Жұматай жақыпбаев өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

  Арық боз ат! Арғымақ ең тайыңда,Енді барлық қой торымен бірдейсің.Ақындардың құдіреті жайында,Сен болсаң ғой ештеңе де білмейсің.

Қанша жерге ұзартсам да көлемін,Жетпес саған ешбір менің өлеңім.Абайсызда газет-журнал жыртылар,Сорымды да мен осыдан көремін.Жүрсем-дағы..

Жан-жағы толы тау, суға,Толы бір жүйрік атқа да,Көйлегі жасыл маусымда,Көздері болса қап-қара.Көк ала пішен жиғаны,Шыбынсыз заңғар тауында.Мейірімді..

Дабысын дау-дамай өсірген,Ұрланған аттай боп жүр міні.Қол жетпес еңліктер өсірген,Көгілдір маңайдың тұрғыны.Ол бірақ өзенше гүрлемес,Дыбыс та..

Мен қайтіп енді өмірді кері сүремін?Шөп жеген иттей басымнан шаш жеді мұңым.Жақсылығымның да мен кеше жемісін көрдім,Дәмін де таттым. (Не деген ащы..

Ақтағы қара ирегі балғын,Жария, жаным, жаңалығы айдай.Өртедің – күйдім, үйреніп алдым,Азаптаушы енді жағады майдай.Есім жоқ ешбір пәлені де..

Күйге түсіп айтқан кезде бір мұңды,Күміс үнді көмекейім қылғынды....Ұмтылғанда сүйенетін тіреуге...Саған жетпей, ұстаушы едім құрбыңды.Әуен ойнап..

Біз білмейміз, нәтижесін ел білмек,Сенім менен күш жетелеп әлдебір,Жүрмін егер қолдан келсе бергім кеп,Өзім көрген сұлулыққа мәңгі өмір.Сәті түссе..

Қанды жасақ аққан күнде жосылып,Мына көкке жеткізе алмас, осыны ұқ:Алпыс апаң, қырық жездең жабылып,Тұқымың мен тұқияның қосылып.Бірегей бұл туғаннан..

Жер бетін жаулап алған сәттерде гүл,Аймақты аспанымен ап кел де бұл,Көпіршігін тұтамын дәптерге бір,Сан соғып, соқпас үшін әттеңге құр. –Деген ой..

Ызу-шулы, ащы, қаңғыр әуендер,Шолтаңдатқан еркектің де бұрымын.Құбыланың қабағына тәуелді,Бұдырсыздау, бүрсіз табан ғұмырым.Жартастардың бетін қызыл..

Құтыршақ қыз құтырады жыласам,Ондай жарық бере алмайды мына шам.Ол туралы отынынан орыстың,Жасалынған жас қағазға сыр ашам.Көкем болды оны туып бұл..

Сонша саған не қылдым?Менің Иран-бағымныңалмасын да, гүлін де,айдың аман күніндежелге ұшырдың – ұрлаттың,Не жазып ем, қымбаттым?Сонша саған не..

Желтоқсанда қар ғайып боп, жер гүлдеп,Таңданыстан жатқандай-ақ ел гулеп.Қашқан күлкім езуіме қайта кеп,Атпай-шаппай болғандаймын мен бір..

Мен ұмыттым арабтардан қашуды,Білмейтұғын рыцардай ашулыНеміс тілін...Рингті...бәйгені,Сен ұмыттың маған амандасуды.Өңешімнен тамақ өтпей, шай..

Діндарша өтірікке ерік бермен,Жан емен шындықтан да жеріп көрген.Құдайды көргенім жоқ, көрдім бірақ,Кісіні құдайды да көріп келген.Күніге құлағымда..

Ақ бетіңді бір өпкенім ас еді,Сол қоректің айтып болмас әсері.Алпыс екі тамырымды қуалап,Жүгіретін бар сезімнің әсемі.Сол сезімнен бір музыка..

Қиялдардай қызықтар да көп алда,Сынақ туса, сілтеп жібер мені алға.Саулығыңды сайран салып тойладым,Саған көйлек көгалда.Мен бұл күні сұлу төзім..

Оны айтудан ұялмаймын,Мен жаманмын деп келгесін.Сені өзіме қия алмаймын,Өзімді-өзім жек көргесін.Сәбиісің ізгі ананың,Жаны-тәні ақ қардай-ақ.Анаңнан..

Туғызбап еді Ақынға ол ақырет нендей,Оның да күні, апыр-ай, ақыры өткен бе, ей?Жұрт жұтты мұның қақала мақалаларын,Брезенттен жасалған..

Біраз тілді үйренгем жоқ тегіннен,Бір кісідей білем барлық мұраны.Шоң кеңсеге ертең барар едім мен,Сені көргім келеді де тұрады.Сағыныштың..

Қайда ақылым, қайда күшім,Жеп бітіпті қиял, мұңым.Сен жұпардай пайдалысың,Мен арақтай зияндымын.«Ғашықтардың» өткірі мен, –Деуші ем бұрын бұла..

Жауыннан шөгіп қалмадың, жасыннан өліп,Ұшарың сүттей, бауырың жасылға бөгіп.Үлегі-ай жердің, қарайсың үшен шалдардай,Туажаттарынан бейтаныс ғасырға..

Ен-таңбасыз екі тәулік бірге өлді,Дүйсенбі кеп дүн-дүние түрленді.Мен сенбі мен жексенбіні жек көрем, –Сені маған көрсетпейтін күндерді.Бақыт? Жоқ..

Адамдар балаларды сан алдады,Белгілі ағза ісінің маған бәрі.Негізі жаратылыс өлгеніңше,Арманнан шығатын сүт тағамдары.Біз жақта сүт бар дейсің, –..