Марал туралы Өлеңдер ✍️

Сен маған ғажап шабыт сыйладың, Марал,Сені көргенде өзіме-өзім анық сыймадым, Марал.Жарылып кете жаздап тұр едім құтқардың, Марал,Махаббат майданында..

Ақ маралым – аңғалым,Аңдыған жау – жан-жағың.Қапылыста қақпанғаТұтқын болып қалмағын.Кісікиік тағдырым,Аңдымайды аңды кім.Таста ойнарсың тағы..

Айнымайды реңің,Қыр гүлінің түсінен.Жақсы гүлдің біреуін,Сенсің ғой деп түсінем.ҚайырмасыАқ маралым ақ маңдай,Көзіңнен таң атқандай.Қабақ түрсең, ақ..

(Әнші Ақмарал Ерімбетоваға) Маңғыстау – салқар мекен, сайын дала,Жеті жұрт келген. Кеткен – жайың дара.Деп досым күпінеді «МаңғыстауданЖетеуін бізге..

(Ырымбала əн салғанда)Қандай сазды, сызылған үнің сенің,Құйылады жүрекке сұлу сезім.Жұрт айтқанда сен жайлы аңыздай ғып,Көрудің сəтін күтіп жүруші..

Ең соңғы аңы Аралдың – Маңыраған маралмын.Аңыраған қалпымдаАйдалада қалармын.Енді қашан АралдыңМөлдіріне қанармын?Жас орнына қан ақтыЖалт-жұлт еткен..

Көркем жер біздің арал, Тоты гүл – бал қарағай.Керіліп сұлу марал, Келеді маған қарай.Мылтықты тұрмын сайлап, Келсін деп қарауылға.Тоғайда бұлбұл..

Момын Марал бір күніШақырып ап Түлкіні,Былай деді:– Жақын кел,Маған ептеп ақыл бер.Құдіретті, күшті де,Азулы да, тісті деАтышулы аңдарды,Маң-маң..

Маймыл мен Марал дос болды,Достардың көңлі қош болды.Мақтауға келген кезіндеМаралың ептеп бос болды.Созғандай Маймыл сағызды,Тілінің майын..

Өлген лағын көз алдына келтіріп,Жүрген Марал көңілі тым нала боп,Тауып алып тоғайдан қос Бөлтірік,Бауырына басты оларды ана боп.Жаны қалмай сүт..

Арудай, күрең көйлекті,Көзімді тартып барады.Алып ең қайдан келбетті,Даланың көкемаралы.Алыстан көрсем сенбеймін,Қурай деп сені əсте де.Құмарта жүріп..

Көркіне көлге түскен тау таңғалып,Ай тұрды аспанында арқандалып.Су ішіп Жасыбайдан бала марал,Жасқанып екі көзі жаутаң қағып.Секілді ол көптен күткен..

Таңертеңмен ойнайтын,Ойынға бір тоймайтын.Марал деген баланыңСұрағы жоқ қоймайтын.– Жаңбыр қалай тұр құйып?Неге ысиды күн күйіп?Аспан неге..