Өрнек туралы Өлеңдер ✍️

Әр түрлі өрнек салса да,Уақыт жылдам ағады.Жылдар өтті қаншамаДаусыңды тыңдамағалы? Сағынтты жақұт-жанарың,Сағынтты күлкің сыңғыры.Қашан қыса..

Өлең болам өмірдің өрнегіне,Сезім мұңым соңымнан ермеді ме?Айналамды қоршаған сұрақ белгі,Айналдым ба тағдырдың ермегіне?Қара басып жүректі жара..

Өмірдің көрсете алмай нақ суретін,Өнердің тартсам мейлі тақсіретін.Тек қана өлеңіммен ашсам болдыАқуыз ғұмырымның жақсы бетін.Жеткізсе сезімді өлең..

Өлеңім- өмірімнің өрнектеріТоқылған сөздердің бір өрмектері.Арқау бар, адарғы мен қылышым бар,Жата алман төсегімде көлбеп, тегі.Өлең – менің өмірлік..

Қақ жарып көк мұнарды тұрған шымқап,Шарықтап жоғарыға шықтым шырқап.Баладай алақанда əлдилегенТербейді аспанында мені бұл шақ.Биіктен жер бетіне көз..

Мақтан етіп атап жүрер жер-көкке, Ағам, інім болды біздің Өрнекте. Әр кездесу аңыз-дастан туғызған, Ғажап еді-ау екеуі де көрмекке. Ағам еді..

Безенбесе, безенер үйі өрнекпен,Сол шаһарға басымды ием көптен.Жұпар аңқып – мамырда, ақшам туса,Жайнайтын неонды отпен.Жан-жағыма қарауға үлгермей..

Өмірім - өрнек өрілді,Жаныңа жетсе әр үнім.Таптаса дұшпан төрімді,Бағалы сөздің бәрі мұң.Толғау мен ойым төгілді,Білерсің аты-жөнімді,Оқысаң басқы..

Өмірімді өрнектедім өлеңмен,Аман-есен астым біраз белеңнен.Ырғақ қуып соқпақтардан, жолдардан,Ой мен қырдан ұйқас іздеп келем мен.Махаббаттың мұңын..

Өлең сөздің көп іздедім өрнегін.Сүздім оймен өткендердің бергенін,Түгел сөздің түбіріне кім жеткенІзін қудым айтыс пен жыр, терменің,Керегіңді..

Атам қазақ Алла деп атқа қонғанАзаттықтың жолында отқа барған.Аймауыты жарқырап айлы аспандаАйбалтасын сілтесе тасты жарған.Айдалада аяңдап..

Берейінші сезімнің жауып селін,Бір боп кетті менімен жаның сенің.Ойын-тойдай өткіздік отыз жылды,Отыз жылға бекітіп тағы сенім.Отауладық қыз бенен..

Ай мүйізді айшықталған от елең,Оқырманы ойсыз, мисыз кетерем,Жүректерге, бірақ демде жетер ең,Жеткізбеген, жалған неткен бекер ең!Жұтатын бал..

Безенбесе, безенер үйі өрнекпен,Сол шаһарға басымды ием көптен.Жұпар аңқып-мамырда, ақшам туса,Жайнайтын неонды отпен.Жан-жағыма қарауға үлгермей..

Жылдар қуып кетседағы ескіріп,әлі есте, қалған кезім ес кіріп —текеметті жайып тастап, үстінетөсек салып жүретінмін кешкілік...Аппақ киіз, қызыл..

Құдай — көкте,Мен — жердемін, жердегі —Қаламымда тағдырымның кермегі.Маңдайыма тұрып қалған ағып кеп,Ғасырлардың айғыз-айғыз өрнегі.Керметімде..

Мыңдаған қалам өрнегі түсіп,Алуан көздің от ізі қалған.Талайдың басып алақаны ыстық,Екінші қолға суымай барған,Маған да жетті сол қағаз..

Оюын ойып,Орындап қойып,Түр салғандай өрнекке,Қиыннан қиып,Қиырдан жиып,Құрап, сөзді термекке,Еңбекке егіз тіл мен жақ,Ерінбесең, сөйлеп бақ!Именіп..

Алыстан сермеп,Жүректен тербеп,Шымырлап бойға жайылған.Қиуадан шауып,Қисынын тауып,Тағыны жетіп қайырған —Толғауы тоқсан қызыл тіл,Сөйлеймін десең..