Ербол бейілхан туралы Өлеңдер ✍️

Сен де жалғыз.Мен де жалғыз.Ол – жалғыз!Мұң аңқытып бүр жарады – Ой жалбыз!Тамыры жоқ тасқа өскен гүл сынды,Тағдырлы өлең ойсыз басты ойланғыз!Сен де..

Уақыт – әже айналдырып ұршығын,Күн қызарып тауға тықты тұмсығын.Қайын – жүрек гүлге орап бүршігін,Сені іздедім тілсіз сүйген тылсымым.Тылсым – ғұмыр..

Сен ұрысың!.. алып қойған ерікті,Жалғыз жүрек, не бітірді, не ұқты!?Сен сыйлаған – сезім Гүлі бағалы,Сен сыйлаған – сол бір күндер көрікті!Мен..

Алпыс екі тамырыма қан берген,Жұдырықтай кеудемдегі – бұлбұлым.Күллі ағзама тірлік берген, жан берген,Кең тынысты, бөкен желіс –..

Торғын – күндер қолдан шықса сусыды,Астары жоқ уақыт-ай, Тігіссіз.Сола ма айтшы, гүл сезімнің бүршігі,Күндер қайда, түндер қайда..

Жаз келді.Көңілге емес,Мезгілге,Сағындым! Айтпаймын сездің бе?«Жаным» деп тотыдай сайрасақ,Қәдірі кетпей ме сөздің де?!..Аңсадым, тылсыммен..

Сол жаннан қызғанасың,сол жаннан қызғанамын!..Үмітсіз?!..Өткенді өшіріп тастағанУақыт.Сезімнің орманы...беткейде аршалар жап-жасыл,Күдіксіз,Гүлдерді..

Жаным менің – екі мезгіл: Көктем, Күз!Күннен Айдың жанарына көшкенбіз.Сағындырдың қайта-қайта несіне,Өткен күзде қош айтысып кеткен қыз!Сұрақ – өмір..

Менің әнім сол құстың қанатында,қайырмасы өзімде.Құсым келіп, Есілдің сағасындамас боп тұрдым сезімге.Біз сол түні ұзақ жүздік айдында,кезектесіп жыр..

Әуежай.Қызыл телпек басыңда,Қоштасу.Қала алмадың қасымда!?..Қимастық!Үнсіздік!Жыладың...Тілім тиді кермек-кермек жасыңа...Бұрылдың, орамалың..

Көлден бір ұшқан дегелек,Гүлден бір ұшқан көбелек,Ойдың бұлты сөгіліп,Ұстатпайды не керек?..Бозаңнан ұшқан бозторғай,Әніне көңіл бос болғай!Қоштасып..

Мұнар-мұнар, бұлдыр -бұлдыр осы күн,Мен қазбауыр сағыныштың досымын.Жүрегімнің көгершінін үркіткенАққу құстың сұңқылынан шошыдым.Сырлы кеуде... әнім..

Мен, таудың барысы ем азулы,Алмастай қайралған тырнағы.Тағдырым – бір оқта жазулы,Қырандар серігім шыңдағы.Асулар, жоталар, шағылдар,Ақ бас тау..

Мамыражай,Көңiл – көлдің айдыны ақ,Көк айдынға шалқалайды Ай кұлап.Қиял қуып кыңсылаған күшiк ой,Ұясына оралады қанғып ап...Мақпал түнде, аққу тарап..

Бәрін де ұмытқың келді... Жыладың!Мейірсіз қара түн ұқпайды мұңыңды.Егілдің... ұяттан кешірім сұрадың,Сел құйды, аспанның қабағы тілінді...Періште..

Бозторғай – жүрек, бозала таңды тербеген,Боз жусан – көңіл, асығып жетті көктемге!Боталап көзің, ақ қайын іздеп келген ең,Бәйшешек жауған сіңдің..

Сәукеле – сәуірім! Тобылғы торымұң сыйлаған,Торғындай сусыған, тоқылдақ – уақытмазасыз.Сарғалдақ сағыныш... қызғалдақғұмырым қимаған,Желбегей..

Сеңгір көктен қарай сал ұшқаныңда,Биігіңнен құлар ең, құшқанымда?!Иленеміз тағдырға әлі талай,Өлең деген – киенің пұшпағында.Қыран болсаң, қыранның..

Айдың беті мөп-мөлдір,Бұлт етегі жібек-ті.Сәуле күтем көктен бір,Дір еткізер жүректі.Жымың көзді жұлдыздар,Мекені оның қай жақта?Мен сүйетін бір қыз..

Жапырақта жасыл бояу, жаз шығар,Бұлақ сылдыр күлген күн.Көл беті шу...қаңқылдаған қаз шығар,Қаршыға қу ілген күн.Жазға ғашық, менің мұңлы - күз..

Таң сәріде, түсте, іңір, ақшамда,Өзің жайлы ой бүр ашады бақшамда.Мынау жел ме, бізді жіпсіз жалғаған?Мені кімнен қызғанасың, таң қалам!Бізді бөлген..

Сен сөнбеші, жарық күн, сәулелі Ай,Бір нүктемен бітетін дәуренім ай?!Бастан өтіп барады оралымыз,Майдан көрмей, оқ тимей жаралымыз...Көк аттыға тоқым..

Өлең өріп қойыпсың: тоғыз тарау,тоқсан жол,Саған алып бармайды жыланбауырқашқан жол.Кім көрінген нәр алғанқара жермін мен деген,Ал сен болсаң..

Кәрі қыздар, кәрі қыздар… Тағдырлар.Бәлкім мүмкін, қалап алған пешене!?Терезеге жылап тиген жаңбырлар,Нақақ жастар, мөлт-мөлт тамған кесеге.Кәрі..

Жанымның жарты бөлшегі,Қылығың балдай сүйкімді.Сен болсаң маңым ертегі,Сағынтып бұздың ұйқымды.Тараған қаннан бөлшегім,Бәйтерек болсам..