынын шыныменБəріміз анық білеміз.Ұмытылатын əзілдер айтып түніменЖеңілдеу ғана күлеміз.

(Ескендір Хасанғалиевке)Ақтангерсің, Ескендір, Әніңді қазақ жаттаған. Сұлу саз болып көшкен нұр, Бабалар рухын сақтаған. «Атамекен» – әнұран, «Алтын..

(Жәлел Қизатовқа)Асылдарды байқа, достым, іргеңде, Адам, шіркін, барын сыйлай білген бе?Қызылжардың қыран ұлын хас батыр Кездестірдім Сыр бойында..

Көргенде жанарыңды тостағандай,Ұмытам келгенімді жасқа қандай.Ұстамдық жасай алмай құлшынамын,Құштарлық бір бүлікке бастағандай.Тұрасың құлпырғандай..

Бiлмеймiн, үркек үмiт сөнген кез бе, Жоқ, әлде, ғашық көңiл жеңген кез бе?!Көңiлiмде бiр толқынды түртiп өттiңСен менi көрген кезде.Махаббатқа..

Сөнбейді деме шырағым, кетпейді деме дүние.Шырағың сөнсе табылар дүние итке бір ие.Жалғанның барлық қызығы – жақын да жақсы жандармен,Барыңды салып..

Сөнбесін деп ешкімнің шамшырағы,Солмасын деп таң гүлі, таң құрағы.Қобызындай Қорқыттың күніреніп,Жанарымнан қанды жас тамшылады.Айдынына жете алмай..

Сөнбейді деме шырақты,Сарқылмас деме бұлақты.Сарғаймас деме құрақты,Өзекті мынау өмірдеӨзгермес не бар тұрақты?Тұғырың түгіл, тауды даУақыт мүжіп..

Алдыңда, ей, дүние, ұяттымын,Жүріппін солады деп қияқ гүлім.Мен саған сансыз рет бұрында да,Япыр-ау, келіп-кеткен сияқтымын.Бәрі де құбылыстың таныс..

Жүректің сөнбесе де жарқылы әлі,Шаттықтың шалқары жоқ шалқымалы.Көмбеге таяғанда тұлпардың даТынысы тарылады,Алқынады.Қоңыр күз...Солықтаған гүл..

Білтедей баяу сөніп қыр,Бұйдасын үзіп, жел шөккен...Ақжем боп ақшам келіп тұр,Арқасын Айдың көрсеткен.Тобықтан ұрып салқыны,Тарлауыт асқан,Талай..

Талай рет жанбай жатып, сөнгенбіз,Боқтаса да, таптаса да, көнгенбіз.Бір жақсылық болар-ау деп сенгенбіз,Ел рухын аршып алып көрден біз,Күл – қоқысқа..

Қабден аға,Зайтуна апай ұлы тұлға,Жаңа ауыл бөктерінде сыры тұрма?Ұлағатты ұстаздардың әр еңбегін, Болама екен бұл фәниде ұмытуға.Сіздер тұрған,ескі..

Сенің сұлу бейнеңді сүйдім, жаным,Бір өзіңе басымды идім, жаным.Сезімнің отын мәңгі жандырам депМахаббаттың отына күйдім, жаным.Енді сөнбес саған..

Үзілмеші, қарашы,Қайда кетіп барасың?Жүрегімді тербеттіКөзіңнің пәк қарасы.Топты жарып биледік,Махаббатты күйге ендік.Қол ұстасып екеумізКеттік мәңгі..

Жүректегі – сөнбеу үшін – лапылың,Тас болады тұлпар мінсең тақымың.Ғұмыр бойыАламанның алдындаӨту деген – Ұлы Арман ғой, Ақыным!Тұрса бойдан Намыс..