Өкіну туралы Өлеңдер ✍️

Тек ізет қана,Жүздесіп, сәлемдесе кетем!Шаруам жоқ мүлдеБір түйір бөтен.Ақынды мансап бұзбайды...Деп едім ақ көңілімменен,Мұным, дос, аңқаулық..

Өкінбен енді, о, менің көктем жылдарым,Шақырсаң барман қолыңды қанша бұлғағын.Есіңде сақтап,еске алып жүрсең жетеді,Өзіңе жазған ақынның..

Не шығар енді келіп өкінгенмен,қамығып,қадіріңді кетіргеннен,—көп қыздың бірі екенсің, қарағым-ай,көктемнің көбелегі секілденген.Ғашық та бола жаздап..

Бір сен деп қайда ғана бір кетпедім,бүрсеңдеп боранда да дірдектедім,Қаншама жырымды да саған жазғанқалтамда сақтай-сақтай кірлетпедім.Ерітіп өзіңді..

Ынтызар отым едің,Таңым бар қозасына әлі суы құйылмағанына.Бөтенсің. Өкінемін,Сенің бал-шырыныңның өзіме бұйырмағынына.Тағдырдан өтінесің,Таңың бар..

Мінбеден түстің, кібіртік басып,Күмілжи толқып, беттедің залға.Алабұртасың, дегбірің қашып...Сөзіңде құйттай ағаттық бар ма?Дауылдай оқыс сапырып..

Іздедім кеп, іздедім– Іздеушіміз біз! дедім.Із кескен ит секілдіШаршап талай өкіндім...Іздедім кеп, іздедімІзден күдер үзбедім.Алдымда бар жаз..

He пайда күрсінгеннен, өкінгеннен,
He пайда дәтке қуат бекінгеннен,
Алайда, емханада көз жұмғаннан,
Жақсы еді ғой майданның өтінде өлген.
Құрбан..

Өкпелетті дей алман өмір мені,
Кейбір ойым ұшқанда көңілдегі.
Салауат боп, сал денем жеңілдеді.
Қуантты да дей алман өмір мені,
Кезбе бұлттай кей..

Өшем деп өкінбеймін, жыламаймын,
Жыласам да жұбат деп сұрамаймын.
Қыранның құдіретін қимасаңдар,
Қайтейін, тағдырын бер құралайдың.
Тағдырын бер..

Не пайда күрсінгеннен, өкінгеннен,
Не пайда дәтке қуат бекінгеннен,
Алайда, емханада көз жұмғаннан,
Жақсы еді ғой майданның өтінде өлген.
Құрбан..

Өкінсең жоқ келері...
Құбылып тұрған қызыл гүл
Қураса кетер мәнері.
Сабыр қылсаң жетерсің
Құданың болса берері...
Жиырма бес жасыңда
Жігіт..