Ғалым жайлыбай туралы Өлеңдер ✍️

Көктемнің көз жасындай іркілмеген,Кеудемде лықсып жатты бір түрлі өлең.Аспантау аспанынан аққу көрдімМамығы ақша бұлттай үлпілдеген.Көгерсе көк..

Қабағын дүниенің тұрған бағып,Көп болды, қараша ауыл,бір бармадық,Көлбеңдеп көз алдымда жылдар да ағып.Жаутаңкөз жазылмаған жырлар қалыпТу тігіп..

Бастағы балғын шақтың баяны ұшып,Барады күндер зулап,Ай ауысып.Сайыңнан сайран таппайсаяқ кеткемҚайыңнан қайран таппайсая құшып...Күрсінтіп,–..

Бесқарағай басынан бесін ауған,Сені көріп сол кеште есім ауған.Тағдырыңның дариға-ай, иесі – жалған,Елес болып қалады есіл арман....Бесқарағай..

Ақырды ақпан тағы, бөрі сырғақ,Өлеңім, өзегімнің өрісін тап!Ақ таңда ақбоз мініп арқырасам –Бөрі сырғақ әуені тегіс ырғақ.Ердім де елесіне осы..

Мәпелер кезі туды құсты ұяның,Сүйінші!Самға арманым,Ұш, қиялым!Сүйінші!Ұлытау мен Өр Алтайым,Алатау,Қаратау мен Үш қияным...Бауырым!Байтағына байрақ..

Иығынан күн аймалап кәрі құздың,Тамызда тамылжыды әні күздің.Соңынан сағым қудыСағынышымСарытауға сапар шеккен сары қыздың.Туғалы талайына тағдыры..

Қанатынан нұр саулап төккен өлең,Көктем көшіп барадыКөктөбеден.Талайында тағдырдың жазуы барАғайынға не айтам өкпелеген.Көңіліңнің қадап ап төсіне..

Гүл жайнап әнге басса гүл-гүл өрен,Кешеден қалып кеткен бұл бір өлең.Басында сол қалқаның бір тал үкіҮп етіп жел сыйпаса үлбіреген.Шемені..

Қаз мойынды ер салып,Күлігіме күміс жүген таққаным.Берен күнге бер, шабыт –Ақын туған ақпаным!Үзеңгіде үзілмейтін сапарым,Таралғысы..

Ғалым, сенің ауылың «Жеңіс» құмы,Топырақтың сол жерде ең ыстығы.Аттың басын арудың бәсі көргенҚұмды ауылдың сен едің келісті ұлы...Көп жүріп ең алалы..

Ақын Ғалым ЖайлыбайғаКүн алыстап бақыт болып қонатын,Зауал туып келеді ме тоңатын.Күнім менің арғы бетке ауғалы,Төсек тартып жатқан кезім..