Сәкен иманасов өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Тіріліп күндіз,түнде — өлем,төңіректің бәрі айла,—ит қалды ма үрмеген,ауыл-аймақ, маңайда?Тізгін берген жылпосқаЗаман қандай болады?Сатылатын бір..

Азамат деп жүргенім,айырылса беделден,Сен айтпасаң —білмедім,—енді кімге сенем мен?Сен құл болсаң,—ол да құл,құлдар қалай тіл таппас?Біз баратын жол..

Шыдашы сәл-сәл, асықпа,жанымды бекер жасытпа.Ғашық та бол сам қайтейін,барар жер әлі қашықта.Болайын сенің құрбаныңмойныңды бері бұрмағын,айтпай-ақ..

Сұра, балам,сұра бәрін,сұрап ал,сұрағанда тұрған қандай күнә бар,ел емес пе —қалар бірі жөн сілтеп,ердің өзі ерегесте сыналар.Күле кірсем,біле жүрсем..

Дүңкілдеген дойырындай дүлейдің,көкіректі кеткен алып үрейлі үн,тайғанадық,жанарымды жас қарып,қайда барып табанымды тіреймін?!Жаннан күдер үзгені ме..

Басылар ма басыбайлы өксігім,аспаным бір ашылар ма,—өтші, күн,даусымды айқын шығартпай да барады,бұл не деген таусылмайтын көп шығын?!Бір үмітім бір..

А-һа-һа! Е-һе-һе!-леп,- айқайладық,Алатау аппақ басын шайқай ма анық.—Өз сөзім өзіме сор болды қанша,жаңғырып,жақпалдарды қайта айналып...Өзіме..

Сынынан өтіп уақыттың,сынынан өтіп Бақыттың,тірліктің ащы-тұщысын,бір кісідей-ақ татыппын.Қаз басып, қашан, тұрғанша,сынады мені жыр қанша.Таяқ та..

Бір кәдеңе жарардай,қолқа сала келген ең,—ымыраға бара алмай,ыңырана берген ем.Осы екен деп өтінген,ардан аттай алам ба,—от шықпай ма..

Тереңі-ай мына суат түбінің,бере ме құдай қуатты бүгін,—қарадай ғана қалтырап барам,қайда жүр менің шуақты күнім?"Күйдіре келер құрбының демін,қайда..

Бетім қайтып кермесе де ешкімнен,бұ тірлікте естімедім сес кімнен,достарымның күндестігін қоздырмай,дұшпанның да білместігін кештім мен.Білмесем де..

Бәтір-ау, түсіп кеткен еңсең неге,қиналып, қыстықпа да кемсендеме,жерден де, елден де әлі жерсің таяқ,қайысып, майысар да семсер дене.Айналаң азамат..

Ағайын, мазалаңдар,жазалаңдар,бекерге мені бірақ қажамаңдар.Жүйкесі жұқа біткен жүрегімдетүйірі бұзылмаған таза қан бар.Шерлі ме,шетінеулі шерменде..

Біреудің пайдаланып бет-беделін,балтырым сыздамады текке менің,Барында жылмақай қу,жұмақтан дабізге орын тие қоймас деп келемін.Тыныштық беріп, түге..

Ардақты асылзада ағалар-ай,сендерді жүрміз бе әлі бағаламай,—өнеге емес пе еді өмірлерің,көңіліңкөлден ұшқан шағаладай.Алдырмай асу бермес өрге..

Жалықтырды бәрі де,барлығы да —үмітімді ұзатып таң нұрына,жауар бұлттай түнеріп,түйілгенім,күйінгенім замана тарлығына,қарап тұрып,қайдағы үнге..

Өкпелеп итіне де,битіне де,бұзылып бара жатыр ұйқы неге,—күлді ме қайдағы бір сұмырайлар,үрді ме құдай атқыр күйкі неме?Қатарлас,қарады деп,ер..

Аумайды мынау өзіңнен,Анауда сенен аумайды-ау,апыр-ау, бала кезіңненарылмай қойған қандай дау?Қырқада қыдыр,көкке шық, —қазақтың сендей ұлдары..

Қарағым-ай,соншама сен кім едің?Қитығыма тимеші енді менің!Жақпай бара жатыр-ау айналаңакекірейіп,керіле кергігенің.Тәйтік ұлдың бірі ме ең..

Апыр-ай, ай мен күннің аманында,алданып,азып-тозып барамын ба,—мұздайды жиі-жиі жүрек шіркін,сыздайды бұрынғы орны жараның да.Тіршілік бар ма мені..

Кеше біз де дүбірлі дүрмекке еріп,жұрт ішінде жүріп ек құрметтеліп.Көп көрді ме соны да,жек көрді ме,қарай берді қу тағдыр күлбеттеніп.Көп алғаным..

Айдын көлім,не болады аяғы?Әй, білмедім,—тел шөгеріп еңсемді,көңілімді,өршеленіп барады қайғым менің!..Айна көлім,ақ батаңа қолымды жайған..

Ішінен қайталап бір күйді,күн күйді,қозы-лақ мүлгиді,тозып-ақ бара ма қыраттар,жырақтар — қыранды,қырғилы.Күйелеп-күйелей көкті де,құдайы көрместей..

Егілгеннен енді кеп,не шығады, балбұлақ?—Ағаш басы селдіреп,қаңырап-ақ қалды бақ.Былдыр-былдыр еткенмен,балғын денең мұздай ма?—Қыдырыстап көп..

Құдай-ау, төбемнен тағы ұрдың,аңырдым,есімнен жаңылдым,сағымның сынғаны осы ма,сабылдым қаншама, сағындым!Сабыр қыл, дедім де..