Әбділдә тәжібаев өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Күркіреп үнім эфирде,Оқыдым қыстай өлеңді.Тыңдаушым жатты төменде,Жырларым бұлт боп жөнелді.– Дауысым қалай барды екен,Қойларым жатқан..

Атам атақ мініпті арқыраған,Атам сауыт киіпті жарқыраған.Жекпе-жекке долданса сұраныпты,Шығады екен аузынан ұран мықты.Мен келемін көшеде..

Өзің қандай едің сен бала шақта,Қараушы ма ең қаймығып болашаққа?Сойқандыққа алдыңа жан салып па ең,Әкең айтқан ақылға алданып па ең?Бүгін қалай..

Іштің, іштің, іштің кеп тоқталмадың,Арақ ішсем деуші едің жоқ-ты арманым.Енді міне жаманның бірі атандың,Артық емес сияқты жоқтан барың.«Жаман..

IЖаным менің жас шағымдай түлейді,Жасағаннан жалынды оттар тілейді.Шығар күннен сөнбес шырақ сұрайды,Батар күннен өлмес мұрат сұрайды.IIСыртым тозса..

Өзгергіш бояу секілді,Осы бір адам қызық - ақ:Жап-жаңа жүзі жылы едіСұрлана қалды бұзып ап.Ажарын баққыш өңгенің,Менікі дегіш – жеңгеніңҰмыта..

Жаны жүдеу, жүрегі әлсіз біреуге,Күнде әзірмін жақсы тілек тілеуге,Бірақ тілім тартып кете береді,Әдетімен сыншылықтың мінеуге.Болғаннан соң бар..

Драмашы боламын да,Таңдандырам театрды демеймін.Тапқан жоқпын таңдап әлі,Тарихын да таңғажайып геройдың.Іздегенім - трибуналар,Іздегенім - ұғушылар..

Сендер мені санамаңдар өлгенге,Айтарсыңдар «өліпті» деп көмгенде,Айтарсыңдар «жеңілді» деп жеңгенде,Жеңбейсіңдер, жаным барда..

***Өтіп жатыр күндер жосып бөгелмей,Уақыт шіркін ағытылған көгендей.Тозса да адам тұрып бағар жығылмай,Қирағанша қасарысқан емендей.***Адам түк те..

Іздедім кеп, іздедім– Іздеушіміз біз! дедім.Із кескен ит секілдіШаршап талай өкіндім...Іздедім кеп, іздедімІзден күдер үзбедім.Алдымда бар жаз..

I - өлеңЕсімде, ұмытқам жоқ жетімдікті,Жатқанмын көзім жасты, көңілім күпті.Жетектеп сонда мені алып шыққанОсы бір қайырымды аға, жирен мұртты.Осы..

Кеткен соң қайран жастық көз көрмеске,Қоймайды шіркін уақыт өзгермеске.Әжелер көздің жасын мөлтілдетер,Алғанда қызығы мол күндерді еске.Жарқылдап..

Тағдыр тәлкек етсе де сындырам деп,Тақымыңа саламын қыл бұрау деп,Сынбай қайтқан сабаздың біреуі осы,Міндетімді өтеймін, тындырам деп.Өтеп жатыр..

Пенсияға кетем деп ойламаған, -Басын іске бағыштап қойған адам.Басқамызша мақтатып өзін-өзі,Елу жасын шулатып тойламаған.Көрген емес ешкімге өзін..

Өңі жұқа, қағылез қартайса да,Қайрат - күші жастағы ортайса да.Ұзақ ойдан қояды арыла алмай,Отырса да, жүрсе де, жантайса да.Ұнатпайды ол шашылып..

Бүркіттей тағдырда отыр сілкінбеген,Шал бопты көкірегі күркілдеген.Айдындай ақ маңдайын әжім торлап,Көзінің алды да аздап кілкілдеген.Кез қайда тасқа..

IБір өре киізді төсеніп,Бір өре киізді жамылып,Жатушы ек жалаңаш жетімдер,Жаздағы шуақты сағынып.Сыртта жел ысқырып іңірде,Әйнектер сықырлап..

– Мен орнымды іздемедім биіктен,Оны айтудың қажеті жоқ ешкімге,Өзіңді өзің берік сақта,Өзіңді өзің қымбаттатпа,Революция үстінде.Айту жеңіл..

Байқаймын, Осынау мол топқа ағамын,Ал мына үркердей аз шоққа інімін,Жисырман: қуансам ентігіп те қаламынКөрсеткім келгендей қарттықтың ырымын.Ұққанға..

(1971-жылғы 6 июньде Ыбырай Жақаев 80-ге келді. Оған Еңбек Ерінің екінші рет Алтын Жұлдызы берілді. Сол тойға мен де шақырылып едім, сонда осы өлеңді..

(Туған қалам Қызылордам 150-ге толғандағы сөз)«Әркімнің туған жері - Мысыр шаһары».Халық сөзі.Менің Мысырым да сенсің,Меккем де..

(Шымкент облысы Ленин орденін алғанда.)Жолдастар,Жан достар,Туыстар, тыңдаңдар!Өздерің тіл берген, Сөз берген ақынмын.Бәріміз бірге өткен қалды ғой..

Асфальтты, асфальтсыз жолдарды білеміз,Асфальтты,асфальтсыз жолдармен жүреміз.Бірақ біз жолдағы міндетті білмейміз,Жолдарды, жолдастар, жазықсыз..

– Революция от пен оқтан жаралған«Ғани!» деді, атымды атап шақырды.Түстім келіп күркіреген майданға –Зор майданға - қан..