Несіпбек айтұлы өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Бұл дүние тұспалдамай, астарламай,Тұра ма төмендемей, аспандамай?Жарқыным, айырмаң бар тастан қалай,Өтсең бір жанарыңнан жас парламай?Бостан-бос..

Күрсініп іштен көл тынып,Жапырақ қурап ұшқанда,Көзімді жасқа толтырып,Қарадым қайтқан құстарға.Уақытқа ешбір тоқтау жоқ,Шыдарсың қалай келіспей.Тағы..

Тербеді мені қанша арман,Әлдилеп әлі келеді.Бозторғай – жүрек ән салған,Жанымды қозғай береді.Танытып мінез бір қызық,Қысқандай біреу сығымдап,Кей..

Қуалап марғау түнді қырға бұққан,Тағы да келеді атып, нұрланып таң.Тіршілік, сырың неткен сиқырлы еді,Тұратын бір қараңғы, бір жарықтан.Келеміз..

Досым-ау,Келіп кеттің бүгін маған.Табады аңсағанын түбінде адам.Үніңді іздедім ғой айналамнанАраның ұясындай шуылдаған.Теңіндей көшпенді елдің..

Қар ма бұл көктемдегі қылаулаған?Барады қозғау салып мынау маған.Жүрегім ұқсап кетті қарлы шыңға,Басында будақ бұлттар мың аунаған.Шынымен бұрқап..

Тағы да тербет мені, бесік-күндер,Елеңдеп күтудемін –Кешіктіңдер.Сендерден дәмеленіп жүргенімде,Кеткенін көрдіңдер ме көшіп кімдер?Сағынып..

Шуақ іздеп шығып ем,Құрсанды күн.Бұлттар көшіп барады мың сан бүгін.Жетер ме екемЕнтелеп қусам бірін?Кетер ме екенКөңілдің жусам кірін?Көз алдымда..

Қарап тұр ем бір күні белге шығып,Қаңбақтарды барады жел көшіріп.Жел айдаған қаңбақтай кім көшпейді,Әурелесе аз күнгі пендешілік.Мына желдің сұсты..

Сыйлар маған бақытын тағдыр әлі,Көк аспаным жай атып, жаңғырады.Жаңғырады –Төгілер жаңбыр әні,Жаңбыр әні – жанымның сусыны ғой,Өле-өлгенше шөлімді..

Ағажан,Көкпар қайда, торы ат қайда?Будақ шаң енді қайтып боратпай ма?Соңына сопаң етіп шыға келер,Бұл ғұмыр барады ұқсап шолақ сайға.Жылдардан жүйрік..

Құлын кірді түсіме бүгін менің,Көрдім анық ойнақтап жүгіргенін.Жануар-ай, ғайыптан қайдан келдің,Көптен бері жүректің түбінде едің.Күлте жалды..

Өткердік жастық көктемін,Біз көрген қызық жетерлік.Арудың жұтып от лебін,Бокалды басқа көтердік.Атойлап әрбір тараптан,Думанға кірдік шалқыған.Күшті..

Жаз күркесін күз келіп жығар әлі,Өрекпумен өзендей жыл ағады.Шағаласын шақырып шалғай кеткен,Көлдерім тұр көзімде жылағалы.Жайлау үсті.Сонау бір..

Жыл құстары қиқулап,Көшкенде өзен сеңдері,Көкірегіңде күй тулап,Сағындың ба, сен мені?Гүлдер қақса қанатын,Қызыл оттай қыр лаулап,Таусылып бар..

Ұл едік онда, қыз едік,Бір емес едік – жүз едік.Бақанас деген өзендіОлай да кешкен – біз едік,Бұлай да кешкен – біз едік!Бұрымын иіскеп бал..

Оралдым ауылға мен жылдар салып,Қуана құшақ жайып тұр қарсы алып.Тезірек түседі екен тосын көзге,Арада өзгергені кім қаншалық.Біразы көне үйлердің..

Халқыма қадірменді, табалдырық!Тұрасың әр уақытта алаң қылып.Үлкендер «Баспа!» дейді,Аттап өтем,Сыр бар-ау, ар жағында алар біліп...Тіршілік..

Бармысың,Киелі ошақ ұшқындаған!Сағынтып жүрегімді қыстың жаман.Қойнынан қара түннің қарауытқан,Сәуле боп сонадайдан түстің маған.Сырлы ошақ,Сағымды..

Адамның еске түссе есіл күні,Есіне түседі екен бесік жыры.Жадымнан оқта-текте шығып кетсе,Анашым, айналайын, кешір мұны.Қоңыр тау,Қоңыр өзен..

Тілдей торғын табылмаса тоқымыңа жиектік,Құрым киіз қайдан болсын көк қошқарға күйектік.Қаптап өскен қалың орман күйіп кетсе күл болып,Титтей ағаш..

Қырғанменен күйесін,Қазан түбі ағармас.Қырсық шалса иесін,Құмай тазы аң алмас.

Сардардың сүрінсе аты ең алдағы –Жау жағадан, етектен бөрі алғаны.Жусап жатқан жылқыңды үрітеді,Көк шегіртке кісінеп көгалдағы.

Ит жатпаса іргеңе,Оған таста бірдеңе.Бар екенін білдірер,Ашыққанда бүрге де.

Айтумен жүрміз Азаттық жырын,Тартумен жүрміз азаптың жүгін.Өзінің тілін ит те біледі,Итке бермесін қазақтың күнін!