Жұмекен нәжімеденов шығармашылығы туралы Өлеңдер ✍️

Бір бүйірде қызса деп ем өлеңім,бір ұйқыны бұзса деп ем өлеңім.Ақылдыға қайғы алдырсам деп едім,ақымақты ойландырсам деп едім.Қарсы біткен түк..

Көп болды ғой мен кеткелі,өткен күн,өткен күнге көп болды ғой деп болдым.Қошалақты қыстайтұғын қара шал,саған сәлем бермегелі көп болды.Туған ауыл..

Сендер, сендер ақталмай-ақ қойыңдар,алғаш рет сілтенген ақ сойылдар!Алғашқы қол, жат қалтаны ақтарған,алғашқы адам барымтаға аттанған,сендер, сендер..

Білем: бұл саған айтар сыр емесін,қоймайды айт деп бірақ жүрек осы.Аң қусам – қуар болдым ақсағанын,қыз қусам – қуар болдым..

Сөз еттің-ау Пушкинді тағы маған,өзге жұрттың дейсің ғой бәрі надан.Талант күші – табыну болса шын-ақ,бір кісідей мен де осы табына алам.Болса..

Түрленбеші, түрленбе, түрленбе, өлең,жұрт мақтамас түрленіп жүргенменен.Бір сонеттің үш жолы секілденіп,отырмыз ғой үш жыршы бір бөлмеде.Үшеуміз де..

Жұмсамаңдар, достарым, дәрігерге,танысқанмын дәрінің бәрімен де.Дала деген докторға көрінейін,емделейін одан да барып елге.Ұсақ-түйек ауруға шыдап..

Бұл таудың шыңдарының бәрі мықты,мықтылық бәрін бірдей кәрі ғыпты.Шоқалдар шың болудан әлі үміттішыдамай қызғанышқа жарылып тұр.Тірлікте тартыс аздай..

Көкейінің бір сырын кім бүкпеген,бүгіп жүрмін бір сырды күндікке мен.Мың парағым ашылып жатса дағы,бір парағым жанымда жүр бүктеген.Көлеңкелеу..

Қоңыр жырым бар еді, кешкіғұрыммәз боп оқыр ақын ем ескі жырын –қолға алып ем, көк аспан бетіндегііріп кетті қоңыр бұлт секілденіп.Бала қазым..

Төкші, төкші, домбыра, қоңыр үнді,бір тазартып алайын көңілімді.Жалаңаштап жанымды көрейіншіЖетпей жатқан жерімді, не мінімді;төкші, төкші, домбыра..

Бір күй шертем деп едім – шерте алмадым,енді маған ақылдың бер тарланын.Күй алғалы көп болды көңілімді,жүрегімді көп болды өрт алғалы.Бір сөз..

Қоңыр дәптер,ойларымды жаныма батқан кілең,саған айтам, өзгелер мақтанды дер.Адаммын ғой, мен сейф емеспін депсенен өзге айтпайын мен ешкімге.Қоңыр..

Несібесін шұқып терді ел тары ғып,тары десе – қарайды елдің бәрі ұғып.Ұғу түбі – әрі қайғы, әрі үміт....Соның бәрін жеңіп келсең..

Қайдасың қайғы, үміт,сенсіз де күн бар,жел – еседі.Тек қарттар кешегіжаңбырсыз бұлт жоқ деседі,қайғысыз үміт жоқ деседі.Қайдасың қайғы..

Тамшы терді сығып алып денеден,жұлдыз қылып жағайыншы деген ем...Оу, көк аспан тесіліпті-ау тегенең,Тегенеңде құюлы екен көп өлең.Алыс жақтан албырт..

Сан-сан айлар өткен сайын, сан айлар,ағарады сақалдар мен самайлар.Адам шіркін қартаюды санайды ар,айлар, айлар, барады өтіп сан айлар.Қартсың десе..

Сенің, туған жер, деміңді бір алғансеземін мен таңғы самал, мұнардан.Бір басылып, бір шыққандай, көкірегіңшоқалдар мен төбелерден құралған.Алатаудан..

О! Мөлдір аспан, мөлдір аспан!сен егерде көзі болсаң адамның.үйренер ең ұшқын аулап, сыр бағып.Қабат-қабат тұнар болса саған мұң,Ашылар ең бір..

Тас қабырға бара жатыр шегініп,Балуан қолдар бұрғылады, құлатты.Тас қабырға бара жатыр шегініпЖолаушының көкжиегі сияқты.Комбайндар қабырғаға..

Ұйқы жаншып қажып қалған дененіКеледі алып тіршіліктің өлеңі.Келеді әне, қайсарлығы шахтердің,Әзілі мен анекдоты келеді.Қандай ғажап күлгені оның..

Шахташының аспаны да қап-қара,жұлдыздары жарығырақ жанады.Жыртылсын бір қоп-қою шаң – жабағы,көтер, достым, жұлдызыңды жоғары!Қабырғада..

...Лава аузында қарауытты шаң-дағы;Әр көлеңке қозғалады ұрлана.Қараңғыға түсті шаңның салмағы,Шаң дариясын ұрттап-төгіп тұр Лава.Дәл осылай..

Еске алып ем:Қарағанды бір қараған секілдікүйе басқан кірпіктерін сәл ашып.Содан кейін… менің қоңыр бетімдіСүйді желі күн нұрымен таласып.Әр..

Ей, бауырым, өзім жәйлі, мен жәйліТағы да бір жыр жазбасам болмайды.Өзімшілдік дейсің бе әлде ондайды?Жоқ, ағайын, мұның миға қонбайды…Біраз..