Ұялу туралы Өлеңдер ✍️

Табиғат – Ана,Тəңірінің тарту-сыйы – Адам,Ұлдарын биік ұшырар қиыр-қиядан.Ұлыларымның тұғыры болған өлкеденТудым деп мен де айтуға кейде..

Оны айтудан ұялмаймын,Мен жаманмын деп келгесін.Сені өзіме қия алмаймын,Өзімді-өзім жек көргесін.Сәбиісің ізгі ананың,Жаны-тәні ақ қардай-ақ.Анаңнан..

Сенен де ұяламын,Сеңгiр Аспан,Қабағы қара бұлттың көрге ұласқан!..Барады мөлдiреген мейiр кетiп, айқара ашылатын кең құлаштан.Жердегi жезөкшелi..

Шын махаббат құшағын,Бір-ақ рет жаяды.Екі жүрек бір тілек,Махаббаттың баяны.Қозы-Көрпеш Баяндай,Махаббаттың перісі.Зұлымдықпен күресіп,Бірге үзілген..

Атымнан саған не пайда?Өшетін шулап толқындай...Пушкин.Шалқалап төсегімде жаттым үйде,Түк ойсыз айқайменен құр елере.Мен үшін — ойын-сауық ете..

Міне, сәулем, өзің келдің.Жан бауырым, Күлжамал,Екі бетің қызарған ба?Ұялудың ізі бар.Келші бермен, қалқатайым,Көздің нұры, жүрегім.Ой туғызды сыры..

Ұяламын дегені көңіл үшін,Ұсақ қулық бір ғана өмір үшін.Татымды достық та жоқ, қастық та жоқ,Жігері жоқ, маңызы жеңіл үшін.
Жалығу бар, шалқу бар..