Жанат әскербекқызы туралы Өлеңдер ✍️

Мамырдың күні құбылды,Аспанның жүзін мұң шалып.Айтайын деп ем сырымдыАлыста ма едің мұншалық?!Мамырдың бұлты мамырлап,Маңдайымнан кеп өпкендей.Барады..

Табалай бер, сен мені табалағын,Мейлі, мейлі, асқақтап қарамағын.Мәңгілікке жоғалтпай бұлғап тұрам,Өзіңе ынтық сезімнің орамалын.Орамалда атың бар..

Мен бармын мына жалғанда,Құл болған ғұмырлы мұңға.Отырмын бір аралдардаАқ сағым шымылдығымда.Жандағы жараның емінТабам деп сені іздеді үміт.Барады..

Мен –Қара күлікті мінгенмін.Сен –Харекетімді мін көрдің...Мен –Қолыма қамшы ілгенмін,Желе жортумен түнге ендім,Тас түйін болған алтын басТалықсып..

Көмейлеріне ән орай,Қанаттарына іліп көктемді,Көгілдір көлді жағалайСары ала қаздар кеп қонды.Жадырай күліп күллі әлем,Жамырар қырдың тірлігі.Жүгіріп..

Суынып кеттім, жел, сенен,Кеудесі шерлі келші, өлең!Жалғанда жарым тек өзің -Сезіммен бәрін өлшеген.Ізіңнен қалмай келемін,Келсе де сенің не..

Аманат-жанды арқалап,Жер басып жүрген мен Кіммін?Жап-жасыл шөпте шалқалап,Көкпеңбек көкке телмірдім.Жанымды жұмбақ көк алар,Тылсымға сөйтіп..

Келермен аулап көңілдіӨткеннен жұрдай тоналған.Жүрегі шерлі өмірдіЖұбатам не деп, о, жалған!Келер де келер, келер күн,Өткеннен озар түгің жоқ.Келер..

Көмейлеріне ән орай,Қанаттарына іліп көктемді,Көгілдір көлді жағалайСары ала қаздар кеп қонды.Жадырай күліп күллі әлем,Жамырар қырдың тірлігі.Жүгіріп..

Суынып кеттім, жел, сенен,Кеудесі шерлі келші, өлең!Жалғанда жарым тек өзің -Сезіммен бәрін өлшеген.Ізіңнен қалмай келемін,Келсе де сенің не..

Аманат-жанды арқалап,Жер басып жүрген мен Кіммін?Жап-жасыл шөпте шалқалап,Көкпеңбек көкке телмірдім.Жанымды жұмбақ көк алар,Тылсымға сөйтіп..

Келермен аулап көңілдіӨткеннен жұрдай тоналған.Жүрегі шерлі өмірдіЖұбатам не деп, о, жалған!Келер де келер, келер күн,Өткеннен озар түгің жоқ.Келер..

Қарға күдік қарқ етті – құлдық ұрдым,Аярландым, алдандым, мың құбылдым.Сілкіледі тағдырым, тозаң болып,Қабағында қамықтым тұл-ғұмырдың.Ізденіп кеп..

Сұм тіршілік... Балы - тұз да, тұзы – бал,Жайымды ұқса, жаз ұқпайды, күз ұғар.Көктем келді...ағыл-тегіл аспан-жер,Жүрегімнің мәңгі ерімес мұзы..

Тағдыр жеңді, мойынсұндым, жеңілдім,Ай көзінен жұлдыз-жас боп төгілдім.Қарашығым – қара түннен жаралған,Мұңы көп деп пайымдайды өмірдің.Қиялымнан..

Боз сәулеге шолпытып сезімімді,Сүйесін ғып жаныма төзімімді,Бояуына мұң-түннің қандырып ем,Тұңғиыққа тартылып, көз ілінді.Жаңғыртумен санамда шат..

Көңілім артты күдікті көптен,Сезімге неге жолдаспын.Білге қағанды білікті еткенТоныкөк дана болмаспын.Жалғай алмаспын ғарышты жермен,Ерсілеу болар..

Ессіз елтіп, егіз болдым өлеңге,Емдер босаң емші уақыт, мені емде.Төлегеннің ту сыртынан қадалғанСұр жебенің ұшы қалған денемде.Ием – тәңір, бар..

Сыңсиды аққу айдында сынық қанат,Мұңлы әуенге құлақ сап тыныпты алап.Аққуға атқан мылтығын жерге тіреп,Мерген тұрды жағада күліп қарап.Зарлайды аққу..

Қызыл іңір қылығына сүрініп,Әлі бітіп, ақшам шыға жығылып,Елік-сезім құлап жатты ес-түссіз,Бөрі-түннің азуына ілігіп.Арлан шіркін көп аңдыған..

Ішкі дүнием - Ай тұтылған түн-әлем,Қараңғылық, қадамыма құмар ең.Пенделерге қимасам да мұңымды,Періштелер ұғымында күнәлі ем...Көлеңкемді төсегіме..

Ай жатыр. Жылжымайды,Тұншығып кім жылайды...Етегін қымтай түсіп,Түн-әйел тұнжырайды.Ай үнсіз. Тіл қатпайды,Жұлдыздар сырғақтайды.Түн жалғыз. Бейсауат..

Бөтен қала... көзге суық,Бойым мұздар, сөзге суып.Еңіредім екен несінерлігі кем езге сынып.Көзден ұшып көрікті арман,Ой-шырағым сөніп қалған.Тірілді..

Олай қаштым - болмады,Бұлай қаштым - болмады.Сор құтқармай қамалап,Оң қадамым оңбады.Жаным шерлі күй шалар,Жалған сұмдық сый салар.Көкке ұшып кетер..

Дерт уынан әлдеқашан өлген ем,Жай таппадым өліп те...Көзімді ашсам, қап-қараңғы көр көрем,Көр де маған жарап қалар серікке.Ессіз сенім есерлікке егіз..