Құбылу туралы Өлеңдер ✍️

Сəуледей мың құбылған бұл дүние,Елтітіп, отырғызар кімді үйіне.Алдамшы байлығың да, барлығың да...Оған да адам секілді бір күн ие.Қонған бақ па..

Көктем, көктем тотыдайын құбылып,Қырмызыдай гүлдеріңмен сұғынып.Көңілімді көтергенің соншалық,Ешкім мені болмайтындай ұғынып.Қырқаңызда шытырыңда..

Құбылаға қарап құбылғанСәждеге түбі жығылған.Сөз басқа, ісі бір басқа,Шошимын заман сұрынан.Абайды қатты қынжылтқан,Толстойды да алжытқанТүбіттей..

Құбылмалы кей мінезің, ойлап көрші шамалы,Адам қалай өзіне өзі баға бере алады?!Жақсы көрсем бөбегіне еміренген ананы,Жасағанның жаратқанын ұнатқаным..

(он алты буынды жыр)Қайнай да қайнай қара су қарайып қара қазаным, Қазақтың қара өлеңін қамығып неге жазамын? Көретін күнім осы ма келгенше жетіп..

Мінезін қалай ұғасың,Құжынаған халықтың.Біреуі саған тым жақын,Біреуі сенен алыс тым.Құбылмалы қоғамдаҚұбылады олар да.Жайсаңдар кеткен..

Айсұлу,Айдай сұлу ақ реңді,Күніне қырық құбылған лағыл өңді.Сырнайдай сыңғырлаған үніңді естіп,Жанғандай болды жастық бағым енді.Айсұлу,Айдай болып..

Сарыала күз, салқын леп таудан ескен,Жоталардан боз тұман құлай көшкенБозғылт шілтер бүркенді үлбіретіпҚалың жыныс өрмелей беткейде өскен.Кеше сындар..

Суылдаған қоңыр құм,Сыбыллаған қоңыр жел.Сая таппай сандалғанСабырсыз бір сорлы ер.Сыңсу, сыңсу сыңсулар,Сыңсуында мың сыр бар.Сары уайым..

Ылайым ықтиярсыз ырқыңды алса,жүреміз жүз құбылып, жұртым қанша,—бас шұлғып барлығынаенді бірдекөкимізкөмейіміз жыртылғанша!Елеңіз енді келіп..