Әңгімелер ✍️

Қаладағы бір студент кітапханаға келіп, үстелге отырып кітап ашты. Бірақ көзін кітаптан гөрі телефонына қайта-қайта жіберіп, уақытын босқа өткізіп жатты.

Сол сәтте жанындағы үстелде отырған қария студентке қарап:

– Балам, сен неге оқымай отырсың? – деп сұрады.

– Кейін оқимын ғой, уақытым көп әлі, – деді студент жайбарақат.

Қария күліп қойып, бір парақ қағазға бір сөз жазды да, студентке ұсынды. Онда:

«Кейін» деген сөз – уақыттың ұрысы» – деп жазылған еді.

Студент ойланып қалды. Шынында да, ол күнде «кейін» деп жүріп, талай сағатты, талай мүмкіндікті жоғалтқанын түсінді. Сол күннен бастап ол әр сәтін бағалауға тырысты.

Өмірлік сабақ:

Уақыт – алтыннан қымбат. «Кейін» деп жүргенің – жоғалған өмірің.