Жұматай жақыпбаев өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Ғажайып сәт неге қысқа сонша, әттең, Қарадық та қызығына тоймадық. Бір көргеннен – жалт қарастық, сол сәттен Қара көзбен сиқырлы ойын ойнадық. Жаңа..

Көк орман, орман айнала,Тек алтын, алтын аңсары.Талай күн қаңғып тайгада,Талапты ер әбден шаршады.Шықты алдан тайга бұлағы,Жүк түсті зілдей..

Айыбым болса, кеше жүр,Асқақтау жердің маралы.Жырладым сені неше жыл,Жындантып неше қаланы.Траптан түссең алға аттап,Тәкаппар, асқақ түрменен.Қалың..

Қиялым едің қаршадай кезден жастанған,Көретін болдым өмірден енді түрлі сын.Сүюден сені жоқ еді менде басқа арман,Қылыққа сол бір қызығып, күліп..

Ханшадай өзін ұстаған,Қара алмас көзді, бал ерін,Басынан құс та ұшпаған,Бұла өскен асқақ жан едің.Қара оқа құсап бұрымың,Жалтылдап әрбір талы..

Тынып ем, тұнайын деп тыныппын ғой, Сен мені көрмеген соң ұмыттың ғой. Жанымда мұң бар еді мың бәлелі, Мен соған түсе-түсе құнықтым ғой.Мен қазір көз..

Қасы да керік, қара алмас көзді, ай қабақ, Мойныңа жұқа ал қызыл шарф байлап ап,Алаулап жүзің аса бір асқақ нұрменен,Алыстан тұрдың көз қарасыңмен..

Алдымнан менің жасыл тау, қызыл таң күлген,Өспірім күнім, тәуелсіз тентек шағымдаҚаратал жақта бетпе-бет келіп қалдым мен,Биқасап киген бетінде мең..

Көк аспан оқалы жіп төкті,Құйылтып көгілдір бақтарға.Алаңда билер де бітпепті,Көп қызық сол күні жатты алда.Тек сырлар кеудеге тұрды енбей,Уақытша..

Екеуіміз екі дай жолды өттік,Өрлерге жетелеп от кеуде.Көп жанға дарыған сергектік,О, Ләйлә, емге де жоқ менде.Сонда да сен үшін көнем де,Бұл басқа..

Көк орман, орман айнала,Тек алтын, алтын аңсары.Талай күн қаңғып тайгада,Талапты ер әбден шаршады.Шықты алдан тайга бұлағы,Жүк түсті зілдей..

Қасы да керік, қара алмас көзді, ай қабақ,Мойныңа жұқа ал қызыл шарф байлап ап,Алаулап жүзің аса бір асқақ нұрменен,Алыстан тұрдың көз қарасыңмен..

«О, Ләйлә, мұңсызбын демеспін,Қайғырса, қанатсыз емес кім?!Бірақ та жынданып кететінМен саған Мәжнүн емеспін!»Бала күнгі өлеңнен.Қасы да керік, қара..

Тынып ем, тұнайын деп тыныппын ғой,Сен мені көрмеген соң ұмыттың ғой.Жанымда мұң бар еді мың бәлелі,Мен соған түсе-түсе құнықтым ғой.Мен қазір көз..

Ханшадай өзін ұстаған,Қара алмас көзді, бал ерін,Басынан құс та ұшпаған,Бұла өскен асқақ жан едің.Қара оқа құсап бұрымыңЖарқылдап әрбір талы..

Қиялым едің қаршадай кезден жастанған,Көретін болдым өмірден енді түрлі сын.Сүюден сені жоқ еді менде басқа арман,Қылыққа сол бір қызығып, күліп..

Сонау жасық, сонау отты кезімненКүнім бар ма сені ойламай көз ілген?Соным үшін шошындым мен басқадан,Соным үшін шошындым мен өзімнен.Бұл өмірде..

Кермиығым, мен сені кеш аңсадым,Қаншама рет тоқтады десеңші әнім.Ен дәулеттен айрылған сияқтанамЕске түссе ессіз күн, есер шағым.Жұтқызбаған жұпарын..

Безенбесе, безенер үйі өрнекпен,Сол шаһарға басымды ием көптен.Жұпар аңқып-мамырда, ақшам туса,Жайнайтын неонды отпен.Жан-жағыма қарауға үлгермей..

Сеңсеңі жасыл, көрпеші гүлді беткей, шың,Көп болды көлбеп көзімнен бір сәт кетпейсің.Көкекке мініп, италақазды жетекке ап,Көктемім менің, көмекке..

Бозамық көкке бозторғай құсты ілдірген,Мал өріс қырға масаты тыстап үлгірген,Мамырым менің, жер бетін түгел көгерткен,Үйренем сенің үлгіңнен!Тыңдарға..

Екеуміз екі ұдай жолды өттік,Өрлерге жетелеп от кеуде.Көп жанға дарыған сергектікО, Ләйлә емге де жоқ менде.Сонда да сен үшін көнем де,Бұл басқа қилы..

Айта алмайтын бағасын кейде ерін дәлМерзімі бар сақталар бейненің де әр.Күнде естесің – меңің бар ақ жүзіңде,Биқасап көйлегің бар.Жадым жақсы..

Айыбым болса кеше жүрАсқақтау жердің маралы.Жырладым сені неше жылЖындантып неше қаланы?Траптан түссең алға аттап,Такаппар, асқақ түрменен,Қалың ел..

Алдымнен менің жасыл тау, қызы таң күлген,Өспірім күнім, тәуелсіз, тентек шағымдаҚаратал жақта бетпе-бет келіп қалдым менБиқасап киген бетіде мең бар..