Сәт туралы Өлеңдер ✍️

Бақыт сені жолықтырған кезім көп,Қарсы алдымнан шықтың талай өзің боп.Бақыт сені қала тұғын танымай,Өтіп кетер, кейде менің кезім жоқ.Бақыт сені..

Келеді ұлы Жерім жолда солай,Өмірге бақыт деген қонбас оңай.Тынымсыз еңбек еткен қаншама адам,Дәл осы кез жұмыстан қол босамай.Таңыммен бірге күліп..

Бұрылып бір сәт қайыңды баққа қарашы,Шалқытып өтіп махаббат тұнған арасын,Көз алдымда көлбеңдей ұшқан аққудай,Жастығым жайсаң, жайраңдап өтіп..

Көрмесем сәткеСағынып,Жолыңды тостым, жаным-ау.Күл болар кейде бар Үміт,Өмірдің өзі сағым-ау... Телефон соқтым шаршамай,Есігіңе де маза жоқ.Жалынын..

Сәттеріміз екеуміз жеке қалған,Бүгін бақыт болғанмен, ертең – арман.Ғұмыр қысқа екені бәріне аян,Қызықтары одан да келте, қарғам. Қиял, түске айналар..

Ақырын келіп, қол алдыңЖан-жүрегіңмен толғана,Сан жылдардан соң оралдыңОқытқан білім ордаңа.Өрт шалды неге жаныңды?Сезімнің отын жақтың ба?Жастықта..

(әні бар)Өзіңсіз-ақ өтті өмірдің мың күні,Жатты менде бүршік жармай жыр гүлі.Соншама жыл жалғыз сайрап келіпті-ауЖыр аңсаған жүрегіңнің бұлбұлы!Көзің..

Бар қуаныштарын тоқтатып,Соңғы рет барып,Сүйіктіңнің аузына жармасасың.Келе жатып – асығып сен –Артыңнан жауың қуғандай,Жәннәттан тұра..

 Көк-Төбенің қар басып, қияқтарын,Дала жатыр, ақ парақ сияқтанып.Күз батыры кешегі қара қырау,Кетіп жатыр, қимас бір күй ақтарып.Көңілді де, жатыр..

Есімде әлі таңғажайып сол бір сәт:Ғайып жақтан келдіңіз-ау, сірә, сіз...Бой талдырар тәтті елестей мөлдір шақ,Шықтай таза шырайлы жүз..

Мәңгілік пе Адам Ата, Хауа Ана?!Жауабы жоқ сұрақ келді дау ала.Мәңгілікке қол сұғады кез келген.Мәңгілік не?Кеңістік не?Ауа ма?Мәңгі қалар Жер-әлемде..

Жастығымның сөнбеген,Шырағданы секілді.Ғайып болған бір арман,Оралғаны секілді,Мынау ессіз кеудемнің,Қуанғаны секілді,Ең аяулы мезеттің,Ұялғаны..

Сен сүйетін көктемімнің көзінен,Мөлтілдетіп тамшы мұң.Тайқымаған тағдырымның тезінен,Тағы бір сыр аршыдым.Сен баспаған көшелерді кездім де,Жоқ..

Табиғат тамашасын айтасың қай?!Жырға қос құлжаларын сай тасындай.Алатау иығына бұлт ілінсе,Өшескен буралардың шайқасындай.Ақ бура, қара бура, қоңыр..

Алдамшы сәтке сеніппін,Көркем күндерге жарымай.Боскеуде болып келіппін,Ілімін Хақтың танымай.Ең Ұлы Кітап Құранның,Нұрлы парағын ашпадым.Көптігін..

Түн. Бұлақ. Әлсіз шам қызыл қанат,Сынық Ай жүзін қадап.Мөлдір мұң. Қобыз самал. Күй дауысы,Жапырақ жиналысы.Құс жолы... қыруар жұлдызкөк..

Ертең-ақ қонар келіп бақыт құсың,Келін де жауһар тастай жақұт мүсін.Әкең де анашың да қасыңда жүр,Білесің бе балам-ау, бақыттысың.Арманы бітер ме..

Санамда ой жоқ, сарқылып қалды,Сезімдер кеуіп, бу болып ұшты.Жалыны сөніп, жан тынышталды,Қанымды қызыл түн келіп ішті.Ғайып боп барам, тән де жоқ..

Ататұғын әр таңдай күліп мәңгі,Ана-жаңбыр жуады шыбық –талды.Алабұртқан ақ қайың бұтағындаМөлдір тамшы мөлтілдеп тұрып қалды.Көктемеге қыз-көңіл..

Құдайым-ау, қалды мeндe eс нeндeй?– Жүрeк – суайт! Абдырайды ақылым. –Кeздeр бoлды жылы самал eскeндeй,Көктeмдeр дe кeлeтін-ді ақырын.Жазғы жeлдeй..

Аттанар күнім еді бұлҚоштасып «Аяққалқаннан».Сағатым еді соңғы бірДəместік борышты атқарған.Əдейі келдім ертерекКүндегі түсер мезгілден.Алқына құшқан..

Тоғыстырған екеумізді сол бір сәт Сол сәтті күттім мен біраз Жүрек жылып қала берді Әттең, оны сезген жүрек жоқ... Жанарымнан от сеземді көре..

Сeнің қайғың, қара күз, мeнің қайғым!Қабат-қабат қайғыдан қалыңдаймын.Қарап тұр ғoй қатігeз қатал қала.Жeтім қазір көл мeнeн жапан дала.Бар айнала..

Сені қалай сүйгенімді айта алман,Сен деп қалай күлгенімді айта алман.Күллі арман ең қиял құсын қайтарған,Қызғалдақ ең күн көзінде жайқалған.Қайдан..

(Ақын – Жеңіс Шəкенмен ақтық кездесу)Жəудіреп тұрған жанары оттай жігітке,Қандай көңіл-күй өлетін сəтті сезіну.Қалмады сенім, үзіліп бітті үміт..